Jer 20:7-9; Rom 12:1-2; Mt 16:21-27
Diha sa
Ebanghelyo, miila si Pedro nga si Hesus usa ka Mesiyas, apan dili niya madawat
nga si Hesus mag-antos ug mamatay. Sama sa kadaghanang mga Hudiyo, si Pedro
nagtoo nga ang Mesiyas magmadaugon, dili paantoson ug patyon.
Sama kang
Pedro, daghan kanato maglisud og sabut sa kabililhon sa pagsakripisyo. Nganong
mag-antus man kon pwede rang magpahayahay? Nganong magpadaugdaug man kon pwede
rang maghari? Buot ni Pedro nga hagiton si Hesus sa dili na pagsakripisyo.
Tabla ra nga iya kining giingnan, “Ginoo, dili ni angay’ng mahitabo kanimo!”
Apan gitubag siya ni Hesus sa pag-ingon, “Pahawa satanas! Ang imong hunahuna
iya sa yawa, dili sa Dios.”
Ang hagit ni
Hesus para sa tanan niyang mga tinun-an mao kini: “Kalimti ang imong
kaugalingon, pas-ana ang imong krus sa matag adlaw ug sunod kanako.” Sa unang tan-aw,
makaingon kita nga sadista man kini nga pamaagi. Pero, sa pagkatinuod, gusto ni
Hesus nga makamao kitang magsakripisyo aron nga makat-on kita sa paghigugma sa
tinuoray nga paagi.
Ang unang
elemento sa tinuod nga gugma mao ang paghikalimot sa kaugalingong kagustohan o
“self-denial”. Ang sukwahi sa usa ka “self-denying person” mao ang tawo nga “selfish”
o laog. Kon laog kita, dili kita makamaong manghatag. Unya, kon dili kita
makamaong magpaambit, dili usab kita makamaong mahigugma. Sa giingon na ni
Blesssed Teresa nga taga-Calcutta: “Pwede sa tawo ang paghatag nga walay gugma;
apan dili siya makahimo sa paghigugma kon dili siya manghatag” (“One can give
without loving, but one cannot love without giving”). Ang pagpaambit sa
kaugalingon kabahin gayod sa tinuod nga gugma.
Ang tawong laog
kanunay lang maghunahuna sa iyang kaugalingon. Kon maghari ang mga laog sa
kalibutan, dili na kini nindot nga puy-an. Daghan ang mag-away ug magkagubot
ang katawhan. Si Hesus naghagit kanato nga magkat-on sa paghikalimot sa
kaugalingon aron kita madasig sa paghatag ug pagpaambit. Gusto niya nga kita
makamaong maghunahuna sa kaayohan sa uban, dili lang sa kaugalingong panginahanglan.
Pinaagi niini magmalipayon ang katilingban.
Ang ikaduhang
elemento sa tinuod nga gugma mao ang pagpas-an sa krus.
Natingala ang asawa kay nag-anam man ka paraygon ang
iyang bana. Busa nangutana siya, “Darling, nganong kanunay naman ko nimo nga
kugos-kugoson?” Ug mitubag ang bana, “Sus, mangutana pa gyod na siya. Wa ba
diay ka makadungog sa giingon sa pari nga kinahanglan atong pas-anon sa matag
adlaw ang krus sa atong kinabuhi?”
Ang krus maoy
simbolo sa mga pagsulay ug responsabilidad nga muabot sa
tawo. Ang tawo nga adunay dakong pagsalig sa Ginoo dili mahadlok moatubang sa
mga problema ug unos sa kinabuhi tungod kay nasayod siya nga dili siya pasagdan
sa Dios. Ang mga kasakitan wala magagikan sa Dios, apan gitugotan kini niya
alang sa usa ka maayong katuyoan. Dili nato malilong nga ang mga pagsulay maoy
makapalig-on sa usa ka tawo.
Ang tawo nga
adunay tinuod nga gugma dili usab mahadlok mopas-an sa mga responsabilidad. Ang
usa ka amahan nga matarong dili kapuyan magtrabaho o mag-uma tungod kay
gihigugma man niya ang iyang pamilya. Ang usa ka estudyante nga buotan dili
kapuyan sa pagtuon tungod kay nahigugma man siya sa iyang mga ginikanan.
Samtang ang tawo nga walay gugma dili gayod makamaong maghago ug tungod niini
dili usab siya makasunod sa tinuoray kang Cristo.
Pamalandongan nato kini:
1. Sa atong
pagsunod ni Kristo, nakat-on ba kita sa paghikalimot sa kaugalingon aron sa paghatag
og kaayohan sa ubang mga tawo?
2. Sama kang
Kristo, gipas-an ba nato ang atong mga responsabilidad sa matag adlaw inubanan
sa dakong gugma?
