Ang mga pagbasa karong Dominggoha nagpakita kanato nga ang simbahan ug gobyerno, o ang relihiyon ug politika, adunay dakong kalambigitan tungod kay kining duha ka realidad para man sa pagsilbi sa panginahanglanon sa katawhan.
Diha sa unang pagbasa, si propeta Isaias nagpadayag sa mensahe sa Ginoo ngadto sa hari sa Persia, nga ginganlag Ciro. Niining higayona, ang katawhan sa Israel nahimong binilanggo didto sa Babilonia. Apan ang Ginoo nagpili niiining pagano nga si Ciro aron maoy magtabang sa pagpabalik sa mga Israelita ngadto sa ilang yutang natawhan. Atong nadungog giunsa pagdasig sa Ginoo kining usa ka lider sa nasud nga molihok alang sa kagawasan sa katawhan sa Israel. Miingon ang Ginoo kang Ciro: “Gidala ka sa akong tuong kamot aron imong buntogon ang mga nasod . . . Ako kang gilabanan bisan wala ka makaila kanako.”
Kining maong pagbasa magpahinumdum kanato nga ang tanang gahum, apil ang politikanhong gahum, nagagikan sa Ginoo. Hinoon, ang gahum nga pinalit o kinuha sa daotang paagi gipanag-iya sa yawa ug walay kredibilidad. Ang Ginoo mopaambit og gahum sa tawo, sama sa iyang gibuhat kang Ciro, aron kini gamiton sa pag-alagad sa katawhan. Hinaot unta nga kining kamatuoran makadasig sa mga lideres sa atong nasud sa paggamit sa ilang gahum alang sa kaayohan sa katilingban sa Dios. Ang pagka-politiko usa ka espesyal nga bokasyon nga makadala sa tawo padulong sa gingharian sa Dios. Sama nga nalipay ang Ginoo kang Ciro, ang politiko makapalipay usab sa Dios pinaagi sa iyang matarong nga pagpangalagad.
Diha sa Ebanghelyo, ang mga Pariseo ug ang mga sakop ni Herodes nangutana kang Jesus: “Supak ba sa Balaod ang pagbuhis kang Cesar? Magbuhis ba ta o dili?” Ang mga Pariseo ug ang mga sakop ni Herodes walay maayong kabubut-on sa usag-usa tungod kay ang naulahi nakigkumbuya man sa mga Romanhon nga naghari-hari sa mga Hudeyo. Apan, niining tungora nagkahiusa sila tungod kay aduna silay “common enemy” nga mao si Jesus. Ang Ebanghelyo nag-ingon nga ang ilang pangutana adunay daotang katuyoan nga mao ang pagbitik ni Jesus. Kon moingon si Jesus nga supak sa Balaod ang paghatag og buhis, mapasakaan siya’g sumbong nga rebelyon sa pangagamhanan ni Cesar; ug kon moingon siya nga dili supak, masuko kaniya ang mga Hudeyo nga walay gusto sa paghatag og buhis sa mga langyaw nga nagdumala kanila. Mura kini og “no-win situation” para kang Jesus.
Apan sa kaulahian, nagmadaogon gihapon si Jesus. Bisan pa man sa kangil-ad sa tumong sa maong pangutana, gitubag kini niya sa pag-ingon: “Ihatag kang Cesar ang para kang Cesar; ihatag sa Dios ang para sa Dios.” Pinaagi niini, gipakita ni Jesus nga isip mga lumulupyo dinhi sa kalibutan, kita adunay “civil obligations” para sa kaayohan sa katilingban. Kabahin sa atong katungdanang mao ang pagbayad og buhis para sa pagpadagan ug kalambuan sa gobyerno ug sa katawhan. Tungod niini, isipon sa atong simbahan nga sala ang dili pagbayad og saktong buhis ngadto sa gobyerno.
Hinoon, ang atong obligasyon kang Cesar o sa gobyerno sa kanunay ipaubos sa atong obligasyon sa Ginoo, nga maoy atong Labaw’ng Hari. Ihatag ta sa Ginoo ang para Kaniya sama sa katarong, hustisya ug kaangayan. Mao man gani nga kon ang usa ka pangagamhanan maghimo og lakang o programa nga dili subay sa kabubut-on sa Dios, mawad-an kini og kredibilidad ug dili na nato angay nga pagasundon.
Pamalandongan nato kini:
1. Nagmatinud-anon ba kita sa atong mga obligasyon sa gobyerno ug sa katawhan?
2. Kon adunay kalainan ang program sa gobyerno ug ang kabubut-on sa Dios, unsa may atong sundon?
No comments:
Post a Comment