4th Sunday of Lent (B)

2 Chr 36:14-16, 19-23; Ps 137:1-6; Eph 2:4-10; Jn 3:14-21

Nahimong kabahin sa tradisyon sa Simbahan ang pagtawag ning Domingoha og “Laetare Sunday”. Ang pulong Laetare, nga nagpasabot og “Paglipay”, gikuha gikan sa unang pulong sa pasiuna sa Misa karong Domingoha. Ang maong pasiuna gikutlo gikan sa Libro ni Isaias nga nagaingon, “Paglipay alang sa Jerusalem ug pagmaya alang niya, kamong tanan nga nahigugma niya” (66:10-11). Ang susamang diwa sa kahinangop maoy atong gibati karon samtang nagkaduol na ang dakong misteryo sa Pagkabanhaw.

Ang mga pagbasa ning Domingoha nagpunting sa usa ka mahinungdanong pagtulon-an sa teolohiya nga mao kini – Ang grasya ug kalooy sa Dios maoy atong kaluwasan! Sama sa katawhan sa Juda diha sa unang pagbasa, kanunay kitang mopili sa pagbuhat og daotan, modumili sa pagpaminaw sa mga mensahero sa Dios ug sa Iyang mga pulong (2 Cro 36:16). Ang ebanghelyo naghulagway usab sa katawhan nga mas mopili sa kangitngit ug maghimo og butang nga dili makalipay sa Dios (Juan 3:19). Sakto ang giingon ni San Pablo diha sa ikaduhang pagbasa – Angay na kitang silotan uban sa tanang katawhan. Pero ang Ginoo, nga labing maloloy-on, mipadayag sa Iyang walay kinutobang gugma ug mihatag kanato og kinabuhi uban ni Cristo human kita mamatay tungod sa sala (Efeso 2:3).

Gipaklaro ni San Pablo nga ang kaluwasan dili atong binuhatan kondili Iya sa Dios. Matud pa niya: “Pinaagi sa pagtuo naluwas kamo tungod sa grasya sa Dios. Dili kini inyong buhat kondili gasa sa Dios. Busa walay makapasigarbo niini sanglit dili man kini bunga sa inyong mga paningkamot” (Efeso 2:8). Nindot kini nga pahimangno tungod kay usahay magtoo ra ba kita nga maato ang ganti sa kinabuhing dayon pinaagi sa atong kaugalingong kahago ug mga buhat. Sayop kini nga panghunahuna. Sa pagkatinuod, dili nato mahimo ang pagluwas sa atong kaugalingon. Ang kaluwasan usa ka butang nga atong madawat gikan sa Dios. Dili nato kini mabayran, dili nato kini mapalit, ug dili nato kini makab-ot kon wala ang panabang sa Ginoo. Tungod niini, ang kaluwasan gitawag og gasa sa Dios! Ang labing nindot nga bahin sa ebanghelyo atong mabasa diha ni San Juan: “Kay gihigugma pag-ayo sa Dios ang kalibutan ug tungod niini gihatag niya ang Iyang Bugtong Anak, aron ang tanan nga motuo kaniya dili mamatay, kondili makabaton hinoon sa kinabuhing dayon. Kay wala ipadala sa Dios ang Iyang Anak nganhi sa kalibutan aron pagsilot kondili aron pagluwas niini” (Juan 3:16).

Ang kaluwasan usa ka libreng gasa gikan sa Dios. Nagpasabot ba kini nga dili na kita angay nga molihok alang sa pagkab-ot sa himaya nga ihatag sa Dios? Nagpasabot ba kini nga dili na kita kinahanglan magbuhat og maayo para maluwas? Nagpasabot ba kini nga mahimo ra kita magbinuang sa kinabuhi ug magpaabot lang nga luwason? DILI! Gani, aduna kitay kaakohan sa pagtuman sa mga sugo sa Dios ug sa pagsunod sa mga lakang ni Cristo, ilabi na sa Iyang kinabuhi sa paghigugma ug pagpangalagad. Ang pagbuhat sa ingon dili sayon ug dili nato kaya nga tumanon pinaagi sa atong tawhanong katakos lamang. Nanginahanglan kita sa panabang sa Dios nga andam Niyang ihatag kanato kon kita mangayo niini. Libre ang panabang sa Dios. Kini ang gasa sa kaluwasan nga Iyang ihatag kanato nga mosangpit Kaniya!

Pamalandongan nato kini:

1. Nangandoy ba kita og kaluwasan human niining kinabuhia?
2. Sa atong pagpaningkamot nga mahimong matarong, misalig lang ba kita sa atong kaugalingong katakos? O, nangayo ba kita og tabang gikan sa Ginoo aron matuman ang Iyang kabubut-on sa atong kinabuhi?