Ika-25 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon (C)

Am 8:4-7; 1 Tim 2:1-8; Lk 16-1-13

Ang tulo ka mga pagbasa ning Domingoha magpahinumdum kanato sa atong pagkapiniyalan ug sa saktong paggamit sa atong kapasidad, talento ug bahandi para makab-ot ang langitnong bahandi.

Sa unang pagbasa, si propeta Amos nagsaway sa mga Israelita nga wala motunong sa lagda sa Kasabutan. Nagpahimulos sila sa kahimtang sa mga kabos pinaagi sa dili makiangayon nga pagpataas sa presyo sa ilang mga baligya, pagpanikas ginamit ang dili hustong taksanan ug timbangan, ug pagbaligya sa daot nga trigo. Ila usab nga gihimong ulipon ang mga kabos pinaagi sa pagpalit kanila sama sa usa ka butang nga baratohon. Pinaagi ning maong basahon, si Amos nagpahinumdum kanato nga ang mga buhat nga sama niini makita sa Ginoo ug makapasuko kaniya.

Sa ikaduhang pagbasa, si San Pablo nag-aghat sa mga Kristiyano nga maghalad og pag-ampo alang sa tanang tawo, apan labi na gayod para sa mga pangulo sa katilingban. Nasayod si Pablo nga dili sayon ang mangulo tungod kay anaa kanunay ang tentasyon sa pag-abusar, pagpahimulos ug pagpangurakot. Pinaagi ning maong pagbasa, si San Pablo nagdasig kanato sa pag-ampo alang sa atong mga opisyales sa gobyerno ug sa Simbahan nga unta magmatinud-anon sila sa pagsilbi sa katawhan aron nga mabatonan nato ang kahusay, kalinaw ug tinuod nga kalamboan.

Diha sa ebanghelyo, si Jesus nagsaysay og sambingay mahitungod sa tikasan nga piniyalan dili aron pasundogon kita sa gibuhat nga pagpanikas kondili aron nga mahagit kita sa pagbuhat sa inantigo nga paagi aron makabaton og kaluwasan. Ang tikasan nga piniyalan nag-inantigo aron nga maluwas sa iyang kahimtang. Kon ang daotang tawo makamao mogamit sa iyang utok aron maluwas, kita nga anaa sa kahayag makamao unta pud! Gamiton unta nato ang mga gasa sa Dios – talento, kahibalo, kahimsog, pamilya, kahigalaan, bahandi ug uban pa – sa inantigo nga paagi aron kita makaangkon sa kaluwasan.

Unsaon man nato nga mahimong maantigo ug maayo nga piniyalan?

Una sa tanan, kinahanglan nato nga magtagad ug mag-amping sa mga gagmay'ng butang. Si Jesus nag-ingon: “Ang kasaligan sa gagmay'ng butang, kasaligan usab sa dagko.” Kini magpahinumdum kanato nga dili kita angay'ng magpasagad sa atong inadlaw-adlaw nga trabaho sama pananglit sa pagbantay sa bata, pagpanghugas sa kusina, pagpanglimpyo sa nataran, pagbisita sa nasakit nga silingan, pagpangumusta sa atong mga higala, pagtagad sa mga katabang sa balay, pagbantay sa kalinaw, ug uban pa. Nindot ang giingon ni Mother Teresa: “Buhata ang gagmay'ng trabaho uban sa dakong gugma” (“Do little things with great love”).

Dugang pa niini, si Jesus miingon: “Ang limbongan sa gagmay'ng butang, limbongan usab sa dagko”. Sa atong pagpanginabuhi, kinahanglan diay kita magbantay nga dili magtinapolan ug magbinuang bisan sa ginagmay nga paagi. Pananglitan, dili kita angay manikas sa oras sa pagtrabaho, o manikas sa taksanan ug timbangan sa atong pagnegosyo, o mangawat bisan sa sensilyo, o manintaha sa pagkaon. Diha sa gagmay, magsugod ang dagkong binuang ug inhustisya.

Ang Pulong sa Dios magpahimangno kanato nga sa katapusan, kwentahan gayud kita sa Ginoo, nga maoy tag-iya sa tanan. Kitang tanan mga piniyalan lamang sa Dios. Dili ta kini kalimtan bisan kon kita dato kaayo o gamhanan kaayo. Magpabilin kita nga sulugoon sa Dios. Ang Ginoo lamang ang angay natong simbahon, dili ang kwarta ug gahum nga kalibutanon. Hinaot unta nga sa katapusan sa atong kinabuhi, kita makaingon sa Dios: “Ginoo, gibuhat ko ang tanan kong mahimo. Ikaw na ang bahala nga magpasaylo kon ugaling aduna akoy wala mahimo.”