Ex 3:1-8, 13-15; 1
Cor 10:1-6, 10-12; Lk 13:1-9
Sa dihang nahitabo
ang dakong baha didto sa kaulohan gumikan sa bagyo nga “Ondoy”, adunay mga tawo
nga abtik nga miingon, “Mao na kana ang gaba sa mga taga-Manila tungod sa ilang
mga malaw-ay'ng binuhatan!” Ang gipasabot ning maong komentaryo mao nga ang
Dios nagsilot sa mga taga-Manila pinaagi sa pagpadala og dakong bagyo aron
paghugas sa sala sa mga tawo.
Kon dunay mahitabo
nga trahedya – baha, sunog, linog, huwaw ug uban pa – ang mga tawo maghunahuna
dayon, “Unsa man kahay gikasuk-an sa Ginoo?” Kabahin na sa atong mentalidad ang
pagtoo nga ang Dios magpaantos sa mga makasasala. Tungod niini, kon masakit
kita o kon dunay disgrasya nga mahitabo sa atong pamilya, mangutana dayon kita,
“Unsa may akong nahimo batok kanimo, Ginoo?”
Diha sa ebanghelyo
karon, si Jesus nagtudlo nga sayop ang paghunahuna nga ang tanang kasakit ug
katalagman maoy pamaagi sa Ginoo sa pagsilot sa tawo. Nagsaysay siya sa duha ka
panghitabo: una, ang “masaker didto templo” (diin daghang taga-Galilea nga
nakigbatok sa mga Romano ang gipangpatay sa sugo ni Pilato) ug ang “aksidente
sa tore sa Siloam” (diin namatay ang 18 ka mga tawo). Gipasabot ni Jesus nga
ang kamatayon aning mga biktima sa trahedya wala nagpasabot nga sila mas
makasasala pa kaysa ubang mga tawo. Sa pagkatinuod, ang kasakit, aksidente,
katalagman ug kamatayon mahitabo sa tanang mga tawo, maayo man o daotan.
Tinuod, ang Balaang
Kasulatan nagtudlo nga ang sala magdulot
og kasakit sa daghang mga tawo. Ug kini mapamatud-an diha sa kasinatian.
Pananglitan, ang buhaton sa mga illegal loggers makadaot sa atong kinaiyahan ug
maoy hinungdan sa mahitabo nga mga baha nga makapatay sa daghang mga tawo.
Dugang pa niini, ang daotang bisyo sa usa ka tawo makabungkad sa pamilya ug
maoy hinungdan sa kasakit sa iyang mga miembro. Apan, ang Bibliya wala magtudlo
nga ang tanang kasakit maoy silot sa tawong makasasala. Ang estorya sa kinabuhi
ni Job maoy usa ka pagpakita nga bisan ang tawong matarong makasinati og pag-antos.
Ug bisan gani si Jesus mismo, nga hawa sa sala, nag-antos man sa hilabihang
kasakitan. Busa, kon dunay mahitabo nga kasakitan ug katalagman, dili dayon
nato kini angay nga isipon nga usa ka pagsilot sa Ginoo. Labaw na nga sayop kon
ato kining isipon nga panimalos sa Dios.
Sukwahi sa atong
gitoohan nga Ginoo nga dali ug kusog nga magsilot, si Jesus nagdala kanato og
usa ka hulagway sa Dios nga puno sa pasensya ug kalooy. Imbis nga kondenahon
niya ang mga kobrador sa buhis, mga hugaw nga babaye, ug mga magbalantay sa
karnero nga walay simba-simba, si Jesus nag-agda hinoon kanila nga mag-usab sa
kinabuhi ug mosunod kaniya.
Ang sambingay ni
Cristo mahitungod sa Kahoy’ng Igera maoy usa ka mubong sugilanon sa kalooy sa
Dios. Ang tag-iya sa yuta taodtaod nang gapaabot nga mamunga kining kahoy'ng
igera. Human sa tulo ka tuig nga wala gyod makakita og bunga, nakahukom siya
nga ipaputol na kini. Apan ang hardinero mihangyo kaniya nga hatagan lang una
og usa pa ka tuig ang maong kahoy. Iya kining amomahan pag-ayo pinaagi sa
pagpahumok sa yuta ug sa pag-abuno.
Diha sa maong
sambingay, atong maisip nga ang Ginoo maoy tag-iya sa yuta, si Jesus ang
hardinero, ug ang kahoy'ng igera mao kita. Ang Ginoo maguol kon kita dili
makapamunga og mga maayong buhat o kon kita dili makahimog mga buhat sa gugma
ug kalooy para sa uban. Tungod sa atong sala ug kalaog, angay na kitang
laglagon. Apan si Jesus, ang hardinero, kanunay naghangyo sa Dios Amahan nga
kita angay hatagan og lugway'ng panahon aron makausab sa atong kaugalingon.
Niining panahon sa kwaresma, buot sa Simbahan ipabati kanato ang dakong
kalooy ug gugma sa Dios. Matag tuig, gihatagan kita og igong panahon sa pagbiya
sa daotang kinabuhi ug sa pagsugod og lakaw sa dalan sa katarong. Si Jesus
nagdasig kanato sa pagsunod sa iyang panig-ingnan sa usa ka kinabuhi nga puno
sa gugma para sa Dios ug sa isigkatawo. Iya kitang gialimahan pinaagi sa atong
mga ginikanan, mga magtutudlo, mga higala ug uban pang mga tawo nga adunay
maayong panglantaw sa atong kaayohan. Hinaot unta nga atong hatagan og bili ang
mga tawo nga nag-atiman, nagmaymay, ug naggiya kanato sa saktong dalan.
Bisan tuod ang Ginoo andam sa paglugway sa iyang pagpaabot alang sa atong
pagpamunga, dili kita angay’ng magpasagad. Bisan si Cristo, ang buotang Hardinero,
nasayod nga moabot ang panahon nga kita pwedeng putlon tungod sa wala nato pagpamunga.
