Ez 2: 2-5; 2 Cor
12: 7-10; Mk 6: 1-6
Usa ka Domingo
niana, nagwali kining pari: “Kon magpuyo kita og matarong nga
kinabuhi, makasulod kita sa gingharian sa Dios!”
Unya, dihay
hubog nga mibugal-bugal sa pag-ingon: “Kadungog nako ana dre.”
Gibalewala sa
pari kining hubog ug siya mipadayon sa pag-ingon: “Apan kon
salawayon ang atong binuhatan, sa impiyerno gayod ang atong
padulngan.”
Ug mitingog na
pud ang hubog: “Ehem . . . kadungog nako ana dre.”
Nahutdan sa
pasensya kining pari ug misinta siya sa hubog: “Hoy hubog! Nganong
sige kag bugalbugal diha? Suntokon ta ka ron!”
Nahadlok ang
hubog, dayon miingon: “Aw kana maoy bag-o dre. Karon lang ko
kadungog nga duna diay pari nga manuntok.”
Ang mga pagbasa
karong Domingoha naghisgot mahitungod sa kalisod sa kinabuhi sa usa
ka propeta. Sa Balaang Kasulatan, ang propeta giila nga usa ka tawo
nga sinugo sa Ginoo aron pagdala og mensahe para sa iyang katawhan.
Kadaghanan kanila dili paminawon, lutoson, ug patyon sa mga daotang
tawo.
Sa unang pagbasa,
ang Ginoo nagpadala kang Ezekiel ngadto sa mga Israelita – usa ka
katawhan nga nakigbatok ug nakasala sa Dios. Nakahibalo si Ezekiel
nga kining mga tawhana mga masupilon ug mga gahi og ulo. Apan bisan
nasayod nga dili siya paminawon, si Ezekiel miadto gihapon sa mga
Israelita aron pagdala sa mensahe sa Dios. Maminaw man ang katawhan o
dili, ang importante nga masayud sila nga adunay propeta nga
nakig-uban kanila. Ang propeta maoy magpakita sa makanunayong
pag-amoma sa Ginoo haloyo sa pagkamasalaypon sa tawo.
Diha sa
ebanghelyo, si Jesus nakasinati sa susamang kalisud sa pagsangyaw sa
Diosnong mensahe ngadto sa Iyang kaugalingong katawhan. Ang mga tawo
nakaila kang Jesus isip ordinaryo nga tawo ug anak sa usa ka panday.
Tungod niini, gibalewala nila ang iyang mga bulawanon ug
espiritohanon nga mga pagtulun-an. Si Jesus mismo nakaingon: “Walay
propeta nga madawat sa iyang kaugalingong lungsod.” Ug tungod sa
kakulang sa pagtoo sa mga tawo, si Jesus walay nahimong milagro sa
ilang lugar.
Si Pablo, sa
ikaduhang pagbasa, nagpadayag og laing problema sa usa ka propeta.
Dako kaayo ang iyang kadasig nga magsangyaw sa pulong sa Dios, apan
nabati usab niya ang iyang pagkatawhanon ug pagkamasalaypon.
Nagpakilooy siya sa Ginoo nga tangtangon kining iyang kahuyang, apan
ang Dios miingon kaniya: “Ang akong grasya igo na nga makalig-on
kanimo. Ang katakos maangkon pinaagi sa pagdawat sa kaugalingong
kahuyang.”
Kining mga pagbasa
magpahinumdum kanato sa atong bokasyon sa pagka-propeta. Isip mga
binunyagan, kita adunay tahas sa pagdala sa mensahe sa Dios ngadto sa
uban – ginikanan, igsoon, anak, higala, silingan, o kauban sa
trabaho. Pinaagi sa atong mga pulong ug panig-ingnan, atong tabangan
ang atong isigkatawo nga makasinati sa mahigugmaong presensya sa
Dios.
Usa ka pari ang
nanghambog sa iyang kauban nga madre: “Sister, ang Bibliya
nag-ingon nga walay propeta nga dawaton sa iyang kaugalingong
katawhan. Pero ngano man nga pinangga man ko sa mga tawo sa among
lungsod? Ila akong pakan-on, paimnon, ug hatagan sa daghang mga
donasyon.”
Ug ang madre
miingon, “Kay ngano padre, nagpakapropeta ka ba gyod?”
Daghang mga tawo
ang ganahan sa pari nga magsige lag pakatawa sa iyang homiliya. Dili
magsaway. Dili magpahimangno. Apan, kining maong klase sa pari dili
tinuod nga propeta tungod kay ang tinuod nga mensahero sa Dios
magsulti gayod sa kamatuoran. Magsulti siya sa tinuod ug dili lang sa
unsay nindot paminawon sa mga tawo. Magsaway siya sa mga daotang
binuhatan ug magpahinumdum mahitungod sa kabubut-on sa Dios.
Dili lang sa mga
pari kita makakita og kakulangon sa pagsangyaw kondili bisan sa mga
laygo. Aduna bitaw mga tawo nga mokomentaryo, “Nindot ning atong
mayor kay dili mangasaba.” Ang ubang mga anak moingon, “Ganahan
gyod mi sa among daddy kay dili mamadlong.” Naa puy mga estudyante
nga moingon, “Muangay mi kaayo sa among titser kay pasagdan lang mi
magsabasaba.” Ganahan ta sa mga tawo nga dili manaway sa atong
sinultihan ug binuhatan. Pero ang pangutana mao kini: “Gibuhat ba
nila ang ilang tahas isip mga propeta sa Dios para sa katawhan?”
Kasagaran, dili
nato mapuy-an ang atong pagkapropeta tungod kay dili kita ganahan
manghilabot sa kinabuhi sa uban. “Ila man kanang kinabuhi, pasagdi
lang na sila.” “Dili lang gud ta maghilabtanay.” “Pagkinabuhi
mo og inyo kay magkinabuhi lang pud kog ako.” Kining klaseha sa
batasan dili Kristohanon tungod kay kitang mga binunyagan angay nga
magpakabana sa usag-usa. Tinuod, dili maayo ang manghilabot, pero
dili man sayop ang manginlabot. Ang atong igsoon o kauban nga
magkinabuhi supak sa kabubut-on sa Dios angay natong badlongon. Kini
mao ang pagpanginlabot nga gisugo ni Cristo sa iyang mga tinun-an.
Buhaton nato ang pagpahimangno sa paagi nga inigsoon ug puno sa
respeto.
Ang laing
hinungdan ngano nga magpanagana kita sa atong pagkapropeta mao ang
atong pagkatawhanon. Maulaw ta magtudlo unsa ang angay tungod kay
makasasala man usab kita. Maglisud kita sa pagsaway sa binuhatan sa
uban tungod kay aduna man pud kitay kahuyang. Apan dili kini mao ang
angay natong bation. Hinoon, sama kang Pablo, angay kitang mangayo sa
Ginoo og grasya nga maoy magdasig kanato sa pagsangyaw sa Maayong
Balita ngadto sa uban. Ang tanang propeta adunay pagkatawhanon,
adunay mga sala. Apan ang Dios maoy magpuno sa atong kakulang ug
maghimo kanatong mga epektibong mensahero ngadto sa Iyang katawhan.
Unsa may atong
buhaton kon ang atong pahimangno dili paminawon sa atong isigkaingon?
Kon ang atong tambag balewalaon sa atong mga minahal sa kinabuhi? Kon
ang atong pagpakabana isipon nga daotan sa atong mga silingan? Atong
sabton nga ang tahas nga gisangon sa Dios kanato mao lamang ang
pagsangyaw sa iyang mensahe pinaagi sa atong mga pulong ug buhat.
Mamunga man kini o dili, trabaho na kini sa Dios. Sa pagkatinuod, ang
Ginoo, ug dili kita, ang makausab sa kasingkasing sa tawo. Sa ato pa,
buhaton lang nato ang atong papel isip propeta ug itugyan ta sa Dios
ang katumanan niini.
