Acts 2:1-11; 1 Cor 12:3-7, 12-13; Jn
20:19-23
Usa sa mga dagkong pangilin nga
saulogon sa mga Hudiyo mao ang Pentekostes. Ang pulong “pentekostes”
nagpasabut og singkwenta (50). Gitawag ang maong pyesta og
Pentekostes tungod kay kini saulogon 50 ka adlaw human ang pangilin
sa Pagsaylo. Sa sinugdan, ang pyesta sa Pentekostes gipahinungod sa
pagpasalamat sa Dios tungod sa usa ka maayong ani. Sa kaulahian,
nahimo kining kahigayonan sa paghandum sa duha ka dagkong kasabutan
nga gihimo sa Ginoo ug sa katawhan sa Israel. Ang una mao ang
kasabutan tali sa Dios ug ni Noe nga nahitabo 50 ka adlaw human ang
dakong baha. Ug ang ikaduha mao ang kasabutan sa Dios ug ni Moises
nga nahitabo 50 ka adlaw human sa pagbiya sa mga Israelita sa Ehipto.
Ang Pentekostes nahatagan og bag-ong
kahulogan diha ni Cristo. Sa wala pa mosaka sa langit ang Nabanhaw'ng
Ginoo, iyang gipasidan-an ang mga tinun-an sa dili una pagbiya sa
Jerusalem ug sa pagpangandam sa pag-abut sa ipadala nga Espiritu sa
Dios (Buhat 1:3). Diha sa unang pagbasa, atong nasayran nga natuman
kining maong panagna 50 ka adlaw human sa pagkabanhaw ni Cristo. Ang
Espiritu Santo mikunsad sama sa makusog nga hangin ug sama sa dila sa
kalayo ngadto sa mga apostoles, nga niadtong higayona nagpundok uban
kang Maria sa usa ka lawak aron mag-ampo. Human madawat ang Espiritu
Santo, ang mga tinun-an nagsugod dayon sa pagsangyaw sa Pulong sa
Dios ginamit ang lainlaing pinulongan nga nasabtan sa tanang naminaw
kanila. Ang misteryo sa Pentekostes giisip nga maoy adlaw'ng natawhan
sa Simbahan tungod kay mao man kini ang sinugdanan sa iyang pagtuman
sa misyon nga gibilin ni Cristo, ang iyang pangulo.
Ang Pentekostes magpahinumdum kanato sa
kinaiyahan sa atong Simbahan ug sa mga hagit nga gihatag kanato isip
katawhan sa Dios.
Una sa tanan, kita gipahinumduman nga
ang Simbahan tinuod nga Katoliko (pasabut, para sa tibuok kalibutan)
ug misyonero. Mao kini ang kabubut-on ni Cristo: “Lakaw ug panudlo
kamo sa tanang kanasoran. Bunyagi sila sa ngalan sa Amahan ug sa Anak
ug sa Espiritu Santo; ug tudloi sila sa pagtuman sa akong gisugo”
(Mt 28:19-20). Kini nagpasabut nga ang Simbahan adunay tahas sa
pagpaila ni Cristo ug sa pagsangyaw sa iyang gugma ngadto sa mga tawo
sa tanang suok sa kalibutan. Ug tungod niini, ang Simbahan wala
mohunong sa pagpadala og mga misyonero (pari, relihiyoso, ug mga
laygo) sa mga lugar nga wala pa makaila ni Cristo ug wala pa
makadungog sa Maayong Balita. Kita, nga nabunyagan isip Kristiyanos,
giawhag nga manginlabot niining maong misyon pinaagi sa atong aktibo
nga pag-apil niini, o kaha pinaagi sa pag-ampo ug paghatag og suporta
(salapi ug moral) sa mga misyonero.
Dugang pa niini, kita gipahinumduman
nga ang Simbahan gimugna sa “buhing” katawhan sa Dios. Ang
binunyagan nga dili aktibo o walay pagpakabana dili angay'ng tawgon
nga Kristiyano. Kining matanga sa tawo dili makalipay sa Dios tungod
kay wala niya gamita ang iyang mga gasa o talento para sa kaayohan sa
Lawas ni Cristo. Ang bantugang magwawali nga si Fulton Sheen maoy
nag-ingon: “Even though we are God's chosen people, we often behave
more like God's frozen people.” Sa kanunay, kita nagmagahi sa
paglihok ug sa pagtabang sa atong mga kaigsoonan diha sa Simbahan.
Ang tinuod nga Kristiyano manginlabut gayud sa kinabuhi sa Simbahan
ug magpaambit sa iyang panahon, talento ug bahandi alang sa kaayohan
sa tanang katawhan.
Ang Espiritu Santo mao ang Presensya sa
Dios diha sa Simbahan. Siya mao ang katumanan sa giingon ni Cristo:
“Ako magauban kaninyo kanunay hangtud sa kahangturan”. Pangayoon
ta Kaniya ang mga grasya nga atong gikinahanglan sa matag adlaw ug
ang kadasig sa paggamit sa maong mga gasa alang sa kalamboan sa
tibuok Lawas ni Cristo.
