Is 25:6-10; Phil 4:12-14, 19-20; Mt 22:1-14
Dihay tigulang nga managtiayon nga namatay sa usa ka aksidente diha sa dalan. Sa miaging 20 ka tuig, himsog ang panglawas nianing duha tungod kay ang asawa mabinantayon kaayo sa ilang pagkaon. Pag-abut nila sa langit, gidala sila ni Senyor Pedro sa ilang mansion nga puno sa mga mahalong gamit ug mga nindot nga pagkaon.
“Unsa man kadaghana ang among pwede kaonon dinhi? nangutana si lolo.
Ug mitubag si Senyor Pedro, “Brod, langit na kini. Eat all you can, ug ayaw na paghunahuna sa bayronon kay libre ang tanan dinhi!”
Paghuman nila og pamahaw, gidala napud sila ni Senyor Pedro sa usa ka nindot nga beach resort diin didto diha nay giandam nga daghang pagkaon para sa paniudto.
Nagtulo ang laway ni lolo dayon og pangutana, “Nyor Pedro, asa may low-fat ug low-cholesterol ani?”
Ug miingon si Senyor Pedro, “Brod, langit na kini. Bisan pila o unsa ang imong kan-on dinhi, dili gyud ka masakit.”
Pagkadungog ni lolo aning mga pulonga, milingi siya sa iyang asawa ug nagbagolbol: “Sus, og wala pa lang ka magsige’g bantay sa sugar ug cholesterol, dugay ra unta kitang nag-enjoy dinhi!”
Nindot kaayo palandungon diha sa sambingay ni Hesus nga ang gingharian sa langit gipakasama sa usa ka hari nga naghatag og dakong kumbira para sa iyang anak nga magminyo. Alang sa usa ka Hudeyo, ang kumbira sa kaminyoon maoy usa sa pinakaanindot nga panahon sa iyang kinabuhi diin siya maglipay uban sa iyang pamilya, kaparyentihan ug kahigalaan. Pinaagi niining sambingay atong masabtan nga ang langit diay usa ka estado sa kinabuhi (dili lang usa ka lugar) diin adunay paghigugmaay, pag-inigsoonay, paghinigalaay, puno sa kasadya ug kalipay. Ang gingharian sa langit mao ang “paghari sa Dios” nga gisugdan ni Kristo ug nagpadulong sa iyang kahingpitan. Mao kini ang gipasabut sa theological phrase nga “already, but not yet”. Ang kahingpitan sa paghari sa Dios muabut sa katapusan sa panahon kanus-a ang Ginoo magpadayag na sa kinatibuk-an niyang gahum.
Diha sa sambingay, ang mga tawo nga giimbitar sa hari wala motunga. Ang uban nagbalewala sa imbitasyon, ang uban nagtrabaho, ug ang uban nanamastamas pa gani sa mga sulugoon sa hari. Busa, gisugo na lamang sa hari ang iyang mga sulugoon sa pag-adto sa mga kadalanan ug mga hilit nga dapit aron imbitahon ang tanan nga ilang makit-an. Ug gidala nila sa kumbira ang tanan, mga maayo ug daotan. Gigamit ni Hesus kining maong sambingay aron iyang mapasabut sa mga naminaw nga kini usab ang nagakahitabo sa iyang misyon.
Ang mensahe nga gidala ni Hesus mao ang kaluwasan nga gidalit sa Dios para sa mga tawo. Kon ang tawo mutubag lamang sa gitanyag nga kaluwasan, adunay mahitabo nga kumbira o dakong selebrasyon sa kalipay. Mao unya kini ang “paghari sa Dios” dinhi sa kalibutan. Kining maayong balita gihatag una sa tanan ngadto sa mga Hudeyo. Apan, kadaghanan kanila wala maghatag og bili niini, ug gani daghan kanila nagpasipala sa mga mensahero sa Dios. Mao man gani nga sa pag-abut ni Hesus, gidapit niya ang tanan, mga maayo ug daotan. Miadto siya sa tanang lugar ug kadalanan aron sa pagdapit sa mga kabos, masakiton, ug mga makasasala sama sa mga pagano, kubrador sa buhis ug mga daotang babaye.
Karong panahona, ang Ginoo nagpadayon sa pagtanyag og kaluwasan sa mga tawo. Matag usa kanato gidapit nga mohatag og personal nga pagsanong sa imbitasyon sa kaluwasan diha ni Kristo. Ang Dios wala magpili sa iyang gidapit – dato o pobre, maayo o daotan, bata o tigulang. Apan ang pangutana mao kini: Makalugar ba kita aron sa pagsanong sa imbitasyon sa Ginoo? Wala bay mga kabilingggan nga naghawid kanato? Basin baya og sama sa mga tawo sa sambingay, gibalewala pud nato ang mensahe sa Ginoo o gibugalbugalan ba kaha nato ang iyang mga mensahero?
Sa unsa mang paagiha kita makasanong sa imbitasyon sa Ginoo? Sa hamubo nga pagkasulti, kita makahimo niini diha sa atong aktibong pagpanginlabut sa kinabuhi sa atong Simbahan, ug kini adunay tulo ka aspeto: Una, angay kita nga magmakugihon sa pagtoon sa mga pagtulun-ang Katoliko aron pagsabut sa atong gitoohan (creed dimension); ikaduha, angay kita nga mag-apil sa pagsimba ug uban pang katilingbanong pag-ampo (cult dimension); ug ikatulo, angay nato puy-an o ipakita sa atong kinabuhi ang pagtoo nga atong gihuptan (code dimension). Kining tulo ka aspeto bililhon para sa matinud-anon nga pagbuhat sa kabubut-on sa Dios. Ang pagtoo nga walay pag-ampo dali nga mahisalaag. Ang pagtoo ug pag-ampo nga dili ubanan sa buhat walay kahulugan.
Diha sa sambingay, adunay tawo nga nakasulod sa kumbira sa hari nga wala magsul-ob sa saktong bisti sa kasal. Para sa mga Hudeyo, usa kini ka insulto sa pagakaslon ug sa iyang pamilya kay bisan ang mga kabos aduna man gayoy bisti nga para sa maong okasyon. Atong masabut nga kadtong maong tawo wala gayud magpakita og bili sa lugar o okasyon nga iyang gitambongan. Gani, ang iyang pagtambong nakahimo og dakong eskandalo sa mga mata sa laing mga bisita. Tungod niini, nasuko ang hari ug iyang gipagapos ang maong tawo ug gipalabay sa kangitngit.
Sa atong pagsanong sa imbitasyon sa Ginoo, kita usab angay nga magsul-ob sa saktong bisti sa pagkasumusunod ni Kristo. Ang “bisti” nga gihisgutan dinhi dili materyal kondili espiritwal. Ang “bisti sa kasal” para sa mga Kristiyanos mao ang mga Diosnong mithi sama sa kaayo, hustisya, kaangayan, kamanggihatagon ug kamanggiloloy-on. Diha sa Ebanghelyo, giapil ni Kristo sa pagdapit ang mga makasasala. Apan sa ilang pagsanong, gilauman sila nga magsul-ob na sa bisti sa kinabuhing Kristohanon: “Lakat ug ayaw na pagpakasala!” Sa susamang paagi, kita nga nabunyagan diha ni Kristo ug desidido’ng mosunod kaniya gilauman na usab nga magsul-ob sa bisti sa katarong. Kon kini dili nato mahimo, makahatag lamang kita og eskandalo sa mga tawo ug wala kitay luna sa gingharian sa Dios.
No comments:
Post a Comment