25TH SUNDAY IN ORDINARY TIME (YEAR B)

Marcos 9:30-37

Kinsa man ang pinakahabog nato? Kinsa man ang labing gamhanan? Kinsa man ang labing tinahod? Mao kini ang gilalisan sa mga apostoles. Samtang naghisgot si Hesus ang iyang umaabot nga kasakit, ang mga tinun-an nagsigi’g palabwanay sa kaugalingon.

Sa daghang higayon, aduna kitay kinaiya nga sama sa mga apostoles. Gusto kita nga ilhon nga labing maayo, labing bantugan, o labing adunahan. Aron mapamatud-an, maghambugay kita sa panagway, abilidad, kabtangan, ug mga butang nga nahimo. Kon kita makalabaw, mahimo dayon kitang garboso; kon kita malabwan, mahimo dayon kitang masinahon.

Pinaagi sa ebanghelyo, ang mga apostoles ug kitang tanan nga mga sumusunod ni Kristo karon, gipahimangnoan nga ang tanan natong ipanghambog dinhi sa kalibutan walay kwenta didto sa langit. Atubangan sa Dios, ang sukdon mao lamang ang gidak-on sa atong gipakitang gugma. “Ang bisan kinsa kaninyo nga buot mahimong labing dako kinahanglan nga magpaubos sa kaugalingon ug mag-alagad sa tanan.” Sa mata sa Dios, ang labing dalaygon mao ang tawo nga mapaubsanon ug maalagaron.

Kinsa man ang mga tawong angay’ng alagaran? Gihawiran ni Hesus ang usa ka bata ug miingon: “Ang modawat sa usa ka bata nga sama ini sa akong ngalan, modawat kanako. Ang modawat kanako, modawat dili lamang kanako kondili sa nagpadala kanako.” Sa atong panahon karon, ang mga bata kanunay hatagan sa dakong pagtagad ug pagpangga. Apan, dili ingon niini ang ilang kahimtang sa panahon ni Hesus. Sa kultura sa mga Hudiyo, ang mga bata, sama sa mga babaye ug mga ulipon, wala hatagi og bili ug katungod sa balaod. Para kang Hesus, ang “bata” maoy hulagway sa mga tawo nga walay tingog sa katilingban – sama sa mga kabos, mga tigulang, mga masakiton, mga baldado, ug mga pobreng trabahante. Ang mga tawo nga sama kanila maoy labing nanginahanglan sa atong pagtabang.

Diha sa ikaduhang pagbasa, si Santiago nagtudlo nga kon ang mga tawo magmapasigarbohon ug magmasinahon, adunay kagubot ug panag-away. Apan kon ang mga tawo magsinabtanay ug magtinabangay, adunay kalinaw ug kalipay. Tinuod kini sumala sa kasinatian diha sa panimalay, kasilinganan ug sa dakong katilingban.

Karong adlawa, gihagit kita nga dili na masina sa bahandi, butang materyal, panagway, ug talento sa uban. Ang angay natong kaibogan mao ang kasingkasing nga matarong ug mahigugmaon. Makaingon unta kita sa atong kaugalingon, “Mahisama unta ako kaniya nga matinabangon sa isigkaingon!”

Atol sa ika-40 nga tuig nga kasumaran sa pagtukod sa United Nations niadtong 1983, ang cine nga nag-ulohag, “Mother Teresa,” gipatan-aw sa mga representante sa mga nasud nga sakop sa United Nations. Human sa pagpasundayag, ang sekretaryo heneral nga si Javier Perez de Cuellar nitindog aron sa pagpaila ni Mother Teresa. “Ladies and gentlemen,” nisugod siya sa pag-ingon, “I present to you the most powerful woman in the world.” Unya, ang tanan nga didto nanindog ug nagpakita sa ilang dakong pag-uyon pinaagi sa dugay’ng pagpamakpak sa ilang mga kamot.