Gen 15:5-12, 17-18; Phil 3:17-4:1;
Lk 9:28-36
Usa
ka 50 anyos nga babaye ang gidala sa ospital aron maoperahan ang daot nga
kasingkasing. Samtang siya gipakatulog pinaagi sa anesthesia, ang anghel sa
kamatayon mipakita kaniya. Sa tumang kahadlok, gipangutana niya ang anghel kon
panahon na ba sa iyang kamatayon. Apan ang anghel sa kamatayon miingon kaniya,
“Relax lang misis kay duna ka pay 30 anyos sa imong kinabuhi ning kalibutan.”
Nagmalamposon
ang operasyon sa kasingkasing sa babaye. Apan wala dayon siya mogawas sa
ospital. Nagpatawag siyag doktor nga mopataas sa iyang ilong, mopakuha sa
bilbil sa iyang lawas ug mopaputi sa iyang panit. Sa iyang hunahuna, puslan man
nga duna pa siyay 30 anyos ning kalibutanan, magpa-sexy lang una siya.
Human
sa duha ka semana, pwerte nang gwapaha sa maong babaye ug andam na siya mogawas
sa ospital. Apan sa unsa bang pagkahitaboa nga samtang nagpaabot siya sa iyang
driver didto sa may gate sa ospital, naligsan man siya sa ambulansya ug
namatay.
Didto
sa langit nakita niya ang anghel sa kamatayon. Iya dayon kining gisukmatan sa
pag-ingon: “Nganong namatay man ko nga nag-ingon ka man nga duna pa koy 30
anyos sa kalibutan?” Ug mitubag ang anghel sa kamatayon, “Unsaon man nga sa
sobra nimong kagwapa, wala nako makabantay nga ikaw diay tong naligsan sa
ambulansya!”
Asa man nato gipasikad ang atong “self-worth”?
Daghang kanato nagbase sa atong tawhanong bili diha sa panagway o panggawas nga
porma. Kon makaporma kita, nindot kaayo ang atong pamati ug ganahan ta
makig-atubang sa mga tawo. Pero og dili gani ta maka-ilis o dili makapang-arte,
ikaulaw nato ang atong kaugalingon. Tungod niini, ang uban kanato mogasto og
dako aron lang magpabilin ang kaanyag o kaambongan. Adunay magparetoke sa ilong,
lawas, kolor sa panit ug uban pang parte sa lawas aron mogwapa o mogwapo.
Apan dili maayo nga isandig nato ang atong
“self-regard” diha sa atong panagway tungod kay ang atong kaambong o kagwapa
lumalabay lang. Unsa naman unya ang mahitabo kon kita masakit o matigulang na?
Mawala naba ang atong dignidad kon kita manimaho nang yuta o mangunot na?
Ang uban kanato mobase sa “self-esteem” diha sa
bahandi ug kabtangan; ang uban diha sa achievements o nakab-ot nga dungog.
Pero, sama sa kaanyag, kining tanan usab lumalabay lang. Unsa naman lay
mahitabo kon mapobre ta o mapakyas ta sa atong gimbuhaton? Nagpasabut ba kini
nga wala na kitay hinungdan?
Diha sa ebanghelyo, atong nasayran nga ang
“self-worth” ni Cristo gibase sa usa lamang ka kamatuoran: Ang iyang pagka-Anak
sa Dios! Sa dihang siya gibunyagan ni Juan sa suba sa Jordan, nadungog ni Jesus
ang tingog gikan sa langit nga nag-ingon, “Ikaw ang akong Anak, nalipay ako
pag-ayo kanimo.” Kining mga pulonga maoy naghatag kang Cristo og kusog nga
mosugod, mopadayon ug motiwas sa iyang misyon sa kalibutan.
Niadtong miaging Domingo, ang ebanghelyo
nagsaysay kanato giunsa pagtintal sa Yawa si Jesus. “Kon ikaw anak sa Dios,
buhata kining bato nga pan…” “Kon ikaw anak sa Dios, lukso niining hataas nga
pangpang…” Klaro kaayo nga gusto sa Yawa nga hagiton ang pagtoo ni Jesus. Gusto
niya nga magduda si Jesus sa iyang pagka-Anak sa Dios. Daw sama niini ang
hagit: Kon tinuod ka nga anak sa Dios, ngano nga gigutum ka man o nag-antos?
Ngano nga wala ka may gahum ug dili inila? Sa iyang pagdumili sa mga tintasyon
sa Yawa, gipakita ni Jesus nga ang iyang pagka-Anak sa Dios wala magdepende sa
kalibutanong bahandi, gahum ug dungog.
Karong domingoha, atong nadungog nga didto sa
usa ka bukid, samtang si Jesus nag-ampo, nausab ang iyang panagway atubangan sa
iyang mga suod nga higala, ug diha na usay tingog nga gikan sa langit nga
nagkanayon, “Kini mao ang akong Anak, paminawa ninyo siya.” Sa makausa pa,
kining mga pulonga maoy naghatag ni Cristo sa kusog sa pagtiwas sa iyang misyon,
bisan tuod nameligro pag-ayo ang iyang kinabuhi.
Unsa man ang kalambigitan ning maong mensahe sa
atong kinabuhi karon?
Sa dihang kita gibunyagan sa Simbahan, kita
nahimo usab nga mga sinagop nga anak sa Dios. Ang atong pagka-anak sa Dios usa
ka grasya tungod kay wala nato kini bayri o trabaho-i. Gihimo kita sa Dios nga
iyang mga anak bisan wala pa kita magpakita nga kita angayan sa maong dungog.
Ug kini mao ang atong pinakadakong bili. Dinhi nato angayan ibarog ang atong
“self-worth” tungod kay kini ra ang butang nga dili gayud mawala kanato o
makawat sa uban. Bisan mawala na kanato ang atong bahandi, kaanyag, gahum o
kusog, magpabilin kitang mga pinanggang mga anak sa Dios.
Ang Yawa dili gusto nga kita motoo sa atong
pagka-anak sa Dios. Matag karon ug unya, mohimo siyag mga lakang aron kita
magduda sa atong pagka-anak sa Ginoo. Buhaton niya kini pinaagi sa pagpasulod
ning mga pangutana sa atong hunahuna: “Kon tinuod ka nga anak sa Dios, ngano
nga nag-antos ka man o gigutum?” “Ngano nga aduna ka may kapakyasan o
kapildihan?” “Ngano nga aduna ka may sakit o kamatayon?” “Ngano nga mitugot man
ang Ginoo nga mamatay o mawala ang imong minahal sa kinabuhi?” Kon dili kita
magmabinantayon o magmalig-on, molampos ang Yawa sa pagpatoo kanato nga dili gayod kita pinalanggang mga anak sa
Ginoo.
Niining panahon sa Kwaresma, ang Simbahan
magpahinumdum sa dakong gugma sa Dios kanato nga Iyang gipakita pinaagi sa
Iyang Anak nga si Jesucristo. Diha sa makaluwas nga buhat ni Jesus, kita
gipabati sa Dios sa Iyang gugma nga walay makatupong ug walay katapusan. Ang
panahon sa Kwaresma gihatag kanato aron kita makapamalandong sa kadaogan nga
nagpaabut kanato human sa mga pag-antos ug kamatayon ning kalibutan. Haloyo sa
mga problema ug pagsulay sa kinabuhi, adunay nagpaabot kanato nga kadaogan ug
kinabuhing dayon uban sa Ginoo.
Ang dakong misteryo sa “Transfiguration” maoy
Diosnong pamaagi sa pagpalig-on sa mga sumusunod ni Cristo. Niadtong tungora,
mouban sila ni Jesus sa Jerusalem ug didto ila unyang masaksihan ang makalilisang
nga pag-antos ug kamatayon ni Cristo, nga makapatay-og, kondili gani
makapagun-ob, sa ilang pagtoo. Niadtong higayona, ang mga tinun-an
nanginahanglan og inspirasyon nga kasandigan ug kalaoman. Ug kini mao ang
dakong bili sa misteryo sa Transfiguration. Kadtong talagsaong nahitabo sa
hataas nga bukid maoy usa ka pasiunang pagpakita sa umaabot nga pagkabanhaw ni
Cristo ug sa Iyang kadaogan batok sa gahom sa kangitngit, sala ug kamatayon.
Ang Transfiguration maoy naghatag og kusog ug kaisog sa mga tinun-an sa
pag-atubang sa nagsingabot nilang pagsulay, katalagman ug kamatayon.
Sa kinabuhi, makasinati usab kita og lainlaing
mga krus ug pagsulay, ug ang uban niini lisod kaayo nga pas-anon. Apan bisan pa
man niini, kita nagatoo sa Pagkabanhaw ug sa kinabuhing dayon. Sama sa mga
unang tinun-an ni Jesus, nagasalig kita nga muabot ang adlaw sa atong kadaogan
uban kang Cristo. Ug sa takna sa kamatayon, kini nga pagtoo gihapon ang
maghatag kanato og kusog ug kaisog. Ang tanan dili matapos sa kamatayon,
kondili sa kinabuhing dayon; dili sa kaulawan, kondili sa kahimayaan. Kon kita
pagasakiton uban kang Cristo, kita mabanhaw uban kaniya. Ang ikaduhang pagbasa
nagpahinumdum: “Ang atong lugar tua sa langit, ug didto nato mahimamat ang
atong Manunubos, si Jesucristo atong Ginoo. Usbon niya ang atong lawas, hinimo
nga sama niya, sanag tungod sa himaya, pinaagi sa iyang gahom nga nagbuntog sa
tanan” (Fil 3:20-21).
