Christmas (Year B)

Ngano man nga gihimo sa Dios kining tanan?

Ngano man nga nagpakatawo Siya?

Nganong usa man ka ordinaryo ug kabos nga babaye ang Iyang gipili nga mahimo Niyang inahan?

Nganong usa man ka simple ug hilomon nga lalaki ang Iyang gipili nga tatay-tatay?

Ngano man nga nagpakatawo Siya didto sa pasongan sa mga mananap?

Ngano man nga mga magbalantay sa karnero ang una Niyang mga bisita?

Ang tubag ning tanang pangutana nagsumikad sa usa ka pulong: GUGMA.

Nganong nagpakatawo man ang Dios? Tugoti ninyo ako nga magpaambit og duha ka pamalandong:

1) Nagpakatawo ang Dios tungod kay gusto niya nga makasabot kita sa Iyang gugma.

Aduna akoy iro nga ginganlag Rafa. Pinangga nako siya ug dili nako gusto nga mokaon siya og bisan unsa na lang. Apan matag higayon nga buhian nako si Rafa, modayon kinig dagan padulong sa basurahan kilid sa among kusina ug manghungkab og salin nga mga pagkaon. Kasab-an nako siya ug bunalan aron makasabot siya nga dili sakto ang mokaon og hugaw nga pagkaon. Apan sa sunod higayon nga buhian siya, moadto gihapon siya sa basurahan ug mangawkaw og hugaw nga mga pagkaon. Bisan unsaon og kasaba, dili masabtan ni Rafa ang akong pagpangga ug pag-amping sa iyang kinabuhi. Kinahanglan siguro mahimo una akong iro aron makasabot si Rafa sa akong maayong tinguha para kaniya.

Naghunahuna ako nga ingon usab niini ang pagbati sa Dios para natong mga tawo. Sa dugay nga panahon, gibantayan ug giamomahan sa Ginoo ang tawo. Gihatagan Niya ang tawo og kagawasan aron mahimo kining labing halangdon sa tanang mga binuhat. Apan giabusaran sa tawo ang iyang kagawasan. Nagpabadlong ug nagpakasala ang tawo. Apan bisan pa niini, ang Dios nagpadayon sa Iyang paghigugma sa tawo. Sa tukmang panahon, mihukom ang Dios nga munaog ug magpakatawo, magpakasama kanato nga iyang binuhat. Labing siguro, gibati sa Dios nga kini ang labing maayo Niyang buhaton aron nga ang tawo makasabot sa Iyang gugma para kanila nga dako kaayo.

Tuod man, tungod sa pagkatawo ni Cristo, ang Dios nga dili makita nahatagan og hulagway. Tungod kang Cristo, nakaila kita sa kasingkasing sa Dios. Sama diay Siya sa usa ka Maayong Magbalantay sa Karnero nga andam maghalad sa Iyang kinabuhi alang kanato nga sakop sa Iyang panon. Sama diay Siya sa usa ka Mahigugmaong Amahan nga pwede natong tawgon og “Amahan Namo” o “Among Tatay”. Tungod kang Cristo, nakasabot kita sa gugma sa Dios nga para sa tanan, walay kinutoban, ug dili pabayran.

Ning kapaskohan, mapahinumduman unta kita sa tinuod nga hulagway sa Dios. Sa kapobrehon, dili unta nato ipaubos ang atong kaugalingon tungod kay si Cristo mismo ang nagpabati kanato nga ang mga kabos haduol sa kasingkasing sa Dios. Sa atong mga problema, dili unta kita mawad-an sa paglaum tungod kay si Cristo mismo ang nag-ingon nga walay buhok sa atong ulo nga mahagbong nga dili mahinungan sa Dios. Kon para sa Ginoo mas bililhon pa kita sa mga langgam sa kahanginan, nganong magsige pa man kita og kabalaka sa atong mga suliran?

2) Nagpakatawo ang Dios tungod kay gusto niya nga maila kon kita nga Iyang hinigugma nahigugma ba usab Kaniya sa tinuoray.

Dihay hari nga nahigugma sa usa ka babaye nga anak sa ordinaryong mag-uuma. Gusto niya kining pakaslan og himoong rayna sa iyang gingharian. Apan unsaon man niya pagsuta nga kining maong babaye mahigugma usab sa tinuoray kaniya. Mahadlok man siya nga magpakasal lamang ang babaye kaniya tungod kay hari man siya, adunahan ug gamhanan. Adunay dakong puruhan nga higugmaon sa babaye ang iyang katigayonan ug gahum, apan dili ang iyang pagkatawo. Galibog ang hari ug nangayo siya sa hunahuna sa iyang mga magtatambag. Apan ang tanan miingon: “Ayaw na kabalaka mahal nga hari. Walay babaye nga dili mahigugma kanimo. Ambongan ka ug gamhanan. Anaa kanimo ang tanan.” Wala makontento ang hari ning maong tubag. Usa ka adlaw niana, sekreto siya nga migawas sa iyang palasyo. Nagsul-ob siya og ordinaryo nga bisti ug nagtakoban isip usa ka mag-uuma. Didto siya mipuyo uban sa katilingban sa babaye nga iyang gihigugma. Gitagoan niya ang iyang pagkahari ug sa hinayhinay iyang gipadayag sa maong babaye ang iyang pagbati. Sa dihang misugot kini nga magpakasal sila, ang hari malinawon ug kumbinsido siya nga ang maong babaye tiunay nga nahigugma kaniya.

Ang gibuhat sa maong hari mao usab ang gibuhat sa Ginoo ngadto sa tawo. Mianhi siya sa kalibotan ug nahimong anak sa usa ka karpentero. Wala gyud siya magpakahari; hinoon, gipuy-an niya ang Iyang giingon: “Ang labing dako sa gingharian sa langit mao siya nga andam mahimong sulugoon sa tanan.” Siya mismo nagpakasulugoon – nag-alagad sa mga tawo, ilabi na sa mga kabos ug masakiton. Tungod niini, daghan ang wala modawat Kaniya ug gani mipasipala Kaniya. Napamatud-an sa Hari nga ang gugma sa daghang mga tawo para sa Dios dili tinuod. “Siya nga moingon, 'Nahigugma ako sa Dios, apan wala mahigugma sa iyang isigkatawo, usa ka bakakon.'”

Mangutana kita karon sa atong kaugalingon: Nahigugma ba kita sa Dios sa tinuoray gayud? Nahigugma ba kita Kaniya ug tungod niini nagtarong kita sa atong kinabuhi? Dili kaha mosimba lamang kita ug magbuhat og maayo tungod kay aduna kitay buot pangayoon sa Ginoo? Basin baya og nag-apas lamang kita sa ganti sa Dios nga atong gustong dawaton pinaagi sa pag-ampo ug pagpangaliyupo.

Niining kapaskohan, dili unta kita malimot nga kining Dios nga nagpakatawo nakig-uban kanato aron sukdon ang kamatinud-anon sa atong gugma. Hangtud karon, ania Siya nakig-uban kanato, nagtakoban sa daghang paagi. “Ang inyong gibuhat sa labing ubos nakong igsoon, inyong gibuhat kanako.” Ang Hari ania gihapon uban kanato nagtakoban isip kabos nga trabahante, silingan nga masakiton, tawo nga gigutom, pobre nga kulang sa bisti, biktima sa trahedya, katabang sa balay nga walay grado, tigulang nga nagmamingawon, ug sa uban pang mga paagi. Ang ato diay'ng gugma sa Dios mapamatud-an lamang pinaagi sa atong paghigugma sa isigkatawo nga may panginahanglan.

Malipayong Pasko ug bulahang bag-ong tuig kanatong tanan!