Ika-1 nga Domingo sa Adbyento (C)

Jer 33:14-16; 1 Thes 3:12-4:2; Lk 21:25-28, 34-36

Karong Domingoha misulod kita sa panahon sa Adbiento, ang unang panahon sa “liturhikanhong kalendaryo” sa Simbahan. Tingali makapangutana kita ngano nga niining pinakaunang adlaw sa liturhikanhong kalendaryo ang ebanghelyo naghisgot man sa katapusang panahon. Sa pag-abli og bag-ong liturhikanhong tuig gihatagan kita sa Simbahan og ideya kon unsa ang anaa sa kaulahian, o kon unsa ang nagpaabot kanato sa katapusan. Usa kini ka pamaagi sa Simbahan aron nga mapunting ang atong hunahuna ug kasingkasing sa umaabot nga pakig-atubang sa Ginoo ug aron nga ang atong mga prioridad sa kinabuhi mapahiluna inubanan nianang maong kamatuoran.

Ang Adbyento gimugna sa upat ka semana, kahigayonan nga gihatag kanato sa Simbahan aron makapamalandong sa “mga pag-abot” ni Kristo sa atong kinabuhi. Kita gitudloan nga adunay tulo ka klase nga pag-abot ni Kristo:

Una, mangandam kita sa pag-abot sa kasumaran sa pagpakatawo ni Kristo karong pasko. Handumon nato pagbalik ang pinakadakong hitabo diin ang “Pulong Nahimong Tawo” ug sabton ang mga mensahe nga nag-uban sa maong misteryo.

Ikaduha, ato usab nga pangandaman ang pag-abot ni Kristo sa katapusan sa panahon, kanus-a siya munaog gikan sa langit nga puno sa himaya ug gahom. Mao kini ang gihulagway sa ebanghelyo karong adlawa. Ang katapusan sa panahon dili angay nga makalisang sa mga sumusunod ni Kristo tungod kay kini ang adlaw sa atong kadaogan. Hinoon, kini angay nga magdasig kanato sa pagpahiluna sa atong kinabuhi agi og pagpangandam sa adlaw sa paghukom.

Ug ikatulo, kita gidapit nga mag-andam kanunay sa pagdawat ni Kristo sa atong kinabuhi diha sa matag adlaw. Si Jesus mahimugso diha sa atong kasingkasing sa matag hihayon nga kita magbuhat og maayo para sa Dios ug sa isigkatawo. Sa atong pag-ampo matag adlaw, atong dapiton ang Ginoo sa pagsulod sa atong kasingkasing, sa atong panimalay, ug sa atong katilingban. Pinaagi sa atong inadlaw-adlaw nga buhat sa kalooy ug gugma, kita mamahimong andam sa pag-atubang ni Jesus sa panahon sa paghukom.

Ang unang pag-abot ni Kristo misteryoso kaayo. Ang Anak sa Dios nagpakatawo didto sa pasungan, nahimugso sa usa ka yano nga inahan, giduaw sa mga magbalantay sa karnero, ug gisimba sa tulo ka mga makinaadmanong tawo. Kadaghanan sa Israel wala magdahum nga ang Mesiyas moabot sa ilang kinabuhi sa maong panahon ug sa ingon nga paagi. Ug tungod niini, naabtan sila sa Dios nga wala makabantay ug dili andam.

Labing siguro, ang pag-abot ni Jesus sa katapusan sa panahon ubanan gihapon sa dakong misteryo. Kon dili kita magmabinantayon, maabtan kita sa Dios nga dili andam, sama sa katawhan sa Israel niadtong unang pasko. Nan, unsa may angay natong buhaton? Kini ang pahimangno sa ebanghelyo: “Pag-amping nga dili kamo mapuno sa mga bisyo, paghuboghubog ug kalibutanong kailibgon aron nga andam kamo sa maong adlaw.” Mao kini ang unang tawag sa panahon sa Adbyento: Andama ang kaugalingon sa pag-abot sa Ginoo pinaagi sa pagtil-id sa kinabuhi, pagbiya sa sala, ug sa pagpalambo sa gugma sa usag-usa.

Ang pag-ampo ni San Pablo diha sa ikaduhang pagbasa bililhon kaayo niining panahona: “Dugangan unta sa Ginoo ang inyong gugma sa usag-usa ug sa tanang tawo, sama sa among paghigugma kaninyo. Lig-onon unta niya ang inyong kaugalingon. Sa ingon, mabalaan mo ug mawalay buling sa sala atubangan sa Dios Amahan.”