Jer
33:14-16; 1 Thes 3:12-4:2; Lk 21:25-28, 34-36
Karong
Domingoha misulod kita sa panahon sa Adbyento, ang unang panahon sa
“liturhikanhong kalendaryo” sa Simbahan. Tingali makapangutana kita ngano nga ning
pinakaunang adlaw sa liturhikanhong
kalendaryo ang ebanghelyo naghisgot man sa katapusang panahon. Sa pag-abli og
bag-ong liturhikanhong tuig gihatagan kita sa Simbahan og ideya kon unsa ang
anaa sa kaulahian, o kon unsa ang nagpaabot kanato sa katapusan. Usa kini ka
pamaagi sa Simbahan aron nga mapunting ang atong hunahuna ug kasingkasing sa
umaabot nga pakig-atubang sa Ginoo ug aron nga ang atong mga prioridad sa kinabuhi
mapahiluna nilamdagan ning maong kamatuoran.
Ang Adbyento
gimugna sa upat ka semana – kahigayonan kini nga gihatag kanato sa Simbahan
aron makapamalandong sa “mga pag-abot” ni Cristo sa atong kinabuhi. Kita gitudloan
nga adunay tulo ka klase nga pag-abot ni Cristo:
Una,
mangandam kita sa pag-abot sa kasumaran sa pagpakatawo ni Cristo karong Pasko.
Handumon nato pagbalik ang pinakadakong hitabo diin ang “Pulong Nahimong Tawo”
ug sabton ang mga mensahe nga nag-uban sa maong misteryo.
Ikaduha,
ato usab nga pangandaman ang pag-abot ni Cristo sa katapusan sa panahon,
kanus-a siya munaog gikan sa langit nga puno sa himaya ug gahom. Mao kini ang
gihulagway sa ebanghelyo karong adlawa. Ang katapusan sa panahon dili angay’ng makalisang
sa mga sumusunod ni Cristo tungod kay kini ang adlaw sa atong kadaogan. Hinoon,
kini angay’ng magdasig kanato sa pagpahiluna sa atong kinabuhi agi’g
pagpangandam sa adlaw sa paghukom.
Ug
ikatulo, kita gidapit nga mag-andam kanunay sa pagdawat ni Cristo sa atong
kinabuhi diha sa matag adlaw. Si Jesus mahimugso diha sa atong kasingkasing sa
matag higayon nga kita magbuhat og maayo para sa Dios ug sa isigkatawo. Sa
atong pag-ampo matag adlaw, atong dapiton ang Ginoo sa pagsulod sa atong
kasingkasing, sa atong panimalay, ug sa atong katilingban. Pinaagi sa atong
inadlaw-adlaw nga buhat sa kalooy ug gugma, kita mamahimong andam sa
pag-atubang ni Jesus sa katapusan sa panahon.
Ang
unang pag-abot ni Cristo misteryoso kaayo. Ang Anak sa Dios nagpakatawo didto
sa pasungan, nahimugso sa usa ka yano nga inahan, giduaw sa mga magbalantay sa
karnero, ug gisimba sa tulo ka mga makinaadmanong tawo. Kadaghanan sa Israel
wala magdahum nga ang Mesiyas moabot sa ilang kinabuhi sa maong panahon ug sa ingon
nga paagi. Ug tungod niini, naabtan sila sa Dios nga wala makabantay ug dili
andam.
Labing
siguro, ang pag-abot ni Jesus sa katapusan sa panahon ubanan gihapon sa dakong
misteryo. Kon dili kita magmabinantayon, maabtan kita sa Dios nga dili andam,
sama sa katawhan sa Israel niadtong unang pasko. Nan, unsa may angay natong
buhaton? Kini ang pahimangno sa ebanghelyo: “Pag-amping nga dili kamo mapuno sa
mga bisyo, paghuboghubog ug kalibutanong kailibgon aron nga andam kamo sa maong
adlaw.” Mao kini ang unang tawag sa panahon sa Adbyento: Andama ang kaugalingon
sa pag-abot sa Ginoo pinaagi sa pagtul-id sa kinabuhi, pagbiya sa sala, ug sa
pagpalambo sa gugma sa usag-usa.
Ang
pag-ampo ni San Pablo diha sa ikaduhang pagbasa bililhon kaayo ning panahona:
“Dugangan unta sa Ginoo ang inyong gugma sa usag-usa ug sa tanang tawo, sama sa
among paghigugma kaninyo. Lig-onon unta niya ang inyong kaugalingon. Sa ingon,
mabalaan kamo ug mawalay buling sa sala atubangan sa Dios Amahan.”
