Jer
23:1-6; Eph 2:13-18; Mk 6:30-34
Sa
unang pagbasa, gipadayag ni propeta Jeremias ang pagkadismaya sa Dios
ngadto sa mga pangulo sa Israel niadtong panahona. Kini tungod kay
sila naghunahuna lamang sa ilang kaugalingong interes, dili ang
kaayohan sa katawhan sa Dios. Makasabut kita sa gibati sa Dios
tungod kay bisan karong panahona kita makasinati gihapon aning mga
matanga sa pangulo diha sa gobyerno ug bisan gani diha sa simbahan.
Mga pangulo nga nagpahayahay lamang sa ilang kinabuhi ug wala
magtrabaho sa tinuoray para sa pag-uswag sa katilingban. “Alaot
kamong mga daotang magbalantay . . . inyong gitibulaag ang akong mga
karnero . . . wala kamo mag-amping kanila”
(23:1-2). Nindot kini nga pahimangno alang sa tanang mga lederes sa
nasod, sa Simbahan, o kaha sa pamilya.
Ang
Dios misaad nga magpadala siya og mga magbalantay nga maoy motapok
pagbalik sa iyang katawhan aron dili na sila magpuyo sa kabalaka ug
kahadlok. Ang
ebanghelyo nagpakita sa katumanan sa panaad sa Dios. Si Jesus, ang
Maayong Magbalantay, ug ang iyang mga tinun-an mihatag sa ilang
kinabuhi aron pag-amoma sa katawhan sa Dios pinaagi sa pagpanudlo,
pagpahawa sa mga yawa ug pagpanambal sa mga masakiton. Atong masabtan
sa ebanghelyo nga kining bag-ong pundok sa mga magbalantay sa karnero
nga gimugna ni Jesus nagmatinud-anon sa ilang trabaho, hangtud gani
nga nalimot na sila sa pagpahulay ug sa pagkaon. Tungod niini,
gidapit sila ni Jesus nga mangita og awaaw nga dapit aron makapahulay
og makadiyot. Kining ebanghelyo angay nga maghatag og kadasig sa mga
pangulo diha sa gobyerno, sa simbahan, o sa pamilya nga
nagmatinud-anon sa ilang pagpanerbisyo. Si Jesus makakita sa inyong
pagpaningkamot ug mag-andam og lugar para kaninyo diin unya kamo
makapahulay uban kaniya.
Sa
pagkakita ni Jesus sa katawhan nga nagpunay og sunod kaniya, gibati
siya og dakong kaluoy tungod kay sama sila sa mga karnero nga walay
magbalantay. Ang karnero maoy matang sa mananap nga dali ra
mahisalaag ug walay ikapanalipud batok sa daotan. Kon walay
magbalantay, ang usa ka karnero maglisud sa pagpakabuhi. Sama sa
karnero, ang tawo adunay dakong panginahanglan sa giya ug paglaban sa
usa ka magbalantay.
Kining
maong kamatuoran magpahinumdum kanato sa duha ka dakong kamatuoran.
Una, kinahanglang gayod nga dili kita mobulag kang Jesus nga maoy
atong Maayong Magbalantay. Ang salmo nagdasig kanato sa hugot nga
pagtoo niini: “Magbalantay kanako ang Ginoo; wala nay magmakulang
pa kanako.”
Ug
ikaduha, ato usab nga hinumduman nga isip mga binunyagan kita
gitahasan ni Jesus nga mahimong magbalantay sa usag-usa. Dakong sayop
ang paghunahuna nga mga pari ug relihiyoso lamang ang mga magbalantay
sa karnero sa Simbahan. Sa pagkatinuod, ang matag Kristiyano usa ka
magbalantay. Ang pari usa ka magbalantay ngadto sa iyang mga
parokyano, ang titser ngadto sa iyang mga estudyante, ang mayor
ngadto sa iyang mga lungsoranon, ang manager ngadto sa iyang mga
trabahante, ang ginikanan ngadto sa iyang mga anak, ug ang usa ka
anak ngadto sa iyang mga igsoon. Isip magbalantay, kita gilauman sa
Dios nga maglantaw kanunay sa kaayohan sa atong isigkaingon.
