Friday of the 2nd Week of Lent (Year C)

Mateo 21:33-43, 45-46. Kinsa man ang manununod sa Gingharian sa Langit? Giingnan ni Jesus ang mga kadagkoan sa mga pari ug sa mga Pariseo: “Sultihan ko kamo nga ang Gingharian sa Dios kuhaon gikan kaninyo ug ihatag ngadto sa mga tawo nga makahatag og maayong mga bunga.” Para kang Cristo mas mahinungdanon ang binuhatan sa tawo kaysa iyang titulo. Sa atong pagsunod kaniya, kinahanglan nga mamunga kita’g mga maayong buhat diha sa katilingban nga atong gipuy-an. Dili igo nga kita tawgon og Kristiyano. Anaa kanato ang dakong kaakohan sa pagpatunhay sa hustisya ug kaangayan, sa gugma ug pakigdait, sa pag-inigsoonay ug pagtinabangay, ug uban pang mga hiyas nga maoy timailhan sa tinuod nga paghari sa Dios.

Thursday of the 2nd Week of Lent (Year C)

Lucas 16:19-31. Unsa man ang dakong tahas sa mga adunahan? Sa sambingay wala hinganli ni Jesus ang dato; samtang ang pobre Iyang gitawag og Lazaro. Ang dato walay gihimong daotan ngadto kang Lazaro; apan wala usab siyay gibuhat nga maayo para niining makalolooy'ng tawo. Gibalewala sa dato si Lazaro, ug tungod niini, gibalewala usab siya sa Ginoo. Wala niya ilha si Lazaro, ug busa, wala usab siya ilha sa Ginoo. Didto sa langit, ang pangalan lamang ni Lazaro ang nahisulat; ang dato didto mitugpa sa lugar sa kasakit. Kining ebanghelyo mag-awhag kanatong tanan sa pagtabang sa atong mga silingan nga may panginahanglan. Dili nato ipiyong ang atong mga mata sa kasakit ug pag-antos sa uban tungod kay diha kanila ang atong Dios makig-uban. 

Wednesday of the 2nd Week of Lent (Year C)

Mateo 20:17-28. Unsa may atong gusto – mangalagad o alagaran? Sa pagkatinuod, daghan kanato sama ra og pangandoy ni Juan, ni Santiago ug sa ilang inahan. Gusto kita nga mapahiluna sa taas nga dapit sa katilingban aron hangdon ug silbihan. Ang pahimangno ni Jesus sa Iyang mga tinun-an angay gayod natong batonan: “Kon usa kaninyo buot mahimong dako, kinahanglan nga mag-alagad siya sa tanan.” Nga sa ato pa, ang labing dako sa mga mata sa Dios mao kadtong makamaong magserbisyo ug maghunahuna sa kaayohan sa uban. Dili kini sayon tungod kay kabahin sa samarang kinaiya sa tawo ang paghunahuna sa kaugalingong kaayohan lamang. Busa, hangyoon nato ang Ginoo diha sa pag-ampo nga Iya kitang tabangan nga makahupot sa hiyas sa pagkamaalagaron. 

Tuesday of the 2nd Week of Lent (Year C)

Mateo 23:1-12. Unsa may atong giapas diha sa pagbuhat og maayo? Diha sa ebanghelyo gisaway ni Jesus ang mga Pariseo ug mga magtutudlo sa Balaod tungod kay sa ilang pagkarelihiyoso ug pagpanudlo nahimo silang garboso ug gustong magpahangad sa mga tawo. Pinaagi niini ang mga tinun-an napahimangnoan nga dili mag-apas sa titulo ug dungog para ipasigarbo. Ang pagpataas sa kaugalingon dili gayod makapahimuot sa Dios. Matud pa sa libro ni Santiago: “Ang Dios makigbatok sa mapahitas-on, ug moganti sa mga mapaubsanon” (4:6). Ning Kwaresma, maningkamot kita sa pagtangtang sa atong garbo. Sa pagbuhat og maayo, dili nato pangitaon ang pagdayeg sa mga tawo. Wala kini bili kon itandi sa ganti ug pasidungog nga giandam sa Ginoo kanila nga mahigugma Kaniya. 

Monday of the 2nd Week of Lent (Year C)

Lucas 6:36-38. Kinsa man ang tawo nga maloloy-on? Kon maghisgot kita’g buhat sa kalooy, ang dali nato mahunahunaan mao ang paghatag og limos, pagpakaon sa mga kabos, ug pagduaw sa mga masakiton. Apan ang ebanghelyo karon nagtudlo kanato nga apil ning buhat sa kalooy mao ang dili paghukom ug pagkondena sa isigkatawo. Ang pagpasaylo usa ka buhat sa kalooy tungod kay pinaagi niini atong mahataga’g kalinaw, kalipay ug bag-ong kahigayonan ang mga masalaypon. Ning Kwaresma maningkamot kita nga mahimong maloloy-on. Duolon ug pasayloon nato ang mga tawo nga nakasala kanato. Kadtong wala diha ato usab nga pasayloon diha sa atong kasingkasing. Magmaloloy-on kita tungod kay ang Dios Amahan maoy unang nalooy ug nagpasaylo kanato.

2nd Sunday of Lent (Year C)

Gen 15:5-12, 17-18; Phil 3:17-4:1; Lk 9:28-36

Usa ka 50 anyos nga babaye ang gidala sa ospital aron maoperahan ang daot nga kasingkasing. Samtang siya gipakatulog pinaagi sa anesthesia, ang anghel sa kamatayon mipakita kaniya. Sa tumang kahadlok, gipangutana niya ang anghel kon panahon na ba sa iyang kamatayon. Apan ang anghel sa kamatayon miingon kaniya, “Relax lang misis kay duna ka pay 30 anyos sa imong kinabuhi ning kalibutan.”

Nagmalamposon ang operasyon sa kasingkasing sa babaye. Apan wala dayon siya mogawas sa ospital. Nagpatawag siyag doktor nga mopataas sa iyang ilong, mopakuha sa bilbil sa iyang lawas ug mopaputi sa iyang panit. Sa iyang hunahuna, puslan man nga duna pa siyay 30 anyos ning kalibutanan, magpa-sexy lang una siya.

Human sa duha ka semana, pwerte nang gwapaha sa maong babaye ug andam na siya mogawas sa ospital. Apan sa unsa bang pagkahitaboa nga samtang nagpaabot siya sa iyang driver didto sa may gate sa ospital, naligsan man siya sa ambulansya ug namatay.

Didto sa langit nakita niya ang anghel sa kamatayon. Iya dayon kining gisukmatan sa pag-ingon: “Nganong namatay man ko nga nag-ingon ka man nga duna pa koy 30 anyos sa kalibutan?” Ug mitubag ang anghel sa kamatayon, “Unsaon man nga sa sobra nimong kagwapa, wala nako makabantay nga ikaw diay tong naligsan sa ambulansya!”

Asa man nato gipasikad ang atong “self-worth”? Daghang kanato nagbase sa atong tawhanong bili diha sa panagway o panggawas nga porma. Kon makaporma kita, nindot kaayo ang atong pamati ug ganahan ta makig-atubang sa mga tawo. Pero og dili gani ta maka-ilis o dili makapang-arte, ikaulaw nato ang atong kaugalingon. Tungod niini, ang uban kanato mogasto og dako aron lang magpabilin ang kaanyag o kaambongan. Adunay magparetoke sa ilong, lawas, kolor sa panit ug uban pang parte sa lawas aron mogwapa o mogwapo.

Apan dili maayo nga isandig nato ang atong “self-regard” diha sa atong panagway tungod kay ang atong kaambong o kagwapa lumalabay lang. Unsa naman unya ang mahitabo kon kita masakit o matigulang na? Mawala naba ang atong dignidad kon kita manimaho nang yuta o mangunot na?

Ang uban kanato mobase sa “self-esteem” diha sa bahandi ug kabtangan; ang uban diha sa achievements o nakab-ot nga dungog. Pero, sama sa kaanyag, kining tanan usab lumalabay lang. Unsa naman lay mahitabo kon mapobre ta o mapakyas ta sa atong gimbuhaton? Nagpasabut ba kini nga wala na kitay hinungdan?

Diha sa ebanghelyo, atong nasayran nga ang “self-worth” ni Cristo gibase sa usa lamang ka kamatuoran: Ang iyang pagka-Anak sa Dios! Sa dihang siya gibunyagan ni Juan sa suba sa Jordan, nadungog ni Jesus ang tingog gikan sa langit nga nag-ingon, “Ikaw ang akong Anak, nalipay ako pag-ayo kanimo.” Kining mga pulonga maoy naghatag kang Cristo og kusog nga mosugod, mopadayon ug motiwas sa iyang misyon sa kalibutan.

Niadtong miaging Domingo, ang ebanghelyo nagsaysay kanato giunsa pagtintal sa Yawa si Jesus. “Kon ikaw anak sa Dios, buhata kining bato nga pan…” “Kon ikaw anak sa Dios, lukso niining hataas nga pangpang…” Klaro kaayo nga gusto sa Yawa nga hagiton ang pagtoo ni Jesus. Gusto niya nga magduda si Jesus sa iyang pagka-Anak sa Dios. Daw sama niini ang hagit: Kon tinuod ka nga anak sa Dios, ngano nga gigutum ka man o nag-antos? Ngano nga wala ka may gahum ug dili inila? Sa iyang pagdumili sa mga tintasyon sa Yawa, gipakita ni Jesus nga ang iyang pagka-Anak sa Dios wala magdepende sa kalibutanong bahandi, gahum ug dungog.

Karong domingoha, atong nadungog nga didto sa usa ka bukid, samtang si Jesus nag-ampo, nausab ang iyang panagway atubangan sa iyang mga suod nga higala, ug diha na usay tingog nga gikan sa langit nga nagkanayon, “Kini mao ang akong Anak, paminawa ninyo siya.” Sa makausa pa, kining mga pulonga maoy naghatag ni Cristo sa kusog sa pagtiwas sa iyang misyon, bisan tuod nameligro pag-ayo ang iyang kinabuhi.

Unsa man ang kalambigitan ning maong mensahe sa atong kinabuhi karon?

Sa dihang kita gibunyagan sa Simbahan, kita nahimo usab nga mga sinagop nga anak sa Dios. Ang atong pagka-anak sa Dios usa ka grasya tungod kay wala nato kini bayri o trabaho-i. Gihimo kita sa Dios nga iyang mga anak bisan wala pa kita magpakita nga kita angayan sa maong dungog. Ug kini mao ang atong pinakadakong bili. Dinhi nato angayan ibarog ang atong “self-worth” tungod kay kini ra ang butang nga dili gayud mawala kanato o makawat sa uban. Bisan mawala na kanato ang atong bahandi, kaanyag, gahum o kusog, magpabilin kitang mga pinanggang mga anak sa Dios.

Ang Yawa dili gusto nga kita motoo sa atong pagka-anak sa Dios. Matag karon ug unya, mohimo siyag mga lakang aron kita magduda sa atong pagka-anak sa Ginoo. Buhaton niya kini pinaagi sa pagpasulod ning mga pangutana sa atong hunahuna: “Kon tinuod ka nga anak sa Dios, ngano nga nag-antos ka man o gigutum?” “Ngano nga aduna ka may kapakyasan o kapildihan?” “Ngano nga aduna ka may sakit o kamatayon?” “Ngano nga mitugot man ang Ginoo nga mamatay o mawala ang imong minahal sa kinabuhi?” Kon dili kita magmabinantayon o magmalig-on, molampos ang Yawa sa pagpatoo kanato  nga dili gayod kita pinalanggang mga anak sa Ginoo.

Niining panahon sa Kwaresma, ang Simbahan magpahinumdum sa dakong gugma sa Dios kanato nga Iyang gipakita pinaagi sa Iyang Anak nga si Jesucristo. Diha sa makaluwas nga buhat ni Jesus, kita gipabati sa Dios sa Iyang gugma nga walay makatupong ug walay katapusan. Ang panahon sa Kwaresma gihatag kanato aron kita makapamalandong sa kadaogan nga nagpaabut kanato human sa mga pag-antos ug kamatayon ning kalibutan. Haloyo sa mga problema ug pagsulay sa kinabuhi, adunay nagpaabot kanato nga kadaogan ug kinabuhing dayon uban sa Ginoo.

Ang dakong misteryo sa “Transfiguration” maoy Diosnong pamaagi sa pagpalig-on sa mga sumusunod ni Cristo. Niadtong tungora, mouban sila ni Jesus sa Jerusalem ug didto ila unyang masaksihan ang makalilisang nga pag-antos ug kamatayon ni Cristo, nga makapatay-og, kondili gani makapagun-ob, sa ilang pagtoo. Niadtong higayona, ang mga tinun-an nanginahanglan og inspirasyon nga kasandigan ug kalaoman. Ug kini mao ang dakong bili sa misteryo sa Transfiguration. Kadtong talagsaong nahitabo sa hataas nga bukid maoy usa ka pasiunang pagpakita sa umaabot nga pagkabanhaw ni Cristo ug sa Iyang kadaogan batok sa gahom sa kangitngit, sala ug kamatayon. Ang Transfiguration maoy naghatag og kusog ug kaisog sa mga tinun-an sa pag-atubang sa nagsingabot nilang pagsulay, katalagman ug kamatayon.

Sa kinabuhi, makasinati usab kita og lainlaing mga krus ug pagsulay, ug ang uban niini lisod kaayo nga pas-anon. Apan bisan pa man niini, kita nagatoo sa Pagkabanhaw ug sa kinabuhing dayon. Sama sa mga unang tinun-an ni Jesus, nagasalig kita nga muabot ang adlaw sa atong kadaogan uban kang Cristo. Ug sa takna sa kamatayon, kini nga pagtoo gihapon ang maghatag kanato og kusog ug kaisog. Ang tanan dili matapos sa kamatayon, kondili sa kinabuhing dayon; dili sa kaulawan, kondili sa kahimayaan. Kon kita pagasakiton uban kang Cristo, kita mabanhaw uban kaniya. Ang ikaduhang pagbasa nagpahinumdum: “Ang atong lugar tua sa langit, ug didto nato mahimamat ang atong Manunubos, si Jesucristo atong Ginoo. Usbon niya ang atong lawas, hinimo nga sama niya, sanag tungod sa himaya, pinaagi sa iyang gahom nga nagbuntog sa tanan”  (Fil 3:20-21).