Easter Sunday (Year B)

Acts 10:34, 37-43; Col 3:1-4; Jn 20:1-9

Sa kultura sa mga Hudeyo, ang mga babaye dili masaligan sa ilang ipanulti ug tungod niini dili sila dawaton nga testigo sa korte o hukmanan. Maingon nato nga wala gyud tingali Hudeyo nga nagdahum nga usa ka babaye ang mahimong pinakaunang saksi sa Nabanhaw'ng Ginoo. Apan si Jesus, nga kanunay nagdapig sa mga linupigan, mipili kang Maria Magdalena nga mosangyaw sa dakong balita sa iyang Pagkabanhaw.

Adunay moingon nga gipili sa Ginoo nga babaye ang makahibalo pag-una sa iyang Pagkabanhaw aron kono dali ra nga masabwag ang balita ngadto sa mga tawo. Apan ang teologo nga si Isidro sa Sevilla niadtong ika-7 nga siglo nagkanayon: “Sama nga usa ka babaye (Eba) ang unang nakatilaw sa kamatayon, usa usab ka babaye (Maria Magdalena) ang pinakaunang nakakita sa kinabuhi. Sama nga usa ka babaye ang nakaingon sa pagkahagsa sa tawo, usa usab ka babaye ang unang nakasaksi sa banagbanag sa kaluwasan.”

Tungod sa kadako sa misteryo sa Pagkabanhaw, gipadayag kini ni Cristo sa hinayhinay nga paagi. Una, nakita ang bato sa pultahan sa lubnganan nga naligid; ikaduha, nakita ang nahibiling panapton nga lino; ikatulo, ang mga babaye gipakitaan sa duha ka anghel; ug hangtod nga ang nabanhaw nga Ginoo na gayud ang nakita sa mga tinun-an.

Usa ka butang ang atong masiguro – kon wala pa mabanhaw si Cristo, dili na unta nato madunggan ang mga apostoles. Atong sayran nga human sa paglansang ni Cristo sa krus, ang mga tinun-an nagkabuang sa pagpanago, uban sa kahadlok nga mahiaguman nila ang susamang kamatayon sa krus. Ang misteryo sa pagkabanhaw, ug wala nay lain, maoy nagtukmod sa mga apostoles nga mogawas pagbalik ug magmaisogon nga mosangyaw mahitungod ni Cristo ug sa Maayong Balita ngadto sa tanang katawhan.

Ang Pagkabanhaw sa Ginoo maoy nahimong pundasyon sa atong pagtoo. Sa giingon na ni San Pablo: “Kon si Cristo wala pa mabanhaw, nan walay kapuslanan ang among pagsangyaw, walay bili ang inyong pagtoo. Kon wala mabanhaw si Cristo, nan ang inyong pagtoo ginamagama lang ug nagpabilin pa kamo sa kangitngit ug sa sala. Apan kini ang kamatuoran, si Cristo nabanhaw gikan sa kamatayon, ang unang nahigmata sa tanang nahikatulog” (1 Cor 15:14, 17, 20).

Unsa man ang hagit sa misteryo sa Pagkabanhaw kanato karon?

Una, ang pagkabanhaw ni Cristo maoy maghatag og garantiya sa atong kaugalingong pagkabanhaw. Didto sa lubnganan ni Lazaro, gipasalig ni Cristo kang Marta: “Ako ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Si kinsa kadtong motoo kanako, bisan tuod mamatay, mabuhi sa dayon” (Jn 11:25-26). Sa katapusan sa panahon, si Cristo mopabangon kanato gikan sa kamatayon. Bisan gani karon, kita nga mitoo kaniya nagsugod na og ambit sa tinuod nga kinabuhi uban kang Cristo.

Ug ikaduha, ang pagkabanhaw ni Cristo maghatag kanato og paglaum ug kadasig haloyo sa tanang mga problema, kasakit ug pag-antos sa kalibutan. Sama sa Iyang giingon sa mga babaye nga nagpadulong sa lubnganan, kita karon iyang giingnan, “Ayaw kamo kahadlok!” Ang mga suliran ug kasakit ning kinabuhia magpabilin, apan kita nga may pagtoo magpabilin usab nga masaligon sa panabang sa Dios. Adunay Domingo sa Pagkabanhaw human sa Biernes Santo. Adunay kahayag ug kalinaw human sa mga unos sa kinabuhi. Kini ang kamatuoran nga atong gihuptan – si Cristo nagmadaugon batok sa gahum sa kangitngit ug kamatayon. Maglipay kita! Aleluya! Aleluya!