Saturday, September 29, 2012

26th Sunday in Ordinary Time (Year B)


Nm 11:25-29; Jas 5:1-6; Mk 9:39-43, 45, 47-48

Kinsa man ang makasulod sa langit? Kinsa man ang maadto sa impiyerno? Ang Dios, dili kita, ang nasayod niini tungod kay Siya lamang ang bugtong Maghuhukom sa tawo. Apan, ang mga pagbasa karong Domingoha maghatag kanato og gamay’ng ideya kon kinsa ang maluwas ug kon kinsa ang dili.

Kinsa man ang malagmit nga malangit?

Diha sa unang pagbasa, si Josue misugyot kang Moises nga pahunungon sa pagpanagna ang duha ka tawo nga dili sakop sa ilang pundok. Apan si Moises mipahinumdum kaniya nga bisan kinsa sa katawhan sa Dios makahimo sa pagbuhat og maayo. Susama niini ang nahitabo diha sa ebanghelyo. Si Juan misugyot nga pahunungon ang usa ka tawo nga nagpapahawa og mga daotang espiritu sa ngalan ni Jesus kay dili siya ilang kauban. Apan si Jesus miingon nga dili angay did-an ang maong tawo tungod kay walay makahimo og milagro sa Iyang ngalan kon kini kontra Kaniya.

Kining mga pagbasa magpakita kanato nga bisan kinsa makahimo sa pagbuhat og maayo sa ngalan sa Ginoo. Ang tanan adunay kahigayonan nga makasulod sa Gingharian sa Dios. Si Cristo miingon: “Ang mopainum kaninyo og usa ka baso nga tubig tungod kanako, gantihan.” Ang pagpainum og tubig maoy usa ka buhat nga ordinaryo kaayo ug nga mahimong buhaton ni bisan kinsa. Kini nagpasabut lamang nga ang matag buhat sa kalooy nga atong himoon para sa usa ka tawo, bisan unsa ka gamay, dili gayod malimtan sa Ginoo.

Kaniadto, nagtoo kita nga gawas sa mga Katoliko wala nay laing maluwas. Apan karon, ang atong Simbahan nagtudlo nga bisan ang ubang relihiyon adunay bahin sa kamatuoran, ug ang ilang mga magtotoo makadawat usab og kaluwasan kon sila magbuhat sa angay nga buhaton, sama sa mga buhat sa kalooy ug gugma.

Kinsa man ang may purohan nga maimpiyerno?

Ang ikaduhang pagbasa nga gikan sa sulat ni Santiago nagsaway sa mga dato pinaagi sa pag-ingon: “Gitikasan ninyo ang mga mamumuo nga nangani sa inyong kaumahan. . . Nagpuyo mo sa kaharuhay ug kalingawan ning kalibotana. Nalipay mo, samtang ang uban gipamatay. Gisayonsayon lang ninyo pagsilot ug pagpatay ang walay sala kay dili sila makasukol.”  Kining maong pagbasa wala magpasabut nga ang tanang adunahan daotan ug angay silotan. Ang mga dato nga gisaway dinhi mao kadtong magpahimulos sa kahimtang sa uban, kadtong magpaharohay ug dili magtagad sa kalisud sa kadaghanan, ug kadtong magdaogdaog sa mga kabos ug timawa. Kining mga tawhana maglisud gayod sa pagsulod sa gingharian sa langit.

Diha sa ebanghelyo, si Jesus nagsaway usab sa mga tawo nga makaangin o makaagni sa uban sa pagpakasala. Mas maayo pa kono aning mga tawhana nga “itambog sa dagat nga hiniktan ang liog og dakong galingan nga bato”. Kining maong panultihon nagpakita lamang sa kangil-ad sa usa ka buhat nga magdani og laing tawo sa pagpakasala.
“Kon ang usa ka kamot makaduhig nimo sa pagpakasala, putla ni! Mas maayo pa nga mosulod ka sa kinabuhi nga usa ray kamot kaysa mahulog sa impyerno . . . Kon ang usa ka mata makaduhig nimo sa pagpakasala, lugita ni! Mas maayo pa nga mosulod sa gingharian sa Dios nga usa ray mata kaysa matambog sa impiyerno nga may duha.” Unsa may gipasabut niini? Angay ba nato kining sundon “literally”? Dili. Kining pasumbingay gigamit lamang sa ebanghelyo aron ipakita ang kadako sa sala sa tawo nga makaangin sa uban nga magbuhat og daotan.

Unsa man ang mga dagkong hagit para kanato karong Domingoha?

Una sa tanan, atong sabton nga matag usa kanato adunay katakos sa pagbuhat og maayo. Gihimo kita sa Dios sumala sa Iyang dagway ug kasamahan, ug anaa sa atong kinaiyahan ang kaayo ug katarong. Imbis pugngan, angay hinoon nga atong dasigon ug hatagan sa kahigayonan ang isigkatawo nga makapadayag sa iyang kaayo.

Ikaduha, atong sabton nga ang mga gagmay'ng butang nga atong mahimo para sa uban dako og kapaingnan. Ang atong mga maayong buhat makapausab sa hulagway sa kalibutan. Si Jesus mismo ang nag-ingon, “Kamo ang asin sa katawhan, kamo ang kahayag sa kalibutan.” Nga sa ato pa, pinaagi sa atong mga maayong buhat, ang kalibutan mahimong mas nindot puy-an ug mas malamdagan.

Ikatulo, mag-amping kita nga dili makahatag og kasakit sa ubang mga tawo. Sa atong pagpaningkamot nga moasenso, likayan nato nga makayatak sa katungod sa uban. Iasa man nato ang kalibutanong bahandi o dungog kon ang atong kalag sa impiyerno ang kapaingnan?

Ug sa katapusan, magbantay usab kita nga dili makaagni o maghulhog sa uban nga magpakasala. Dili kita maghatag og daotang pagtulun-an ug ehemplo, ilabi na sa atong mga mga anak. Hinoon, maningkamot kita nga masayod unsa ang maayo ug magpuyo subay niini aron nga ang atong mga kabataan makakita og maayong panig-ingnan.

Usa ka batan-ong lalaki ang nagpuyo sa usa ka salawayong kinabuhi – walay kahadlok sa Ginoo, walay pagtahud sa mga tigulang ug kababaehan, manuntok sa iyang isigkaingon, parahubog, sugarol, ug drug addict. Nahimo siya nga ingon niani tungod sa daotang panig-ingnan sa iyang amahan nga puno usab sa bisyo.

Human mamatay kining maong batan-on tungod sa overdosage sa drugas, mibarog kini sa hukmanan sa langit. Nangutana si Senyor San Pedro sa Ginoo: “Lord, silotan ba nato kining batan-ona?” Ug mitubag ang Ginoo: “Ayaw lang Pedro kay makalolooy siya. Pero, atangi lang unya tong amahan aning bataa . . .”