4TH SUNDAY OF ADVENT (YEAR C)

Mi 5:1-4a; Heb10:5-10; Lk 1:39-45

“Pagkabati ni Isabel sa pangumusta ni Maria, milihok ang bata sulod sa iyang tiyan. Unya napuno sa Espiritu Santo si Isabel, ug misulti sa makusog, ‘Bulahan ka sa mga babaye nga tanan ug bulahan usab ang bunga sa imong sabakan.’”

Nganong si Maria man ang pinakabulahan? Si Maria ang labing bulahan tungod kay kaniya gihatag sa Dios ang labing dakong pasidungog – nga mao ang pagkainahan sa bugtong Anak sa Dios. Hangtod karon gikalisdan apan gikahimut-an sa mga teologo ang pagpasabot kon ngano nga ang Dios nipili og usa ka ordinaryo ug simple nga babaye nga mahimong inahan sa Iyang Anak. Apan, dili man pud nato malilong, nga ang Dios sa kanunay naglaban ug nagpihig sa mga kabos, ordinaryo ug mapaubsanong tawo. Diha sa unang pagbasa, pananglitan, si propeta Miqueas nagsulti nga ang Dios mopili sa Betlehem, ang labing iwit sa mga kaliwatan ni Juda, nga maoy lugar nga natawhan sa Mesiyas.

Si Maria nahimong labing bulahan dili lamang tungod sa pagkahimugso ni Hesus kondili tungod usab kay nagpabilin siyang matinud-anon sa kabubut-on sa Dios sa tibuok niyang kinabuhi. Si Hesus nagtudlo nga ang pagsunod sa kabubut-on sa Dios maoy pinakabug-at  nga elemento sa atong relasyon uban Kaniya. Gani, usa ka higayon niana adunay babaye nga misinggit, “Bulahan ang inahan nga nagsabak kanimo ug bulahan siya nga nagpasuso kanimo.” Pero, si Hesus mitubag sa pag-ingon, “Bulahan ang mga tawo nga naminaw sa mga Pulong sa Dios ug nagpuyo niini” (Lk 11:27-28). Sa laing higayon, si Hesus miingon, “Ang akong inahan ug mga igsuon mao sila nga naminaw sa Pulong sa Dios ug nagbuhat niini” (Lk 8:21). Si Maria labing bulahan tungod kay siya ang pinakauna sa tanang mga disipulo ni Kristo, ug siya ang pinakamasinugtanon sa tanan nga mga anak sa Dios.

Ning atong naghinapos nga pagpangandam sa Pasko sa Pagkatawo sa atong Ginoo, ang Simbahan nagdasig kanato sa pagsunod sa panig-ingnan ni Maria, ilabina diha sa iyang paghikalimot sa kaugalingon alang sa kabulahanan sa uban. Ang ebanghelyo nagsaysay nga human masayod nga siya nagsabak sa Anak sa Dios, si Maria nagdaling mibiyahe padulong sa Judea ngadto sa balay ni Isabel, ang asawa ni Zacarias. Niadto siya sa balay sa iyang paryente dili aron magpasigarbo sa dungog sa pagkainahan sa Anak sa Dios kondili aron motabang kang Isabel nga niadtong tungora nagsabak bisan sa iyang katigulangon. Si Maria andam dili lang sa pag-alagad sa Dios kondili sa iyang isigkatawo usab. Gani, wala na siya sugo-a; siya na ang dalidaling nilakaw aron nga motabang.

Ning kapaskohan, makahuloganon kaayo kon, sama kang Maria, magsugod kita sa pagtan-aw kon sa unsang mga paagi kita makahatag og tabang ngadto sa uban, ilabina sa mga kabos tang kaigsoonan. Kasagaran, mangutana kita, “Unsa kahay atong madawat ning Pasko?” ug “Kinsa kaha ang maghatag nato og labing nindot nga pinaskohan?” Apan, ang ebanghelyo karon magdasig kanato sa pagpangutana, “Unsa kaha ang atong bililhong mahatag ning Pasko?” ug “Kinsa kaha ang mga tawo nga angay natong hatagan og pinaskohan?”