Deut
4:1-2, 6-8; Jas 1:17-18, 21-22, 27; Mk 7:1-8; 14-15, 21-23
Unsa
man ang makapahugaw sa tawo ug unsa man ang makapahimo niyang
makasasala? Para sa mga Pariseo ug mga magtutudlo sa Balaod, ang tawo
makasala kon dili siya magtuman sa gisugo sa Balaod ug sa ilang
tradisyon. Pero, sa iyang kabahin, si Jesus miingon nga ang sala sa
tawo magsugod diha sa iyang kasingkasing tungod kay ang mga daotang
laraw magsugod man sa sulod, sama pananglit sa “pangawat, pagpatay,
panapaw, kasina, kahakog, pagdumot, panglimbong, pagbutangbutang,
kamapahitas-on” ug uban pa. Unsa man ang gipasabut ni Jesus niini?
Ang
mga balaod ug tradisyon makatabang sa maayong pagpadagan sa kinabuhi
sa mga tawo. Diha sa unang pagbasa, gipasabut ni Moises ang katawhan
sa Israel mahitungod sa kabililhon sa Balaod para sa pagtukod sa
ilang nasud. Ang mga Israelita angay nga magmapasalamaton tungod kay
aduna silay Dios nga naghatag kanila og Balaod nga maoy ilang sundon
alang sa ilang kinatibuk-ang kalamboan. Bisan sa atong kapanahonan,
ang kahapsay sa nasod ug sa Simbahan makab-ot tungod sa mga balaod
nga ipasunod sa mga tawo.
Apan,
ang pagsunod sa mga letra sa balaod dili igo para sa usa ka sumusunod
ni Cristo. Para kang Jesus, ang pagtuman sa balaod mahimo lamang nga
dalaygon kon kini himoon uban sa maayong kasingkasing ug hunahuna.
Gisaway niya ang mga Pariseo tungod kay ang ilang pagsunod sa Balaod
usa lamang ka pagpakitang-tao ug dili kinasingkasing. Dugang pa
niini, sila namugos nga sundon ang matag letra sa Balaod bisan kon
ang pagbuhat sa ingon dili na maghatag og kaayohan sa tawo. Ang buot
ipangutana ni Jesus sa mga Pariseo mao kini: Mag-unsa man ang limpyo
nga kamot kon mahugaw ang inyong kasingkasing? Para asa man ang
inyong pagtahod sa Adlaw nga Igpapahulay kon dili kamo makamao
motabang sa tawo nga masakiton ug nanginahanglan?
Atong
masabtan ang mga punto ni Jesus pinaagi sa pagsabut sa duha ka isyu
nga moral. Pananglitan, ang pagtabang sa usa ka pobre nga gigutom usa
ka maayong buhat. Apan, kon buhaton nimo kini aron ang maong pobre
moboto kanimo panahon sa piniliay, ang maong buhat mahimong daotan.
Ang daotan nga tumong sa imong kasingkasing maoy makapahimong sayop
sa usa ka maayo unta nga buhat. Sa laing bahin, ang dili pagsimba sa
adlaw nga Domingo giisip nga sala. Apan, kon wala ikaw makasimba
tungod kay nag-atiman ka sa imong silingan nga himalatyon, nan wala
kay nahimong sayop. Gani, ang Dios nalipay pa sa imong gibuhat.
Nan
karon, sa mata sa usa ka Kristiyano, unsa man gyud ang makapahugaw sa
tawo ug unsa ang makapahimo niyang makasasala? Una, ang tawo mahugaw
ug makasala kon siya dili magtahod sa mga balaod sa Dios ug sa mga
tawhanong balaod nga nahisubay sa kabubut-on sa Ginoo. Aduna kitay
obligasyong moral sa pagsunod sa usa ka makiangayon nga balaod. Kini
ubanan sa hagit sa pagsabut dili lamang sa letra kondili sa katuyoan
sa matag balaod sa Simbahan ug sa katilingban aron malikayan ang
pagpamugos sa balaod bisan kon kini dili na makatabang.
Ug
ikaduha, ang tawo mahugaw ug makasala kon ang iyang pagsunod sa mga
balaod dili kinasingkasing ug dili tinuklod sa maayong tumong ug
tinguha. Aduna kitay obligasyon sa pagtuman sa balaod uban sa maayong
kasingkasing ug katuyoan. Pananglitan, mosimba kita sa matag Domingo
dili lamang aron pagtuman sa usa ka obligasyon kondili aron
makighiusa sa Kristohanong katilingban diha sa pagpasalamat ug
pagdayeg sa Dios. Dugang nga pananglitan, motabang kita sa mga kabos
dili aron daygon sa mga tawo kondili aron makatabang gayud sa ilang
panginahanglan.
Agi
og panapos ning maong pamalandong, mangutana usab kita: Unsa man diay
ang makapahimong limpyo o matarong sa tawo atubangan sa Ginoo? Ang
salmo karong adlawa naglarawan sa mga tawo nga makapahimuot sa Ginoo:
“Sila nga magpuyo og matarong nga kinabuhi, magbuhat sa angay nga
buhaton, ug mamulong sa kinasingkasing gayud; sila nga mabinantayon
sa ilang ipangsulti, dili manamastamas sa ilang isigkatawo, ug dili
magpasangil sa ilang silingan; sila nga dili makig-uban sa mga tawong
daotan ug magdayeg sa mga mahadlokon sa Dios; sila nga mobarog sa
ilang gipanumpaan bisan kon sila pagasakiton; sila nga magpahulam o
motabang sa walay paghunahuna nga makaganansya; ug sila nga dili
modawat og suborno nga ihatag para madaot ang mga walay sala.”
