Jb 7:1-4, 6-7; 1 Cor 9:16-19, 22-23; Mk 1:29-39
“Nanglabay kanako ang mga bulan nga walay kapuslanan, ug ang daghang gabii sa kasubo ug kaalaotan. Nakaingon ko samtang diha sa higdaanan: 'Kanus-a pa ba muabot ang kabuntagon?' Unya naghunahuna ko sa akong pagbangon: 'Kadugay pa ba sa kagabhion?' Nag-alindasay ako hangtod sa kaadlawon.” Kining mga pulonga nagagikan sa usa ka tawo nga nawad-an na sa kadasig ug paglaum. Ug dili nato mabasol si Job nga maoy namatbat niini diha sa unang pagbasa. Gasunodsunod ang katalagman sa iyang kinabuhi. Nangawala kaniya ang tanan nga naghatag kaniya og kalipay – ang iyang bahandi, ang iyang mga anak, ug bisan gani ang iyang lawasnong integridad. Kining tanan nahitabo haloyo sa pagkamatarong ni Job.
Ang mga higala ni Job miingon kaniya nga kining tanang malas sa iyang kinabuhi maoy silot sa dakong sala nga iyang nahimo. “Nasuko ang Dios kanimo”, matud pa. Daghan man sa mga Hudeyo ang nagtoo nga ang problema ug kasakit silot sa sala. Bisan gani karon, daghan kanato aduna aning sayop nga pagtoo. Kon dunay daotang mahitabo kanato, mangutana dayon ta, “Ginoo, unsa may akong sala nga giingon mo man ako niini?” Sayop kini nga pagsabut tungod kay ang Ginoo dili man usa ka Dios nga manimalos o madinumtanon. Ato usab nga mapamatud-an nga bisan ang mga matarong, sama kang Job, makasinati usab sa kapakyasan o kasakitan.
Haloyo sa tanang kasakit nga iyang nasinati, si Job nagpabiling matinud-anon sa Ginoo. Kaniya nagagikan kining mga pulong: “Hubo ako nga migawas sa sabakan sa akong inahan, hubo usab ako nga mobalik. Ang Dios ang naghatag, ang Dios ang nagbawi.” Si Job nakaingon niini tungod kay hugot ang iyang pagtoo nga ang tanan anaa sa mga kamot sa Ginoo, ug nga ang tanang mahitabo adunay pagtugot sa Dios bisan tuod usahay dili nato kini masabut.
Daghan kanato mobati kang Job. Ang kinabuhi dinhi sa kalibutan dili sayon. Usahay, ang mga problema mag-abut sama sa unos – anak nga nalulong sa druga, lisud sa pagpangita og trabaho, kapakyasan sa gugma, seryoso nga sakit, ug nagkagamay nga pagsalig sa Dios. Kining tanan pwede nga magdungan pagkahitabo sa usa ka tawo. Kon susamang kahimtang ang mahitabo kanimo ug magsugud na ikaw og pagmahay sa Ginoo, dili ikaw mabasol. May katungod ka nga magpadayag sa imong pagbati ug magpahungaw sa imong pagmahay. Apan sama kang Job, maningkamot ka unta nga dili mawad-an sa paglaum ug pagtoo. Salig nga dili ka biyaan ug pasagdan sa Ginoo. Si San Agustin ang nag-ingon: “Siya nga naghimo kanimo magbantay kanimo. Ang Ginoo nagpahiluna nimo sa wala pa ka mahimugso, makaako kaha siya sa pagpasagad kanimo? Ang Dios nagpasubang sa adlaw ug naghatag og ulan para sa mga maayo ug sa mga daotan, unya ikaw na hinuon ang iyang pasagdan?”
Tinuod, magpabilin gayud nga dakong misteryo ang papel sa kasakit ug pag-antos diha sa plano sa Dios. Ang ebanghelyo nagsaysay kanato giunsa ni Kristo pag-atubang ang suliran ug kasakitan sa katawhan. Siya, ang Pulong sa Dios, wala mohatag og pagpasabut sa hinungdan ug katuyoan sa mga pag-antos. Hinuon, gihatag niya ang iyang kaugalingon, panahon ug kusog, sa pag-ayo sa mga sakit sa tawo, sa pag-ampo para kanila, ug sa pagsangyaw sa maayong balita mahitungod sa Diosnong gugma. Ingon usab unta niini ang atong buhaton agi og tubag sa mga hadla ning kalibutan. Buhaton nato ang tanan para nga ang problema sa uban mugaan-gaan.
Karong umaabot Pebrero 11, kapistahan sa Mahal nga Birhen sa Lourdes, saulogon nato ang adlaw sa mga masakiton (World Day of the Sick). Hinumduman nato nga ang mga masakiton maoy labing duol sa kasingkasing ni Hesus ug gusto niya nga mahiusa kanila sa ilang pag-antos: “Nasakit ako ug imo akong giduaw” (Mt 25:36). Tungod niini, ang pagbisita ug pagtabang sa masakiton maoy usa ka labing mahinungdanon nga apostolado sa matag kristiyano. Uban sa mga “health professionals”, molihok kita aron sa pagpagaan sa kasakit sa mga masakiton. Hinumduman nato nga gawas sa medisina, ang mga masakiton nanginahanglan sa atong pakighigala ug pag-ampo.
No comments:
Post a Comment