Ika-3 nga Domingo sa Pagkabanhaw (B)

Acts 3: 13-15, 17-19; Ps 4:2, 4, 7-9; 1 Jn 2: 1-5a; Lk 24: 35-48

Sa dihang nagpakita kanila ang nabanhaw'ng Ginoo, pwerteng lisanga sa mga tinun-an. Nagtoo sila nga multo ang ilang nakita. Aron mawala ang ilang kahadlok, gidapit sila ni Jesus nga motan-aw sa mga samad sa iyang tiil ug kamot ug mohikam kaniya. Kini aron pagmatuod nga siya buhi kay ang multo wala may unod ug bukog. Dugang pa niini, mikaon siya'g sinugba'ng isda sa ilang atubangan aron dili na sila makaingon nga nagdamgo lang.

Puno sa pasensya nga gipasabut ni Jesus sa mga tinun-an nga ang nahitabo sa krus dili usa ka kapakyasan kondili kabahin sa plano sa Dios Amahan. Ang Dios Anak mag-antos ug mamatay sa krus agi'g bayad sa sala sa kalibutan. Pinaagi niini makasabut ang mga tawo sa dakong gugma sa Dios para kanila.

Si Jesus miingon nga ang tanang gisulti sa balaod ni Moises, sa mga propeta ug sa mga salmo natuman diha kaniya. Ang mga batud sa Bibliya nakadiskubre nga sa Daang Kasabutan adunay 324 ka buok panagna mahitungod sa pagabuhaton sa usa ka Manluluwas. Ug kining tanan nahatagan og kahulugan diha sa sakripisyo ni Kristo.

Human sa iyang pagpasabut, gitahasan ni Jesus ang mga tinun-an og dakong misyon sa pagsangyaw sa Maayong Balita: una, nga ang Anak sa Dios gilansang ug namatay sa krus alang sa kapasayloan sa sala; ikaduha, nga siya nabanhaw ug mibuntog sa kamatayon; ug ikatulo, nga ang mga tawo magbasol sa ilang mga sala ug mangayo'g pasaylo sa iyang ngalan.

Karong panahona, ang tahas sa pagsangyaw mahitungod sa nabanhaw nga Ginoo gipasa na kanato. Diha sa atong inadlaw-adlaw nga pamuyo, atong ipakita sa mga tawo nga ang nabanhaw'ng Kristo nakabag-o ug nakapausab sa atong kaugalingon. Dili na kita magkinabuhi alang ning kalibutana lamang kondili para sa gingharian sa Dios. Sundon nato ang mga lakang ni Kristo pinaagi sa pagbuhat sa maayo ug paglikay sa daotan.

Ang pagtoo sa Nabanhaw'ng Ginoo ato usab nga masangyaw pinaagi sa pagpakita og kalig-on atubangan sa mga unos sa kinabuhi. Usahay, tungod sa atong kabalaka ug kakulang sa pagtoo, malimot kita nga adunay Ginoo nga nakig-uban kanato. Diha sa ebanghelyo, nangutana si Jesus sa iyang mga tinun-an, “Nganong nabalisa man kamo pag-ayo?” Sa ilang kahadlok, ang mga apostoles wala na makaila ni Kristo nga diha sa ilang atubangan. “Ang kalinaw maanaa kaninyo!”, si Jesus miingon kanila. Kon kita mitoo nga ang Nabanhaw'ng Kristo kanunay makig-uban kanato, nan angay kitang magmalinawon haloyo sa mga problema ug suliran.

Sa katapusan, atong mapadayag ang Nabanhaw'ng Ginoo diha sa atong kaisog sa pag-atubang sa kamatayon. Ang tawo nga kanunay mahadlok sa kamatayon dili na hinuon makatagamtam sa tinuod nga kinabuhi. Adunay mga tawo nga dili na hapit mokaon kay hadlok og masakit; ang uban hapit dili na molihok kay sa disgrasya nahadlok. Dugang pa niini, ang tawo nga dili motan-aw sa kamatayon dili usab makakita sa mga butang nga bililhon. Dako ang puruhan nga siya magmausikon ug magpatuyang lamang. Malimot siya nga ang tanan lumalabay lamang.

Apan, ang tawo nga motoo og pagkabanhaw dili mahadlok motan-aw sa kamatayon. Mapahinumduman siya kanunay nga ang tanan ning kalibutan adunay katapusan. Maisip niya nga bililhon ang matag gutlo sa iyang kinabuhi ug gamiton niya kini sa pagbuhat og maayo ug sa pagpakigdait sa mga tawo. Tungod sa kamatuoran sa kamatayon, ang tawo nga may pagtoo maglantaw kanunay sa umaabut. Puy-an niya kining kinabuhia agi'g pagpangandam sa kinabuhing dayon nga iyang maangkon tungod kang Kristo, ang iyang Ginoo.