CHRIST THE KING (YEAR A)

Ez 34:11-12, 15-17; 1 Cor 15:20-26, 28; Mt 25:31-46

Ang katapusang Domingo sa Liturhikanhong Kalendaryo mao ang piyesta sa Kristo nga Hari. Tinuyo ang pagtakdo niining maong adlaw tungod kay buot ipakita sa Simbahan nga sa katapusan sa panahon si Kristo ilhon nga Hari sa tibuok kalibutan. Si Pope Pius XI mao ang nagpahiluna niining maong kasaulogan diha sa liturhiya niadtong tuig 1925.

Ang unang pagbasa nagpakita kanato unsa nga matang sa Hari ang Dios. Si Yahweh gipaila nga usa ka magbalantay sa karnero – maalimahon (“Ako mismo ang mag-alima ug magbantay kanila”), manluluwas (“Pangitaon ko sila ug tapukon”), mananambal (“Bugkosan ko ang ilang mga samad ug ayohon ko ang mga nagluya”) ug maghuhukom (“Himoan kog ilhanan ang mga karnero ug mga kanding”). Unya, si San Pablo, diha sa ikaduhang pagbasa, nagpaila kang Kristo nga mao ang Labing Gamhanan sa tanan, nga mibuntog sa kamatayon, ug nga maoy maghatag og kinabuhing dayon sa tanan nga motoo kaniya. Sa katapusan sa panahon, ang tanan moila kang Kristo nga Hari ug moyukbo kaniya.

Ang ebanghelyo nagpahimangno kanato unsay mahitabo sa katapusan sa panahon. Pinaagi sa sambingay, atong masabtan nga moabut ang higayon kanus-a si Kristo maglingkod sa iyang trono isip maghuhukom, ug kitang tanan pagahukman sumala sa atong mga buhat sa gugma ug kalooy ngadto sa atong isigkatawo. Kining ebanghelyo maghatag kanato og bag-o nga matang sa presensya sa Dios dinhi sa kalibutan. Ang Dios makig-uban kanato dili lamang isip usa ka magbalantay sa karnero, kondili usab isip tawo nga angay natong tabangan ug higugmaon. Ang atong kaluwasan magdepende unya sa atong pagtratar kang Kristo diha sa mga kabos ug timawa – mga tawong gigutom, giuhaw, langyaw, hubo, masakiton ug mga binilanggo. Si Mother Teresa nag-ingon: “Kining mga tawhana gigutom dili lamang sa pagkaon, kondili sa gugma; hubo dili lamang sa biste, kondili sa tawhanong dignidad ug respeto; walay kapahulayan dili lamang tungod kay walay balay, kondili tungod sa ilang pagkasinalikway. Kini sila mao si Kristo nga nagtakuban ug nakig-uban kanato.”

Niining piyesta ni Kristo nga Hari, kita gihagit sa pagbuhat niining duha ka dagkong butang:

Ang una mao ang tinud-anay nga pagpangita sa Ginoo diha sa mga panagway sa atong mga kaigsoonan nga nagsubo ug nagkalisudlisud. Usa kini ka hagit sa pagpakighiusa sa katawhan nga nag-antos, sama sa gibuhat ni Mother Teresa sa mga masakiton ug himalatyon. Sugdan nato kini sa paghimo diha sa atong tagsatagsa ka panimalay ug katilingban, diha sa mga sakop sa atong pamilya, kaparyentihan, ug mga kasilinganan. Kinsa man kanila ang nanginahanglan pag-ayo sa atong presensya, pagpakaban ug pagtabang?

Ug ang ikaduha mao ang paggamit sa atong kapasidad o gahum aron pag-alagad sa Dios nga atong Hari. Mangutana kita sa atong konsensya: Unsa may atong nahimo isip opisyal sa lungsod, pari sa simbahan, doktor, abogado, negosyante, magtutudlo, trabahante, o ginikanan aron mapatunhay ang paghari sa Dios dinhi sa kalibutan? Gigamit ba nato ang atong kahibalo o talento alang sa kaayohan sa katawhan sa Dios o alang lamang sa pagpasikat sa atong ngalan?

Kon kita matinud-anon na nga migamit sa atong gahum ug inpluwensya aron pagtabang sa mga nanginahanglan o pagpagaan sa kalisud nga gipas-an sa uban, makahuloganon ang atong pagsinggit karon: Christus vincit! Christus regnat! Christus imperat! (Si Kristo nagmadaugon! Si Kristo nagdumala! Si Kristo naghari!)