Exodu 17:3-7; Roma 5:1-2, 5-8; Juan 4:5-42
Giuhaw ba kamo?
Sa dili pako ninyo tubagon, palihog sabta nga adunay duha ka
klase nga kauhaw: lawasnong kauhaw ug espirituhanong kauhaw.
Ang lawasnong kauhaw maoy atong bati-on kon kita magdula,
magtrabaho, o kaha, maluya sa paglakaw gikan sa layo’ng dapit ug anaa sa mainit
nga lugar sama sa nasinati ni Cristo diha sa ebanghelyo.
Ang espirituhanong kauhaw maoy masinati sa tawo nga
nangita’g kahulogan sa iyang kinabuhi ug nangandoy sa tinuod nga kalipay. Mao
usab kini ang bati-on sa tawo nga nagpuyo’g kinabuhi nga salawayon ug layo sa
Dios. Ug mao usab kini ang pagbati sa tawo nga kulang sa pagtagad ug sa gugma
gikan sa iyang isigkatawo. Ang babaye nga Samaryanhon diha sa ebanghelyo adunay
lawasnong kauhaw, apan labaw sa tanan, siya adunay kauhaw nga espirituhanon.
Ang maong babaye nakigpuyo sa ika-6 na ka lalaki sa iyang
kinabuhi. Diha nay lima ka bana nga nilabay ug nibiya kaniya. Giisip na siya’ng
hugaw ug dakong makasasala sa katilingban. Diha sa ebanghelyo, ang maong babaye
nagkalos og tubig sa udtong dako (kasagaran magkalos sa sayong buntag ug sa
palis kay bugnaw ang panahon) ug sa atabay nga layo sa kasilinganan (ang atabay
ni Jakob). Ngano man? Kini tungod kay naglikay siya nga magkalos og tubig uban
sa kasilinganan; wala siyay nawong nga maipakita sa mga tawo nga nakaila
kaniya. Sa walay pagduhaduha, ang maong babaye nag-antos sa espirituhanong
kauhaw!
Unsa may mas lisod nga bati-on – ang lawasnon ba o ang
espirituhanong kauhaw? Labing tinuod, ang pinakalisod nga kahimtang sa kauhaw
mao ang kakulang sa gugma ug pagtagad.
Daghan kanato dinhi, kon dili man gani kitang tanan, aduna
usay espirituhanong kauhaw. Ang babayeng Samaryanhon maoy representante natong
tanan, uban sa nagkalain-lain natong kahimtang ug kakulang. Pila man nato dinhi
ang wala makakita’g kahulogan sa kinabuhi? Pila man nato dinhi ang gibati’g
kakapoy, kalaay, ug kawalay direksyon sa kinabuhi? Pila man nato dinhi ang
nagpuyo sa sala ug naulaw na sa Ginoo ug sa isigkatawo? Pila man nato dinhi ang
kulang sa pansin, kulang sa higala, ug kulang sa gugma?
Diha sa ebanghelyo, ang babaye wala hukmi ug wala
panghimaraota sa Ginoo. Si Jesus ningduol ug nakighinabi kaniya uban sa dakong
respeto. Talagsaon kaayo kining iyang gibuhat tungod kay alang sa mga Judiyo
ang pagpakigsulti sa usa ka babaye diha sa lugar pangpubliko dili angay’ng
buhaton sa usa ka lalaki. Gawas pa niana, ang mga Judiyo gidid-an usab sa
pagduol sa mga Samaryanhon, nga ilang giisip nga mahugaw nga katawhan. Apan, si
Jesus wala magpanuko sa pagduol sa babaye ug sa pagpakig-estorya kaniya. Kini
magpakita kanato nga para sa Dios ang matag tawo, bisan kinsa kini ug bisan
unsa ang binuhatan, angay nga higugmaon ug luwason.
Bisan sa iyang salawayong kahimtang, ang babaye wala hukmi
ug wala kondenaha ni Jesus. Hinoon, gigiyahan siya ni Jesus aron makakita og
kahayag ug magsugod og bag-ong kinabuhi. “Sulayi ang laing TUBIG” – kini mao
ang hagit ni Jesus sa maong babaye. Ug kini usab ang iyang panawagan kanatong
tanan ning panahon sa Kwaresma. “Sulayi pagpangita’g laing TUBIG”. Si Kristo
nagdapit kanato sa pag-inum sa tubig nga iyang gidala kay human niini dili na
kita bati-on pa’g kauhaw. Ang bag-o ug
buhing tubig mao ang gugma sa Dios diha ni Jesus nga madawat sa tawo pinaagi sa
Espiritu Santo. Ang buhing tubig nga magagikan sa kasingkasing sa Dios mao
lamang ang maghatag og tinuod nga katagbawan kanatong tanan.
Busa ning Kwaresma, susihon nato sa mainampoong paagi ang
mga matang sa kauhaw nga atong nasinati karon. Kon, gibati nato ang kahigwaos
ug kakulang sa makahuloganong kinabuhi, nan mag-ampo kita nga mahiduol sa
Ginoong Jesus. Paminawon nato siya ug sundon ang iyang kabubut-on sa atong
kinabuhi. Pahari-on nato ang gugma ni Jesus diha sa atong kinabuhi sa matag
adlaw ug ipaambit nato kini ngadto sa uban, diha sa atong pamilya ug sa atong
kasilinganan. Labing siguro, kon mahitabo na kini, maato ang usa ka makahuloganon
ug malipayon nga kinabuhi.
