23rd Sunday in Ordinary Time (Year B)

Is 35:4-7a; Jas 2:1-5; Mk 7:31-37

Didto sa kusina, gipangutana ni Lolo si Lola: “Unsay imong giluto day?”

Walay nadungog nga tubag si Lolo. Sa iyang hunahuna, mura'g nabungol na ang iyang asawa. Busa, mipaduol siya og gamay, dayong pangutana og usab: “Unsay imong giluto day?”

Wala gihapoy nadungog nga tubag si Lolo ug nakaingon siya sa iyang kaugalingon: “Pastilan, tigulang na gyud ang akong asawa kay bungol na.” Busa, gitaparan na gyud niya si Lola ug sa makusog nga tingog iyang gipangutana: “Day, unsa lage ang imong giluto?”

Unya milingi kaniya ang iyang asawa ug namulong: “Dong, ganina ra kong mitubag nga adobong manok ang akong giluto! Unsa man nabungol na ka?”

Ang inila nga mag-aawit nga si Freddie Aguilar adunay kanta nga nag-ulohan “Bulag, Pipi at Bingi”, nga nahimo nga sikat dili lang tungod sa iyang nindot nga tono kondili tungod usab sa iyang maayo nga mensahe. Gipasabot sa maong awit nga bisan sa ilang kahimtang, ang mga buta, amang ug bungol matawag nato nga bulahan: Ang buta layo sa kasal-anan, ang amang mahimong daygon ni bisan kinsa, ug ang bungol walay madunggan nga kagubot ug bagolbol.

Ang mga pagbasa karong Domingoha nagpakita og laing rason ngano nga ang mga tawong may kawad-on sama sa buta, amang ug bungol tawgon nga bulahan: Kini tungod kay sila haduol sa kasingkasing sa Dios. Si propeta Isaias nagsangyaw sa pagabuhaton sa Dios sa mga tawo nga adunay kapansanan: “Unya, ang mata sa buta makakita ug ang dalunggan sa bungol makadungog. Ang bakol manglukso sama sa osa ug ang dila sa amang moawit ug mosinggit.” Kining maong panagna gihatagan og katumanan diha kang Jesus nga migahin og dakong panahon sa pagpanambal sa mga tawo nga may balatian ug kakulangon. Pananglitan, diha sa ebanghelyo karon, giayo ni Jesus ang tawo nga bungol ug amang.

Sa Balaang Kasulatan, ang buta, amang, bungol ug bakol maoy hulagway sa mga tawo nga kabos. Sa daghang higayon, ang mga pobre, tungod sa kawad-on, dili makakita, dili makasulti, dili makadungog ug dili makalakaw. Tungod niini, sila ang numero uno sa kasingkasing sa Dios ug sila ang unang makadawat sa kaluwasan nga gidala ni Cristo.

Usa ka bakol ang migawas gikan sa simbahan human magsimba. Gipangutana siya sa usa ka tawo, “Motoo ka ba nga ang Dios mahigugmaon?”

“Sa walay pagduhaduha,” tubag sa bakol.

“Sa unsa mang pagkahitaboa nga ang usa ka mahigugmaong Dios makatugot nga maingon ana ang imong kahimtang?” dugang pangutana sa tawo.

Ug ang bakol mitubag, “Gitugot niya kini aron ang mga tawo makasabot nga bisan sa kakulangon ang tawo pwede nga magmalipayon.”

Sa unsa mang paagiha ang mga kabos ug may kapansanan mahimong magmalipayon? Gawas sa gipanghimo ni Jesus, sa unsa mang paagiha mapabati sa Dios ang iyang gugma ug pagtagad alang sa mga kabos ug mga may kapansanan karon?

Pinaagi sa Iyang walay kinutoban nga kinaadman, gipahiluna sa Dios ang mga parte sa lawas sa tawo nga magtinabangay sa panahon nga may usa kanila nga maluya o mawala. Kini ang napamatud-an sa syensa ug sa kasinatian. Kon ang usa ka tawo mabuta, mokusog ang iyang pandungog. Kon ang usa ka tawo mabungol, mokusog ang iyang panimhot. Ug kon ang usa ka tawo mawad-an sa panimhot, mokusog ang iyang pagbati.

Sa susamang paagi, gipatigayon usab sa Ginoo nga ang mga sakop sa iyang katawhan magtinabangay sa panahon nga may usa kanila nga maglisod. Kinaiyahan sa tawo ang mobati og kalooy sa isigkaingon nga nag-antos sa kawad-on. Inubanan sa maayong espiritu, ang tawo molihok aron sa pagtabang sa iyang isigkatawo.

Busa, ang hagit nato karon mao ang pagsubay sa plano ug tinguha sa Dios para kanatong tanan. Sama kang Cristo, mobati kita og dakong kaluoy sa kahimtang sa mga kabos ug masakiton ug molihok para sa ilang kaayohan.

Pamalandongan nato kini:

1. Kinsa man ang mga tawo nga adunay kapansanan diha sa atong palibot? Nakaila ba kita ug nibatig og kalooy para kanila?
2. Unsa may atong nahimo o giplanohan nga himoon para sa atong mga igsoon nga may kapansanan?