FRIDAY AFTER EPIPHANY (YEAR B)

1 JUAN 5:5-13. Unsa may kalabotan sa tubig ug dugo sa atong kaluwasan? Kining duha ka elemento nahatagan og talagsaong kahulogan diha kang Kristo. Ang tubig magpahinumdum sa Iyang pagbunyag ug ang dugo sa Iyang pagkamatay. Ang tubig ug dugo, uban sa Espiritu, maoy nagpamatuod sa gugma sa Dios. Didto sa Kalbaryo, samtang gabitay si Kristo sa krus, usa ka sundalo ang niduslak sa Iyang kilid ginamit ang bangkaw. Ug sa dili matukib nga misteryo, nibuhagay gikan sa Iyang kilid ang dugo ug tubig, nga malagmit nagagikan sa Iyang malumong kasingkasing. Atong nasayran gikan sa mga mensahe sa Ginoo kang Sta. Faustina nga ang tubig ug dugo maoy timaan sa Iyang dakong kalooy ug pagbati sa katawhan. Kini ang gihulagway sa larawan sa Divine Mercy, nga may mga sidlak nga puti ug pula nga nagagikan sa kasingkasing sa Dios.

LUKAS 5:12-16. Sa unsa mang paagiha ang tawo maayo sa iyang lawasnong sakit ug malimpyohan sa espirituhanong kahugaw? Diha sa pag-ayo ni Hesus sa usa ka sanglahon makita nato ang duha ka importanteng butang. Ang una mao ang pagduol ug pagpangaliyupo sa sanlahon. Ang tawo nga gustong mamaayo kinahanglang molihok ug magpakita’g dakong kagustohan. Ug ang ikaduha mao ang kabubut-on sa Ginoo. Ang tawo makadawat og kaayohan kon kini ihatag sa Ginoo nga maoy tuboran sa tanang kinabuhi, kahimsog ug kapasayloan. Usa ka masakiton ang nagpatawag og pari. Human siya makakumpisal, ang pari nag-ampo ug naghilog kaniya. Pagkahuman, ang masakiton miingon sa pari, “Padre, sa unang higayon nabati nako ang mainitong gakos sa Dios.”