Diha sa sambingay, ang mga tawo nga giimbitar sa hari wala motunga. Ang uban nagbalewala sa imbitasyon, ang uban nagtrabaho, ug ang uban nanamastamas pa gani sa mga sulugoon sa hari. Busa, gisugo na lamang sa hari ang iyang mga sulugoon sa pag-adto sa mga kadalanan ug mga hilit nga dapit aron imbitahon ang tanan nga ilang makit-an. Ug gidala nila sa kumbira ang tanan, mga maayo ug daotan. Gigamit ni Jesus kining maong sambingay aron iyang mapasabut sa mga naminaw nga kini usab ang nagakahitabo sa iyang misyon.
Ang mensahe nga gidala ni Jesus mao ang kaluwasan nga gidalit sa Dios para sa mga tawo. Kon ang tawo motubag lamang sa gitanyag nga kaluwasan, adunay mahitabo nga kumbira o dakong selebrasyon sa kalipay. Mao unya kini ang “paghari sa Dios” dinhi sa kalibutan. Kining maayong balita gihatag una sa tanan ngadto sa mga Hudeyo. Apan, kadaghanan kanila wala maghatag og bili niini, ug gani daghan kanila nagpasipala sa mga mensahero sa Dios. Mao man gani nga sa pag-abut ni Jesus, gidapit niya ang tanan, mga maayo ug daotan. Miadto siya sa tanang lugar ug kadalanan aron sa pagdapit sa mga kabos, masakiton, ug mga makasasala sama sa mga pagano, kubrador sa buhis ug mga daotang babaye.
Karong panahona, ang Ginoo nagpadayon sa pagtanyag og kaluwasan sa mga tawo. Matag usa kanato gidapit nga mohatag og personal nga pagsanong sa imbitasyon sa kaluwasan diha ni Cristo. Ang Dios wala magpili sa iyang gidapit – dato o pobre, maayo o daotan, bata o tigulang. Apan ang pangutana mao kini: Makalugar ba kita aron sa pagsanong sa imbitasyon sa Ginoo? Wala bay mga kabilingggan nga naghawid kanato? Basin baya og sama sa mga tawo sa sambingay, gibalewala pud nato ang mensahe sa Ginoo o gibugalbugalan ba kaha nato ang iyang mga mensahero?
Sa unsa mang paagiha kita makasanong sa imbitasyon sa Ginoo? Sa hamubo nga pagkasulti, kita makahimo niini diha sa atong aktibong pagpanginlabut sa kinabuhi sa atong Simbahan, ug kini adunay tulo ka aspeto: Una, angay kita nga magmakugihon sa pagtoon sa mga pagtulun-ang Katoliko aron pagsabut sa atong gitoohan (creed dimension); ikaduha, angay kita nga mag-apil sa pagsimba ug uban pang katilingbanong pag-ampo (cult dimension); ug ikatulo, angay nato puy-an o ipakita sa atong kinabuhi ang pagtoo nga atong gihuptan (code dimension). Kining tulo ka aspeto bililhon para sa matinud-anon nga pagbuhat sa kabubut-on sa Dios. Ang pagtoo nga walay pag-ampo dali nga mahisalaag. Ang pagtoo ug pag-ampo nga dili ubanan sa buhat walay kahulugan.
Diha sa sambingay, adunay tawo nga nakasulod sa kumbira sa hari nga wala magsul-ob sa saktong bisti sa kasal. Tungod niini, nasuko ang hari ug iyang gipagapos ang maong tawo ug gipalabay sa kangitngit. Sa atong pagsanong sa imbitasyon sa Ginoo, kita usab angay nga magsul-ob sa saktong bisti sa pagkasumusunod ni Cristo. Ang “bisti” nga gihisgutan dinhi dili materyal kondili espiritwal. Ang “bisti sa kasal” para sa mga Kristiyanos mao ang mga Diosnong mithi sama sa kaayo, hustisya, kaangayan, kamanggihatagon ug kamanggiloloy-on. Diha sa Ebanghelyo, giapil ni Cristo sa pagdapit ang mga makasasala. Apan sa ilang pagsanong, gilauman sila nga magsul-ob na sa bisti sa kinabuhing Kristohanon. Sa susamang paagi, kita nga nabunyagan diha ni Cristo ug desidido’ng mosunod kaniya gilauman na usab nga magsul-ob sa bisti sa katarong. Kon kini dili nato mahimo, makahatag lamang kita og eskandalo sa mga tawo ug wala kitay luna sa Gingharian sa Dios.
Pamalandongan nato kini:
1. Ato bang gihatagan og dakong pagtagad ang mga imbitasyon sa Dios diha sa Simbahan?
2. Sa atong pagkasakop sa Lawas ni Cristo, ato bang gisul-ob ang biste sa katarong ug gugma?
No comments:
Post a Comment