Saturday, September 19, 2009

Ika-25 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon (B)

Wis 2:12, 17-20; Jas 3:16-4:3; Mk 9:30-37

Kinsa man ang pinakahabog sa ato? Kinsa man ang labing gamhanan? Kinsa man ang labing tinahod? Mao ni ang gilalisan sa mga apostoles ni Kristo. Samtang si Jesus nagpadayag mahitungod sa iyang umaabut nga kasakit, ang iyang mga tinun-an nagsige og pataasay sa ilang garbo.

Sa daghang higayon, aduna kitay kinaiya nga sama sa mga apostoles. Gusto ta nga kita ang ilhon nga labing maayo, labing inila, o labing kusgan. Aron mapamatud-an, magsukdanay ta sa panagway, abilidad, kabtangan, magdadayeg, ug butang nga nahimo. Unya ra ba, kon molabaw ta, mahimo dayon tang garboso; kon malabwan ta, mahimo dayon tang masinahon.

Pinaagi sa ebanghelyo, ang mga apostoles ug kitang tanan nga mga sumusunod karon gipahimangnoan ni Kristo nga ang tanan natong ipanghambog dinhi sa kalibutan walay kwenta didto sa langit. Atubangan sa Dios, ang sukdon mao lamang ang gidak-on sa atong gipakita nga gugma. “Ang bisan kinsa kaninyo nga buot mahimong labing dako kinahanglan nga magpaubos sa kaugalingon ug mag-alagad sa tanan.” Sa mata sa Ginoo, ang labing dalaygon mao ang tawo nga maalagaron.

Kinsa man ang mga tawong angay alagaran? Gihawiran ni Jesus ang usa ka bata ug miingon: “Ang modawat sa usa ka bata nga sama ini sa akong ngalan, modawat kanako. Ang modawat kanako, modawat dili lamang kanako kondili sa Nagpadala kanako.” Sa atong panahon karon, ang mga bata kanunay hatagan sa dakong pagtagad ug pagpangga. Apan, dili ingon niini ang ilang kahimtang sa panahon ni Jesus. Sa kultura sa mga hudeyo, ang mga bata, sama sa mga babaye ug mga ulipon, wala hatagi og bili ug katungod sa balaod. Para kang Jesus, ang mga bata maoy simbolo sa mga tawo nga gamay og tingog sa katilingban – sama sa mga kabos, mga tigulang, mga masakiton, mga baldado, ug mga pobreng trabahante. Ang mga tawo nga sama kanila maoy labing nanginahanglan sa atong pagtabang.

Diha sa ikaduhang pagbasa, si San Jaime nagpasabut nga kon ang mga tawo magmapasigarbohon ug magmasinahon, aduna gayoy mahitabong kagubot nga maoy mahimong hinungdan sa kasakit ug kagul-anan. Ug basi sa kasinatian diha sa panimalay, kasilinganan ug sa dakong katilingban, adunay kamatuoran kining giingon ni San Jaime. Tungod sa garbo ug kasina, daghan kanato mag-away ug magdinumtanay sa usag-usa. Apan kon ang mga tawo magsinabtanay ug magtinabangay, aduna gayuy kalinaw ug kalipay.

Karong adlawa, gihgit kita nga dili na masina sa bahandi, butang materyal, panagway, ug talento sa uban. Ang angay nato nga kaibgan mao ang kasingkasing nga maalagaron nga gihoptan sa pipila ka mga tawo. Makaingon unta kita sa atong kaugalingon, “Mahisama unta ako kaniya nga matinabangon sa mga nagkinahanglan!”

Atol sa ika-40 nga tuig nga kasumaran sa pagtukod sa Inited Nations niadtong 1983, ang sine nga nag-ulohan “Mother Teresa” gipatan-aw sa mga representante sa mga nasud nga sakop sa U.N. Human sa pagpasundayag, ang sekretaryo heneral nga si Javier Perez de Cuellar mitindog aron sa pagpa-ila ni Mother Teresa mismo. “Ladies and gentlemen,” misugod siya sa pag-ingon, “I present to you the most powerful woman in the world.” Unya, ang tanan nga didto mitindog ug mipakita sa ilang dakong pag-uyon pinaagi sa taas-taas nga pagpamampak sa ilang mga kamot.

No comments: