14TH SUNDAY IN ORDINARY TIME (YEAR B)

Ez 2: 2-5; 2 Cor 12: 7-10; Mk 6: 1-6

Usa ka Domingo niana, nagwali ang pari: “Kon magpuyo kita’g matarong nga kinabuhi, makasulod kita sa gingharian sa Dios!”

Dihay hubog nga nagbugal-bugal sa pag-ingon: “Kadungog nako ana dre.”

Wala panumbalinga sa pari ang hubog ug nipadayon siya sa pag-ingon: “Apan kon salawayon ang atong binuhatan, sa impiyerno gayod ang atong padulngan.”

Ug nitingog na usab ang hubog: “Ehem . . . kadungog nako ana dre.”

Nahutdan sa pasensya ang pari ug nisinta siya sa hubog: “Hoy hubog! Nganong sigi kag bugalbugal diha? Suntokon ta ka ron!”

Nahadlok ang hubog, dayon niingon: “Aw kana maoy bag-o dre. Karon lang ko kadungog nga duna diay pari nga manuntok.”

Ang mga pagbasa karong Domingoha naghisgot mahitungod sa kalisod sa kinabuhi sa usa ka propeta. Sa Balaang Kasulatan, ang propeta giila nga usa ka tawo nga sinugo sa Dios aron pagdala’g mensahe para sa iyang katawhan. Kadaghanan kanila dili paminawon, lutoson, ug patyon sa mga daotang tawo.

Sa unang pagbasa, ang Dios nagpadala kang Ezekiel ngadto sa mga Israelita – usa ka katawhan nga masupilon. Nakahibalo si Ezekiel nga kining mga tawhana mga gahi’g ulo. Apan bisan nasayod nga dili siya paminawon, si Ezekiel niadto gihapon sa mga Israelita aron pagdala sa mensahe sa Dios. Maminaw man ang katawhan o dili, ang importante nga masayod sila nga adunay propeta nga nakig-uban kanila. Ang propeta maoy magpakita sa makanunayong pag-amoma sa Ginoo haloyo sa pagkamasalaypon sa tawo.

Diha sa ebanghelyo, si Hesus nakasinati sa susamang kalisud sa pagsangyaw ngadto sa iyang kaugalingong katawhan. Ang mga tawo nakaila kaniya nga anak lamang sa usa ka panday. Tungod niini, wala nila tagda ang iyang mga bulawanong pagtulun-an. Si Hesus mismo nakaingon: “Walay propeta nga madawat sa iyang kaugalingong lungsod.” Tungod sa kakulang sa pagtoo sa mga tawo, si Hesus walay nahimong milagro sa ilang lugar.

Si Pablo, sa ikaduhang pagbasa, nagpadayag og laing problema sa usa ka propeta. Dako kaayo ang iyang kadasig nga magsangyaw sa pulong sa Dios, apan nabati usab niya ang iyang pagkatawhanon. Nagpakilooy siya sa Ginoo nga tangtangon  ang iyang kahuyang, apan ang Dios nag-ingon kaniya: “Ang akong grasya igo na nga makalig-on kanimo.  Ang katakos maangkon pinaagi sa pagdawat sa kaugalingong kahuyang.”

Kining mga pagbasa magpahinumdum kanato sa atong bokasyon sa pagka-propeta. Isip mga binunyagan, kita adunay tahas sa pagdala sa mensahe sa Dios ngadto sa uban – ginikanan, igsoon, anak, higala, silingan, o kauban sa trabaho. Pinaagi sa atong mga pulong ug panig-ingnan, atong tabangan ang atong isigkatawo nga makasinati sa mahigugmaong presensya sa Dios.

Usa ka pari ang nanghambog sa iyang kauban nga madre: “Sister, ang Bibliya nag-ingon nga walay propeta nga dawaton sa iyang kaugalingong katawhan. Pero ngano man nga pinangga man ko sa mga tawo sa among lungsod? Ila akong pakan-on, paimnon, ug hatagan sa daghang mga donasyon.”

Ug ang madre miingon, “Padre, propeta ka ba diay?”

Daghang mga tawo ang ganahan sa pari nga magsigi lag pakatawa sa iyang homiliya. Dili magsaway. Dili magpahimangno. Apan, kining matanga sa pari dili tinuod nga propeta tungod kay ang tinuod nga mensahero sa Dios magsulti gayod sa kamatuoran. Magsulti siya sa tinuod ug dili lang sa unsay nindot paminawon sa mga tawo. Magsaway siya sa mga daotang binuhatan ug magpahinumdum mahitungod sa kabubut-on sa Dios.

Dili lang sa mga pari kita makakita og kakulangon sa pagsangyaw kondili bisan sa mga laygo. Aduna bitaw mga tawo nga mokomentaryo, “Nindot ning atong mayor kay dili mangasaba.” Ang ubang mga anak moingon, “Ganahan gyod mi sa among daddy kay dili mamadlong.” Naa puy mga estudyante nga moingon, “Muangay mi kaayo sa among titser kay pasagdan lang mi magsabasaba.” Ganahan ta sa mga tawo nga dili manaway sa atong sinultihan ug binuhatan. Pero ang pangutana mao kini: “Gibuhat ba nila ang ilang tahas isip mga propeta sa Dios para sa katawhan?”

Kasagaran, dili nato mapuy-an ang atong pagkapropeta tungod kay dili kita ganahan manghilabot sa kinabuhi sa uban. “Ila man kanang kinabuhi, pasagdi lang na sila.” “Dili lang gud ta maghilabtanay.” “Pagkinabuhi mo og inyo kay magkinabuhi lang pud kog ako.” Kining batasana dili Kristohanon tungod kay kitang mga binunyagan angay nga magpakabana sa usag-usa. Tinuod, dili maayo ang manghilabot, pero dili man sayop ang manginlabot. Ang atong igsoon o kauban nga magkinabuhi supak sa kabubut-on sa Dios angay natong badlongon. Kini mao ang pagpanginlabot nga gisugo ni Kristo sa iyang mga tinun-an. Buhaton nato ang pagpahimangno sa paagi nga inigsoon ug puno sa respeto.

Ang laing hinungdan ngano nga magpanagana kita sa atong pagkapropeta mao ang atong pagkatawhanon. Maulaw ta magtudlo unsa ang angay tungod kay makasasala man usab kita. Maglisud kita sa pagsaway sa binuhatan sa uban tungod kay aduna man pud kitay kahuyang. Apan dili kini mao ang angay natong bation. Hinoon, sama kang Pablo, angay kitang mangayo sa Ginoo og grasya nga maoy magdasig kanato sa pagsangyaw sa Maayong Balita ngadto sa uban. Ang tanang propeta adunay pagkatawhanon, adunay mga sala. Apan ang Dios maoy magpuno sa atong kakulang ug maghimo kanatong mga epektibong mensahero ngadto sa mga tawo.

Unsa may atong buhaton kon ang atong pahimangno dili paminawon sa atong isigkaingon? O, kon ang atong pagpakabana isipon nga daotan sa atong mga silingan? Atong sabton nga ang tahas nga gisangon sa Dios kanato mao lamang ang pagsangyaw sa iyang mensahe pinaagi sa atong mga pulong ug buhat. Mamunga man kini o dili, trabaho na kini sa Dios. Sa pagkatinuod, ang Dios, ug dili kita, ang makausab sa kasingkasing sa tawo. Sa ato pa, buhaton lang nato ang atong papel isip propeta ug itugyan ta sa Dios ang katumanan niini.