Ez
47:1-2, 8-9, 12; 1 Cor 3:9-11, 16-17; Jn 2:13-22
Karong adlawa atong gisaulog ang kasumaran
sa pagtukod sa basilika ni San Juan Lateran nga nahimutang sa Roma, sa yuta nga
gihatag sa pamilya’ng Laterani. Si Pope Slyvestre I, nga nahimong santo, mao
ang naghalad niining maong simbahan niadtong Nobyembre 9, 324 AD. Sa sinugdan,
gihalad kining maong basilika ngadto sa Dios nga manluluwas; unya, gihalad usab
ngadto kang San Juan Bautista. Gihatagan og dako nga gibug-aton kining maong
simbahan tungod kay kini mao ang katedra sa Santo Papa (dili ang basilika ni
San Pedro). Mao man gani nga giisip kining maong basilika nga “inahan ug pangulo sa tanang
simbahan sa siyudad sa Roma ug sa tibuok kalibutan” (Omnium urbis et orbis ecclesiarum mater, et caput).
Atol niining kapistahan sa basilika ni San Juan, ang
liturhiya nagpahinumdum kanato sa kabalaan sa matag templo sa Dios. Una sa
tanan, ang templo sa Ginoo mao ang kasingkasing sa matag tawo nga modawat kang
Kristo: “Ang tawo nga nahigugma kanako, higugmaon sa akong Amahan. Moadto kami
ug mopuyo diha kaniya” (Jn 14:23). Si San Pablo, diha sa ikaduhang pagbasa,
miingon: “Wala ba kamo masayud nga kamo ang templo sa Ginoo?” (1 Cor 3:16).
Kining mga pulonga nagpahinumdum kanato sa pag-amping ug pagrespeto kanunay sa
atong pagkatawo ug sa pagkatawo sa uban.
Ang Ginoo mopuyo dili lamang sa kasingkasing sa tawo,
kondili diha usab taliwala sa mga tawo nga magkahiusa sa iyang ngalan: “Kon may
duha o tulo nga magkapundok sa akong ngalan, anaa ako sa ilang taliwala” (Mt
18:20). Sa ato pa, ang mga tawo diay nga magkahiusa sa ngalan ni Kristo mahimo
usab nga templo o puluy-anan sa Ginoo. Mao man gani nga ang matag Kristohanon
nga pamilya atong pagatawgon og “Gagmay nga Simbahan” o “Domestic Church”.
Kining maong kamatuoran angay nga magdasig kanato sa paghugpong kanunay sa
atong mga buhat ug katuyoan sa ngalan sa Dios.
Kon ang Dios nagpuyo na diha sa atong tagsa-tagsa ka mga
kasingkasing ug sa atong taliwala, ngano nga kinahanglan pa man kitang maghimo
og simbahan o balay-alampoanan? Nganong kinahanglan pa man kita nga muadto sa
simbahan para mag-ampo o mosimba? Ang tubag mao kini: Sama nga matag pamilya
manginahanglan og balay, ang katawhan sa Dios manginahanglan usab og balay alampoanan.
Ang usa ka simbahan maoy simbolo sa atong kahiusahan ug sa atong pagkalawas ni
Kristo. Diha sa balay sa Dios, maghiusa kita sa atong pag-ampo ug pagdayeg
kaniya.
Diha sa ebanghelyo, si Kristo nasuko pag-ayo sa gibuhat
sa mga Hudiyo nga pagnegosyo sulod sa templo. Para kaniya, ang pagpamaligya og
mga mananap nga ihalaray ug ang pagpamaylo og kwarta usa ka panamastamas sa
kabalaan sa balay sa Dios. Kini nagtudlo kanato nga matag simbahan adunay
talagsaong kasagrado tungod kay kini man ang puluy-anan sa Ginoo dinhi sa
kalibutan.
Ang ebanghelyo nagpahinumdum usab kanato nga diha sa
kinabuhi sa pagtoo ug pag-ampo, angay natong likayan ang mentalidad sa usa ka
negosyante. Ang atong relasyon sa Ginoo sama sa anak ngadto sa Amahan, nga
angay paga-ubanan sa espiritu sa gugma, dili sa hunahuna nga makapabor o sa
kahadlok nga maalkanse. Mosimba kita sa Dominggo tungod kay gihigugma nato ang
Ginoo, dili tungod kay mahadlok kita sa impierno. Muhalad kita og kwarta o
butang sulod sa Santos nga Misa tungod kay gusto kita magpasalamat o
magpaambit, dili tungod kay gusto natong bayran ang Ginoo. Ang sakramento usa
ka grasya gikan sa Dios, dili usa ka butang nga mapalit. Magbuhat kita og maayo
tungod kay nahigugma kita sa atong isig-katawo, dili tungod kay gusto lang ta makapuntos
para makasulod sa gingharian sa Dios. Sa pagkatinuod, ang kaluwasan dili nato
mabayran sa bisan unsa kadako nga salapi o kahago; usa kini ka gasa nga ato
lamang madawat gikan sa maloloy-ong Ginoo.
No comments:
Post a Comment