Acts 10:34, 37-43;
Col 3:1-4; Jn 20:1-9
Sa
kultura sa mga Judiyo, ang mga babaye dili masaligan sa ilang ipanulti ug
tungod niini dili sila dawaton nga testigo sa korte o hukmanan. Maingon nato
nga wala gayod tingali Judiyo nga nagdahom nga usa ka babaye ang mahimong
pinakaunang saksi sa Nabanhaw'ng Ginoo. Apan si Hesus, nga kanunay nagdapig sa
mga linupigan, nagpili kang Maria Magdalena nga mosangyaw sa dakong balita sa
iyang Pagkabanhaw.
Adunay
moingon nga gituyo sa Ginoo nga babaye ang unang makahibalo sa iyang
Pagkabanhaw aron kono dali ra nga masabwag ang balita ngadto sa mga tawo. Apan
ang teologo nga si Isidro sa Sevilla niadtong ika-7 nga siglo nagkanayon: “Sama
nga usa ka babaye (Eba) ang unang nakatilaw sa kamatayon, usa usab ka babaye
(Maria Magdalena) ang pinakaunang nakakita sa kinabuhi. Sama nga usa ka babaye
ang nakaingon sa pagkahagsa sa tawo, usa usab ka babaye ang unang nakasaksi sa
banagbanag sa kaluwasan.”
Tungod
sa kadako sa misteryo sa Pagkabanhaw, gipadayag kini ni Kristo sa hinayhinay
nga paagi. Una, nakita ang bato sa pultahan sa lubnganan nga naligid; ikaduha,
nakita ang nahibiling panapton nga lino; ikatulo, ang mga babaye gipakitaan sa
duha ka anghel; ug hangtod nga ang nabanhaw nga Ginoo na gayod ang nakita sa
mga tinun-an.
Usa
ka butang ang atong masiguro – kon wala pa nabanhaw si Kristo, dili na unta
nato madunggan ang mga apostoles. Atong sayran nga sa paglansang kang Kristo didto
sa krus, ang mga tinun-an nagkabuang sa pagpanago, uban sa kahadlok nga
mahiaguman nila ang susamang kamatayon sa krus. Ang misteryo sa pagkabanhaw, ug
wala nay lain, maoy nagtukmod sa mga apostoles nga mogawas pagbalik ug
magmaisogon nga mosangyaw mahitungod kang Kristo ug sa Maayong Balita ngadto sa
tanang katawhan.
Ang
Pagkabanhaw sa Ginoo maoy nahimong pundasyon sa atong pagtoo. Sa giingon na ni
San Pablo: “Kon si Kristo wala pa mabanhaw, nan walay kapuslanan ang among
pagsangyaw, walay bili ang inyong
pagtoo. Kon wala mabanhaw si Kristo, nan ang inyong pagtoo ginamagama lang ug
nagpabilin pa kamo sa kangitngit ug sa sala. Apan kini ang kamatuoran, si Kristo
nabanhaw gikan sa kamatayon, ang unang nahigmata sa tanang nahikatulog” (1 Cor
15:14, 17, 20).
Ang
pagkabanhaw ni Kristo mao usab ang naghatag og garantiya sa atong kaugalingong
pagkabanhaw. Didto sa lubnganan ni Lazaro, gipasalig ni Kristo kang Marta: “Ako
ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Si kinsa kadtong motoo kanako, bisan tuod
mamatay, mabuhi sa dayon” (Jn 11:25-26). Sa katapusan sa panahon, si Kristo
mopabangon kanato gikan sa kamatayon. Bisan gani karon, kita nga nagtoo kaniya
nagsugod na og ambit sa tinuod nga kinabuhi uban sa Ginoo.
Unsa
man ang hagit sa misteryo sa Pagkabanhaw kanato karon?
Ang
dakong misteryo sa Pagkabanhaw sa Ginoo magtawag kanato sa pagkinabuhi isip
“Katawhan sa Pagkabanhaw” (Easter People). Sa unsa mang paagiha kita makahimo
niini?
Una,
magpuyo kita nga malipayon, masaligon, ug puno sa paglaum. Ang pagkabanhaw ni
Kristo angay nga maghatag kanato’g kusog ug kadasig haloyo sa tanang mga
problema, kasakit ug pag-antos sa kalibutan. Sama sa Iyang giingon sa mga
babaye nga nagpadulong sa lubnganan, kita karon iyang giingnan, “Ayaw kamo
kahadlok!” Ang mga suliran ug kasakit ning kinabuhia magpabilin, apan kita nga
may pagtoo magpabilin usab nga masaligon sa panabang sa Dios. Adunay Domingo sa
Pagkabanhaw human sa Biernes Santo. Adunay kahayag ug kalinaw human sa mga unos
sa kinabuhi.
Ug
ikaduha, magpuyo kita nga adunay panglantaw sa umaabot nga kinabuhi human ning
kalibotana. Si San Pablo maoy unang nagdasig kanato: “Sanglit gibanhaw naman
kamo uban ni Kristo, tinguhaa ang mga butang nga atua sa langit diin naglingkod si Kristo sa iyang trono sa
tuo sa Dios. Hunahunaa ang mga butang langitnon, dili ang kalibotanon.” Ang mga
butang langitnon walay lain kondili ang mga hiyas sa ebanghelyo sama sa gugma, kalinaw,
kamatuoran, hustisya ug kaangayan. Kini ang atong tinguhaon tungod kay kini iya
sa Dios ug maoy maghatag kanatog tinuod nga kalipay, dili ang mga butang
materyal ug dili ang pagbati nga lawasnon.
No comments:
Post a Comment