FRIDAY OF THE 17TH WEEK IN ORDINARY TIME (YEAR A)

MATEO 13:54-58. Sayon ba ang pagdala sa mensahe sa Dios ngadto sa uban? Basi sa kasinatian, ang pagpasabot og tawo sa kamatuoran o kaha sa kabubut-on sa Dios lisod kaayo nga buhaton. Adunay magpabungol-bungol, adunay pilosopo, ug adunay magbiay-biay kanato. Bisan gani diha sa atong pamilya, posible nga adunay sakop nga gahi og ulo ug dili nato madala ngadto sa Ginoo. Gani, daghang mga ginikanan ang masakitan pag-ayo tungod niini. Apan bisan tuod malisod, dili nato angay’ng talikdan ang atong kaakohan isip mga propeta sa Dios alang sa uban. Diha sa ebanghelyo, si Jesus mismo nakasinati og pagsalikway ug pagtamay gikan sa iyang katawhan ug kaparyentihan. Apan bisan pa niini, nagpadayon siya sa pagtuman sa misyon nga gisangon kaniya sa iyang Amahan: ang pagdala sa mga tawo ngadto sa kamatuoran.

THURSDAY OF THE 17TH WEEK IN ORDINARY TIME (YEAR A)

MATEO 13:47-53. Unsa man ang kagustohan sa Dios - kaluwasan ba o kaparotan sa Iyang katawhan? Ang Sambingay sa Baling maghatag kanato og hulagway sa usa ka Dios nga gustong sikopon ang tanang tawo para sa Iyang gingharian. Ang klase sa baling nga gihisgotan dinhi mao ang pukot nga modakop sa tanang matang isda, gagmay ug dagko, ordinaryo ug talagsaon. Sa samang paagi, ang Ginoong Dios nagsugo sa Iyang mga tinun-an, nga mao karon ang mga tigpamaling, sa pag-agni sa tanang katawhan, maayo ug daotan, sulod sa Iyang simbahan. Kabubut-on sa Dios nga ang tanang tawo mahatagan og kahigayonan nga magbag-o ug maglakaw sa saktong dalan. Sa adlaw sa paghukom, ang mga matarong maiya sa Ginoo, samtang ang magpabiling daotan itambog ngadto sa impyerno.

WEDNESDAY OF THE 17TH WEEK IN ORDINARY TIME (YEAR A)

MATEO 13:44-46. Nakaplagan na ba nato ang Gingharian sa Dios? Sa teolohiya, ang “Gingharian sa Dios” nagpasabot sa usa ka kahimtang sa kinabuhi diin ang kabubut-on sa Dios mao nay gisunod sa mga tawo. Ang duha ka mugbong sambingay ni Kristo nagsaysay mahitungod sa duha ka tawo nga mosugot mawad-an sa ilang katigayonan aron lang maangkon ang bahandi ug mutya nga ilang nakaplagan. Ingon ani ba usab kabililhon ang Gingharian sa Dios para kanato? Makatubag kita’g “Oo” kon mosugot na kita nga makuhaa’g ginansya aron makahatag og saktong sweldo sa mga empleyado, o kon mabalibaran na nato ang kwarta nga ihatag isip bayad sa usa ka imoral nga buhat, o kon makamao na kitang magsakripisyo para sa kaayohan sa uban. Diha lamang sa pagtuman sa kabubut-on sa Dios nato makaplagan ang Iyang Gingharian.

FEAST OF SAINT MARTHA (YEAR A)

Juan 11:19-27. Unsa man ang maayong ehemplo nga angay natong sundon kang Santa Marta? Diha sa ebanghelyo si Marta nagpakita kanato unsa ang tinuod nga pagtoo. Nagtoo siya nga ang Ginoo motabang sa iyang igsoon nga si Lazaro ug tungod niini nagpadala siya’g mensahe: “Ang imong hinigugma nagmasakiton”. Usa kini ka hamubong pag-ampo nga iyang gipadala ngadto sa Ginoo. Ug bisan namatay na ang iyang igsoon, si Marta nagpabilin sa iyang pagtoo ug pagsalig sa Ginoo. Atubangan ni Jesus siya niingon: “Kon dinhi ka pa lamang Ginoo, dili unta mamatay ang akong igsoon. Apan nasayod ako nga bisan unsay imong pangayoon sa Dios, Iya kining ihatag kanimo.” Kining pagtoo ni Marta magdasig unta kanatong tanan sa pagpabiling masaligon sa panabang sa Dios atubangan sa mga problema nga atong gisagubang.

MONDAY OF THE 17TH WEEK IN ORDINARY TIME (YEAR A)

MATEO 13:31-35. Unsa man ang pagtulon-an nga atong makat-onan sa liso sa mustasa? Ang liso sa mustasa walay ikapanghambog sa iyang gidak-on. Apan bisan sa iyang kagamay, aduna kini talagsaong kalidad. Kon imo kining itanom sa yuta, atimanon ug bisbisan sa kanunay, motubo kini ug mahimong dakong tanom nga dugokan sa mga langgam tungod sa iyang mga dahon ug bunga. Pinaagi sa sambingay sa liso sa mustasa gitudloan kita ni Jesus nga ang paghari sa Dios diha sa atong kinabuhi magsugod sa gagmay'ng mga butang. Kon ang pagtoo sa Dios atong itanom sa atong kasingkasing, atimanon sa mga pag-ampo, ug bisbisan sa mga buhat sa kalooy, motubo kini pag-ayo ug mamungag daghang kaayohan. Kon maghari ang Dios kanato, daghang mga tawo ang matabangan ug mabulahan tungod sa atong maayong kinaiya ug binuhatan.

17TH SUNDAY IN ORDINARY TIME (YEAR A)

1 Kgs 3:5, 7-12; Rom 8:28-30; Mt 13:44-52

The gospel today gives us two short parables about the kingdom of heaven. The first one is about a person who, after finding a treasure buried in a field, sold everything he had in order to buy the field and take possession of the treasure. The second is about a merchant who, after discovering a pearl of great price, sold all he had in order to purchase the precious pearl.

“Parables are earthly stories with heavenly meanings.” What are the lessons that we can learn from the parables we just read?

First of all, we should not think that the parables are asking us to buy the kingdom of heaven with our money. The kingdom of God is priceless and is to be given free to those who are found worthy. An evil person cannot enter heaven even if he has all the money in the world. To get into heaven, a person needs only the riches of his heart – like gentleness, generosity, compassion, and mercy.

The most important lesson of the parables is this: the kingdom of God must be first in all our priorities. The person who wishes to be in heaven or to enjoy life with God must be ready to lose everything for it. If we choose God in our life, we must be willing to let go of other treasures that we enjoy possessing. “God may well be taken as a substitute for everything; but nothing can be taken as a substitute for God.” The kingdom is more valuable than all the riches in the world: “For what does it profit to a man if he gains the whole world, and loses his own soul?” This is an important reminder for all because many of us have misguided priorities in life.

If we are given the choice, what do we prefer: gold, glory or God? It is easy to say that we prefer “God” in our lives, but sadly, this is not what we see in people’s priorities today. Often, the desire for wealth and honor would push people to spend their precious time for work and business only. The prevailing culture suggest that to be happy, one must have more and achieve more. Hence, people are willing to sacrifice their time for the family in order to earn more money. Many also are ready to surrender their Christian principles and values just to keep their fame and glory.

The well-known story of Solomon should inspire us all. In a dream, God offered to give him the one thing that he wanted. Being young, Solomon could have asked for wealth or glory or long life.  But realizing the great task ahead of him, Solomon thought that what he really needed was the wisdom to rule his people well in the ways of God. Wisdom or God’s inspiration is what Solomon asked. And God was so pleased with Solomon and He promised him more than the gift of wisdom, including riches, glory and long life. The song we always love to sing is right: “Seek ye first the kingdom of God and his righteousness, and all good things shall be added unto you.”

Mother Teresa of Calcutta and John Paul II both died leaving no property, for they had not accumulated treasures on earth.  They found their treasure in a life given totally to the service of God and of the Church. The parables are true: Those who discover the treasure of the kingdom will be happy to let go of everything to follow and be close to Jesus.