5th Sunday in Ordinary Time (Year B)

Jb 7:1-4, 6-7; 1 Cor 9:16-19, 22-23; Mk 1:29-39

“Nanglabay kanako ang mga bulan nga walay kapuslanan, ug ang daghang gabii sa kasubo ug kaalaotan. Nakaingon ko samtang diha sa higdaanan: 'Kanus-a pa ba muabot ang kabuntagon?' Unya naghunahuna ko sa akong pagbangon: 'Kadugay pa ba sa kagabhion?' Nag-alindasay ako hangtod sa kaadlawon.” Kining mga pulonga nagagikan sa usa ka tawo nga nawad-an na sa kadasig ug paglaum. Ug dili nato mabasol si Job nga maoy namatbat niini diha sa unang pagbasa. Gasunodsunod ang katalagman sa iyang kinabuhi. Nangawala kaniya ang tanan nga naghatag kaniya og kalipay – ang iyang bahandi, ang iyang mga anak, ug bisan gani ang iyang lawasnong integridad. Kining tanan nahitabo haloyo sa pagkamatarong ni Job.

Ang mga higala ni Job miingon kaniya nga kining tanang malas sa iyang kinabuhi maoy silot sa dakong sala nga iyang nahimo. “Nasuko ang Dios kanimo”, matud pa. Daghan sa mga Hudeyo ang nagtoo nga ang problema ug kasakit maoy silot sa sala. Bisan gani karon, daghan kanato aduna aning sayop nga pagtoo. Kon dunay daotang mahitabo kanato, mangutana dayon ta, “Ginoo, unsa may akong sala nga giingon mo man ako niini?” Sayop kini nga pagsabut tungod kay ang Ginoo dili man usa ka Dios nga manimalos o madinumtanon. Ato usab nga mapamatud-an nga bisan ang mga matarong, sama kang Job, makasinati usab sa kasakitan.

Haloyo sa tanang kasakit nga iyang nasinati, si Job nagpabiling matinud-anon sa Ginoo. Kaniya nagagikan kining mga pulong: “Hubo ako nga migawas sa sabakan sa akong inahan, hubo usab ako nga mobalik. Ang Dios ang naghatag, ang Dios ang nagbawi.” Si Job nakaingon niini tungod kay hugot ang iyang pagtoo nga ang tanan anaa sa mga kamot sa Ginoo, ug nga ang tanang mahitabo adunay pagtugot sa Dios bisan tuod usahay dili nato kini masabut.

Daghan kanato mobati kang Job. Ang kinabuhi dinhi sa kalibutan dili sayon. Usahay, ang mga problema mag-abut sama sa unos – anak nga nalulong sa druga, kalisud sa pagpangita og trabaho, kapakyasan sa gugma, ug seryoso nga sakit. Kining tanan pwede nga magdungan pagkahitabo sa usa ka tawo. Kon susamang kahimtang ang mahitabo kanimo ug magsugod na ikaw og pagmahay sa Ginoo, dili ikaw mabasol. May katungod ka nga magpadayag sa imong pagbati ug magpahungaw sa imong pagmahay. Apan sama kang Job, maningkamot ka unta nga dili mawad-an sa paglaum ug pagtoo. Salig nga dili ka pasagdan sa Ginoo. Si San Agustin ang nag-ingon: “Siya nga naghimo kanimo magbantay kanimo. Ang Ginoo nagpahiluna nimo sa wala pa ka mahimugso, makaako kaha siya sa pagpasagad kanimo? Ang Dios nagpasubang sa adlaw ug naghatag og ulan para sa mga maayo ug sa mga daotan, unya ikaw na hinuon ang iyang pasagdan?”

Tinuod, magpabilin gayud nga dakong misteryo ang papel sa kasakit ug pag-antos diha sa plano sa Dios. Ang ebanghelyo nagsaysay kanato giunsa ni Cristo pag-atubang ang suliran ug kasakitan sa katawhan. Siya, nga mao ang Pulong sa Dios, wala mohatag og pagpasabut sa hinungdan ug katuyoan sa mga pag-antos. Hinuon, gihatag niya ang iyang kaugalingon, panahon ug kusog, sa pag-ayo sa mga masakiton, sa pag-ampo para kanila, ug sa pagsangyaw sa maayong balita mahitungod sa Diosnong gugma. Ingon usab niini ang bokasyon sa matag Kristiyano: Molihok kita sa paghatag og kaayohan sa mga tawong gisakit, makighiusa kita kanila diha sa pag-ampo, ug isangyaw ta ang makanunayong pagpakabana sa Dios alang sa Iyang katawhan.

Pamalandongan nato kini:

1. Giunsa man nimo pagdawat ang mga problema ug pagsulay nga miabot sa imong kinabuhi?
2. Isip sumusunod ni Cristo, unsa may atong gibuhat aron sa pagtabang sa mga masakiton ug mga problemado natong silingan?