Ika-1 nga Domingo sa Adbiento (B)

Is 63:16b-17, 19b; 64:2b-7; 1 Cor 1:3-9; Mk 13:33-37

Karon ang pinakaunang adlaw sa liturhikanhong kalendaryo sa atong Simbahan, nga mao usab ang unang Domingo sa Adbiento. Ang pulong “adbiento” nagagikan sa pinulungang Latin nga adventus, nga nagpasabut og “pag-abut”. Ang adbiento mao ang panahon kanus-a kita gidapit sa Simbahan nga mangandam sa pag-abut sa Ginoo.

Duha ka klase nga pag-abut sa Dios ang atong gihunahuna niining panahon sa adbiento. Una, mangandam kita sa pagbalik-lantaw sa iyang pagpakatawo karong Deciembre 25. Pinaagi niini, mabati nato pag-usab ang dakong gugma sa Dios, nga mipadala sa Iyang bugtong Anak dili aron sa pagsilot kondili aron pagluwas sa kalibutan (Jn 3:16). Upat kini ka semana nga pagpangandam, nga maoy gihulagway sa upat ka kandila diha sa “advent wreath”. Ang kolor nga “green” nga naglibot sa advent wreath maoy simbolo sa walay katapusang kinabuhi nga gidala ni Hesus para kanato. Ang “violet” mao ang liturhikanhong kolor sa adbiento, nga simbolo sa paghinulsol. Ang pagbasol sa sala mao ang labing importante nga matang sa pagpangandam sa pag-abut sa Ginoo. Usahay, gamiton usab ang kolor nga “royal blue”, simbolo sa paglaum ug kahinangop, nga mao usab ang diwa sa adbiento. Mahinangpon kita nga magpaabut sa kaluwasan nga maoy gidala sa natawong Ginoo.

Ug ikaduha, ato usab nga pangandaman ang pag-abut sa Ginoo panahon sa atong kamatayon ug ang iyang pag-abut sa katapusan sa kalibutan, kanus-a kita iyang pagahukman binase sa atong binuhatan. Pagtukaw ug pagbantay kamo! Mao kini ang tawag sa Simbahan kanato niining panahon sa adbiento. Angay kita nga magmabinantayon tungod kay dili nato mahibaloan kon kanus-a gayud moabut ang Dios sa atong kinabuhi.

Diha sa Ebanghelyo, gipakasama ni Kristo ang iyang mga tinun-an sa usa ka sulugoon nga gitahasan sa iyang agalon sa pagbantay sa ganghaan sa iyang kabtangan. Sa panahon ni Hesus, daghang mga adunahan magbilin og mga sulugoon nga mobantay sa ilang yuta ug negosyo samtang sila nagpuyo sa laing dapit. Usa kini ka dakong pagsulay sa mga sulugoon nga gipiyalan: Magmakugihon ba sila sa paghimo sa buluhaton nga gisangon kanila bisan wala diha ang agalon? O, molihok lamang sila kon taliabut na ang tag-iya? Sanglit dili mahibaloan ang takna sa pagbalik sa agalon, ang mga maalamong sulugoon magmatinud-anon sa ilang pagtrabaho sa tanang adlaw. Sa susamang paagi, ang mga sumusunod ni Hesus dili angay nga magpasagad sa ilang misyon tungod kay ang Dios moabut sa ilang kinabuhi sa bisan unsang oras sa adlaw – pwede sa sayong kabuntagon, sa udto, o sa tungang gabii.

Ang usa ka ginikanan maglaum nga ang iyang mga anak magbantay ug maglimpyo sa balay samtang siya nangita pa og panginabuhian. Ang usa ka magtutudlo magdahum usab nga ang iyang mga estudyante magtrabaho sa ilang buluhaton samtang siya aduna pay importante nga gilakaw. Sa susamang paagi, si Kristo nagsalig nga ang iyang mga sumusunod magpadayon sa pagsangyaw sa Ebanghelyo pinaagi sa pulong ug sa buhat hangtud sa iyang pagbalik.

Si Manong Robeng usa ka buotan nga bana ug mapinanggaong amahan. Usa ka gabii niana, samtang nagtan-aw siya sa dula sa PBA atubangan sa telebisyon, gipangutana siya sa iyang anak: “Tay, kon moabut karon ang anghel sa kamatayon ug moingon kanimo nga mamatay ka karong gabii, unsa may imong buhaton?” Kalmado nga mitubag si Manong Robeng: “Anak, kon mahitabo kana, tiwason lang nako kining dula sa basketball, ug pagkahuman, matulog na ako uban sa imong nanay.”

Ang usa ka tawo nga magpuyo sa maayo nga kinabuhi sama kang Manong Robeng dili malisang o matarantar sa pag-abut sa kamatayon. Labing siguro, maabtan siya sa Dios nga magtukaw ug andam sa iyang pag-abut. Ang iyang pakighimamat sa Ginoo usa ka dakong adlaw sa kalipay ug pagmaya, dili sa kahadlok ug kasakit.