2nd Sunday of Lent (Year B)

Gen 22:1-2, 9a, 10-13, 15-18; Rom 8:31-34; Mk 9:2-10

Ang milagro sa pagkausab sa panagway o pamayhon ni Cristo nahitabo human niya ipanagna ang iyang umaabut nga pagpasakit, kamatayon ug pagkabanhaw.

Dili sayon sabton sa mga tinun-an ang gipanulti ni Cristo: “Ang Anak sa Tawo kinahanglan mag-antos sa daghang butang. Isalikway siya sa mga kadagkoan, mga pangulong pari ug magtutudlo sa Balaod. Patyon siya, apan human sa tulo ka adlaw mabanhaw.” Misamot ang ilang kahigwaos sa dihang sila giingnan: “Kon buot mong mosunod nako, isalikway ang inyong kaugalingon, pas-ana ang krus ug sunod nako”.

Si Pedro maoy nakaako sa pagpadayag sa iyang pagtutol: “Dili, Ginoo. Dili ni mahitabo kanimo!.” Sa iyang pag-ingon niini, tabla ra usab nga miingon si Pedro, “Dili sab kini angay nga mahitabo kanamo.” Tawhanon kaayo kini nga reaksyon ug dali natong masabtan. Kinsa man nato dinhi ang ganahan maghunahuna og pag-antos? Labaw na gyud kita nga lainan kon kamatayon na ang hisgotan. Kon kita lang ang pabut-on, gusto ta og kaharuhay ug maayong kaugmaon. Dili ta ganahan nga daugdaugon ug paantoson. Apan lahi ang pamaagi sa Dios. “Pahawa satanas!” matud pa ni Jesus. “Ang imong hunahuna iya sa tawo ug dili gikan sa Dios.”

Agi og tubag sa kalibog ug kahadlok sa mga tinun-an, gidala ni Jesus si Pedro, Santiago ug Juan sa usa ka bukid aron mag-ampo. Didto nasaksihan sa tulo ka tinun-an ang pagkausab sa pamayhon ni Cristo. Walay pulong nga sarang makahulagway sa maong misteryo, apan masabtan nato nga usa kadto ka talagsaon ug nindot nga talan-awon tungod kay si Pedro mismo nakasitar sa pag-ingon: “Ginoo, maayo nga ania kita dinhi. Maghimo tag tolda. Usa alang kanimo, usa kang Moises ug usa kang Elias.” Tungod sa kanindot sa panan-awon, gusto ni Pedro nga ipabilin kini hangtud sa kahangturan.

Ang tulo ka tinun-an nahingangha sa nagpalibut nga kahimayaan ni Jesus. Nasuta nila nga kining tawo nga ilang gisunod dili sama sa ordinaryo nga magtutudlo o propeta. Ang tingog nga ilang nadungog gikan sa panganod naghatag kanila og katin-awan: “Kini ang hinigugma kong Anak. Pamati kamo kaniya.” Si Jesus mao ang Anak sa Dios kang kinsang himaya ila unyang maambitan.

“Pamati kamo kaniya.” Atong masabtan karon nga kining maong sugo dili lamang para sa tulo ka mga tinun-an kondili para kanatong tanan nga mitoo kang Cristo. Ang kahimayaan sa langit giaandam para kanato, apan ato lamang kining makaplagan kon kita andam maminaw sa mga pulong ni Cristo.

Niining panahon sa Kwaresma, giagni kita sa Simbahan nga magsugod sa pagpaminaw og maayo sa mga pulong ni Cristo ug sa pagsunod sa iyang kabubut-on para sa atong kinabuhi. Si Abraham mao ang modelo sa usa ka tawo nga maminaw ug masinugtanon sa kabubut-on sa Dios. Diha sa unang pagbasa, gipakita ni Abraham nga siya andam mosunod sa mga sugo sa Ginoo, bisan gani sa paghalad sa kinabuhi sa iyang anak. Nahimo kini ni Abraham tungod kay siya adunay dakong gugma sa Ginoo ug dakong pagsalig nga ang Dios labaw pa nga nahigugma kaniya.

Haloyo sa atong mga kabalaka ug kahadlok sa mga hadla sa kinabuhi, angay usab kita nga magpabilin nga masaligon sa gugma ug panalipod sa Ginoo. Diha sa bunyag, kita nahimong mga pinalanggang anak sa Dios. Ug sama kang Cristo, kita unya makaangkon sa kahimayaan nga iya sa mga anak sa Ginoo.

Pamalandongan nato kini:

1. Maminaw ba kita pag-ayo sa Pulong sa Dios diha sa ebanghelyo ug diha sa Iyang mga magsasangyaw?
2. Human nato madungog ang mga Pulong sa Dios, ato ba kining gipuy-an diha sa atong inadlaw-adlaw nga kinabuhi?