Ika-4 nga Domingo sa Pagkabanhaw (B)

Acts 4:8-12; 1 Jn 3:1-2; Jn 10:11-18

Ang ikaupat nga Domingo sa Pagkabanhaw gitawag nga “Domingo sa Maayong Magbalantay sa mga Karnero”. Alang kanatong mga magtotoo, si Kristo mao ang atong Maayong Magbalantay. Nakaila siya sa matag-usa kanato ug nagpakabana sa atong kinabuhi. Si Kristo miingon: “Ang buotan nga magbalantay andam nga magpakamatay para sa iyang mga karnero.” Ang iyang gisulti iya usab nga gipuy-an. Siya mismo naghalad sa tibuok niyang kinabuhi alang sa atong kaluwasan.

Ang karnero usa ka sibo nga hulagway para sa tawo tungod kay aduna siyay kinaiyahan nga makapasabut sa tawhanong batasan. Pananglitan, ginaingon nga ang karnero usa ka mananap nga walay ikasukol. Kon bugnoon siya sa mga mabangis nga mananap, wala siyay mahimo aron pagpanalipud sa iyang kaugalingon. Ang kabaw manungag, ang iro mama-ak, ug ang iring mangawras. Apan, ang karnero kono motikubo lang – dili makamao makig-away ug dili gani usab makatago.

Sama sa karnero, ang tawo maglisud usab sa pagpanalipud sa iyang kaugalingon batok sa daghang matang sa katalagman. Tinuod, aduna man kitay ikasukol kon kita awayon o daugdaugon. Pero, unsa may atong gahum batok sa mga linog, bagyo ug baha? Makapanalipud ba kita sa kaugalingon batok sa mga aksidente sa dalan, dagat ug kahanginan? Unsa may atong mahimo batok sa mga seryosong sakit sama sa kanser ug AIDS? Sama sa karnero, daghang higayon nga gamay ra ang atong mahimo sa pagpanalipud sa atong kaugalingon.

Ginaingon usab nga ang karnero usa ka bugo nga mananap. Kinahanglan kini siya nga tultulan asa paingon aron makainum, makakaon, ug makapahulay. Dili siya sama sa ubang mananap nga mahimong tudluan o anaron sa pagbuhat og usa ka butang. Bulok kaayo ang karnero nga bisan gani kono sa pagtuyoktuyok sa iyang pagdula, dili siya makapahunong sa iyang kaugalingon. Magsige na lang siya og tuyok hangtud nga matumba sa kalipong.

Makakatawa kita sa kabulok sa usa ka karnero apan, sa daghang paagi, kitang tawo usab maypagkabugo. Dugay kaayo kita makakat-on sa pagpuyo og maayong kinabuhi. Hangtud kapila pa kita madagma ug masakitan aron makasabut og unsay angay nga buhaton. Daghan kanato gahi og ulo ug dili maminaw sa tambag sa mga matarong. Manigarilyo kita bisan giingnan na kita nga maka-kanser kini sa baga. Magpalabi kita sa pag-inum bisan nasayod na kita nga makadaot kini sa atay. Magpalabi kita sa pagpangita og kwarta bisan giingnan na kita nga dili kini mao ang sekreto sa tinuod nga kalipay. Makig-away kita alang sa kalibutanong bahandi bisan nasayod na kita nga dili kini madala sa lubnganan. Sama sa karnero, bugo usab kita ug gahi nga pasabton.

Dugang pa niini, ang karnero kono usa ka mananap nga dali ra mahisalaag. Molakaw siya uban sa panon. Apan, kon duna siyay makita nga makakuhag atensyon, dali ra kini nga mosimang sa laing dalan aron pagduol sa butang nga iyang gikaibgan. Unya kon mabiyaan na siya, dili na kini makatultol pagbalik sa dalan padulong sa iyang mga kauban.

Ang tawo, sama sa karnero, dali ra mawala sa saktong dalan. Adunay mga bata nga gitudluan sa ilang mga ginikanan unsay maayong binuhatan. Pag-abut sa kolehiyo, nakauban sila og daotang barkada ug nakakat-on sa daotang bisyo. Pag-uli sa balay, mamakak na, mutubagtubag na, managko na ang ulo. Aduna poy mga tawo nga mapaubsanon ug buotan. Nakakita og maayong panginabuhian ug nadato. Unya kalit lang nausab ang batasan – mapahitas-on na ug wa nay silingan. Aduna poy giila nga modelo nga bana ug amahan. Nalabyan og mapahiyomon nga tsiks. Misunod ug ang pamilya nalimtan.

Tungod kay sama sa mga karnero, kita walay ikapanalipud batok sa mga sakit ug katalagman, bulok ug dali ra mahisalaag, manginahanglan sab kita og maayong magbalantay para sa atong kaluwasan. Manginahanglan kita og usa ka magbalantay nga isog ug lig-on nga makigbatok sa atong mga kaaway, andam magsakripisyo sa iyang kinabuhi para kanato, maalamon ug pasensyoso nga magtudlo, mapailobon ug, labaw sa tanan, mapasayloon. Dinhi nato mabati ang kabililhon ni Kristo sa atong kinabuhi. Siya gayud ang Maayong Magbalantay sa mga karnero, ang kaluwasan sa tanang katawhan. Tungod niini, si San Pedro nagpahinumdum kanato sa unang pagbasa nga diha lamang kang Kristo kita makabaton og kinabuhi. Ang atong kaluwasan anaa sa atong pagsunod kang Kristo pinaagi sa pagpaminaw sa iyang mga pulong ug sa pagbuhat niini.