1 Kgs 19:4-8; Eph 4:30-5:2; Jn 6:41-51
Ang unang pagbasa nagsaysay kanato mahitungod sa nahitabo kang propeta Elias. Diha sa iyang pagtuman sa papel isip propeta sa Dios, daghan ang nangasuko kaniya ilabina si Hari Ahab ug ang iyang paganong asawa nga si Izebel. Tungod sa pagpanglutos nga iyang nasinati, naluya siya ug nahutdan og paglaum. Sa iyang pag-ampo, giingnan ni Elias ang Ginoo: “Maayo pag mamatay ako, Ginoo.”
Daghan kanato makasabot sa gibati ni Elias. Sa atong kinabuhi, aduna usay panahon nga abuton ta’g kaloya. Usahay gani, tungod sa mga dagkong problema, mawad-an kita sa paglaum. Tungod niini, ang uban kanato makaingon usab, “Maayo pa'g mamatay para matapos na ang tanan.”
Muoyon ba ang Dios sa atong pagpangayo og kamatayon kon mapuno na kita sa problema? Dili. Sa iyang pagkaluya, si Elias gidasig sa Dios sa pagpadayon sa iyang misyon sa pagkapropeta. Ang Ginoo nagpadala og anghel nga maoy nagpakaon kang Elias ug nagpalig-on sa iyang espirito. Sa samang paagi, kita usab gidasig sa Ginoo nga magpadayon sa atong kinabuhi bisan pa man sa daghang mga pagsulay ug suliran. Iyang gipadala kanato ang iya mismong Bugtong Anak aron maoy mahimo natong pagkaon ug kusog.
Diha sa Ebanghelyo, si Jesus miingon: “Ako mao ang buhing pan nga gikan sa langit. Ang mokaon niining pan dili gayod mamatay. Ug ang pan nga akong ihatag mao ang akong unod aron mabuhi ang kalibotan.” Kining mga pulonga nagpadayag sa Diosnong katuyoan – mianhi siya aron paghatag kanato sa kinabuhi ug katagbawan. Ang Lawas ug Dugo ni Jesus diha sa Eukaristiya maoy maglig-on kanato, samtang ang iyang panig-ingnan maoy magdasig kanato ug maghatag og kahulogan sa atong kinabuhi. Malaumon kita nga sa kanunay natong pagkalawat ni Jesus, hinayhinay usab kita nga mahisama kaniya.
Ang eukaristiya maghatag og kausaban ug kalamboan sa tawo. Apan dili nato ikalimod nga adunay mga tawo nga bisan sa kanunay’ng pagsimba wala magpakita og kabag-ohan. Ngano man kini?
Ang maayong pagkaon bililhon kaayo sa kahimsog sa tawo. Apan ang tawo nga mokaon sa maayong pagkaon kinahanglan aduna usay buhaton aron siya makabaton og kahimsog sa lawas. Pananglitan, mokaon kita og lab-as nga isda, karne, utanon ug prutas, apan kanunay usab kita nga gabilar sa pagtulog, kusog moinum, ug walay ehersisyo. Sa ingon nga estilo sa kinabuhi, dili gayod nato mapahimuslan ang benepisyo sa maayong pagkaon nga atong gikaon.
Sa samang paagi, ang Eukaristiya bililhon kaayo sa atong espirituhanong kinabuhi. Apan kita nga mokaon sa Lawas ni Cristo kinahanglang adunay buhaton aron maangkon ang espirituhanong kaayohan. Mokalawat kita kanunay, apan aduna kitay daotang bisyo, ilegal nga negosyo, kabit, ug pagdumot sa atong isigkatawo. Sa ingon nga kahimtang, sigurado gayod nga dili nato matagamtam ang kaayohan sa espirituhanong pagkaon nga atong gidawat sa kanunay.
Si San Pablo, sa ikaduhang pagbasa, naghatag og maayong tambag alang sa kaayohan sa atong Kristohanong kinabuhi: “Biyai ninyo ang tanang kayugot, kapungot ug kasuko. Ayaw na kamo pagsiningkahay ug pag-insultohay. Hikalimti ang bisan unsang kaligutgot. Hinonoa, pagkaluy-anay kamo ug pagbaton ug malumong kasingkasing alang sa usag-usa, ug pagpinasayloay kamo ingon nga gipasaylo kamo sa Dios diha kang Cristo.” Pinaagi niini, gidasig kita ni San Pablo sa pagsunod sa tinuoray sa Kristohanong kinabuhi, ang dalan sa kinabuhi nga walay katapusan.
Pamalandongan nato kini:
1. Sa panahon sa kalisod ug kaluya, nangita ba kita’g kusog gikan sa Eukaristiya?
2. Unsa may atong gipangbuhat aron matagamtam nato ang kaayohan gikan sa Lawas ni Cristo?
