Mateo 14:22-33
Ang Sea of Galilee mao ang lugar diin si Cristo ug ang iyang mga tinun-an magbiyahi-an aron sa pagpanagat. Kon muadto ka karon sa Sea of Galilee, makita nimo ang mga sakayan para sa mga turista nga gusto mosinati nga molabang sa Sea of Galilee. Usa ka higayon niana, dihay usa ka Pilipino nga Turista nga gusto mosakay. “Tagpila man ang boat-ride?” nangutana siya sa taga-sakayan. “$100 kada tawo”, tubag sa tigdumala. Nagbagutbot ang Pilipino sa pagkadungog niini, dayong ingon: “Bantog rang naglakaw na lang si Cristo sa tubig kay pwerte man diay’ng mahala inyong plete dinhi!”
Ang Ebanghelyo karon mahitungod sa paglakaw ni Cristo sa tubig daw usa ka paghulagway sa atong kinabuhi diha sa Simbahan uban sa Ginoo. Para sa karaang mga Hudeyo, ang dagat maoy lugar o puluy-anan sa mga daotang espiritu ug yawan-ong pwersa. Samtang, ang sakayan maoy nahimong simbolo sa Simbahan ni Cristo.
Sama sa nasinati sa mga disipulo didto sa sakayan, kita usab diha sa Simbahan makasinati usahay sa mga paghadla, katalagman o mga unos sa kinabuhi. Ang estorya magpahinumdum kanato nga haloyo sa mga katalagman, si Cristo anaa nag-uban kanato sa kanunay. Anaa lamang siya sa duol aron sa pagbantay kanato.
Kining Ebanghelyo naghagit kanato sa pagsalig sa makaluwas nga gahum sa Dios. Ang paglakaw ni Jesus sa tubig ug ang iyang pagpakalma sa unos nagpakita nga siya mas gamhanan pa kaysa tanang pwersa sa kangitngit.
Sa pag-imbita ni Jesus kang Pedro nga molakaw sa tubig padulong kaniya, tabla ra nga iya siyang gihagit sa pag-atubang sa mga katalagman uban sa pagsalig ug panabang sa Dios. Apan sa iyang katawhanon, si Pedro nalisang sa dihang nabati niya ang makusog nga hangin ug sa dihang nakita niya ang dagkong mga balod. Di ba ingon usab kita niini? Malisang kita kon hadlaon na kita sa mga problema – sakit, kapobrehon, badlongon nga anak, mabudhion nga kapikas, ug uban pa. Matarantar kita ug dili na masayud unsay atong buhaton.
Sa dihang gipunting ni Pedro ang iyang panan-aw ngadto ni Jesus, nahimo niya ang usa ka talagsaong buhat nga mao ang paglakaw sa tubig. Apan sa dihang gibalhin niya ang iyang panan-aw ngadto sa mga balod, nagsugod siya sa pagtiglom. Mao usab kini ang mahitabo kanato kon puro na lang kahadlok ug kabalaka ang maghari sa atong kinabuhi. Dili na kita masayud sa angayng buhaton ug sa hinayhinay kawad-an kitag paglaum.
Ang Ebanghelyo karon naghagit kanato nga mosalig kita sa Dios taliwala sa mga suliran sa kinabuhi. Ang pangutana mao kini: Unsaon man nato nga makabaton kita og dakong pagsalig sa Ginoo?
Si Cristo nagpakita kanato og maayong ehemplo sa makanunayong pag-ampo. Matag karon ug unya, mangita siya og kahigayonan nga mag-inusara aron makighinabi sa iyang Amahan sa Langit. Kini mao ang hinungdan sa iyang dakong pagsalig sa gugma ug panalipud sa iyang Amahan. Sa susamang paagi, kitang tanan giagni nga magmakanunayon sa pag-ampo aron makabaton kita og espiritohanong kusog nga maoy maglig-on kanato sa panahon sa kalisud. Ang kasinatian sa kadaghanan nagmatuod nga ang tawong mainampoon dugay nga mahadlok ug molahutay sa pagpakigbatok sa mga unos sa kinabuhi. Sa laing bahin, ang tawo nga walay pag-ampo dali ra maluya ug mawad-an dayon sa paglaum bisan sa gagmay lang nga mga suliran.
Pamalandongan nato kini:
- Unsa man ang mga unos o problema nga giatubang nato karon?
- Unsa man kadako ang atong pagsalig sa panabang sa Dios? Ato bang gipalig-on ang atong pagsalig Kaniya diha sa makanunayong pag-ampo?
