5TH SUNDAY OF LENT (YEAR C)

Is 43:16-21; Phil 3:8-14; Jn 8:1-11

Ang mga magtutudlo sa Balaod ug ang mga Pariseo nagdala ngadto kang Hesus og usa ka babaye nga nasakpang nanapaw, ug gipangutana nila siya og unsay iyang ikasulti. Gisaysayan kita sa ebanghelyo nga kining maong pangutana usa ka paagi sa panglingla. Ang mga nag-imbestiga adunay daotang tumong sa pagdaot kang Hesus. Ang ilang gustong hukman dinhi dili ang babaye nga nanapaw, kondili si Hesus.

Murag walay kalutsan si Hesus sa maong kaso. Kon moingon siya nga ang nanapaw’ng babaye angay nga batoon hangtod mamatay, mahimo siyang dakpon sa mga Romano tungod sa iyang pagdasig sa mga tawo nga mopatay. Hain ra man unya ang iyang gisangyaw nga paghigugmaay ug pagpinasayloay. Sa laing bahin, kon moingon siya nga ang babaye angay’ng kaloy-an, mahimo siyang masupakon sa Balaod ni Moises nga nagsugo nga ang nanapaw angay nga silotan sa kamatayon (Dt 22:22). 

Wala mohimo si Hesus og paghukom. Hinoon, miyuko siya ug misulat sa yuta gamit ang iyang mga tudlo. Matod pa sa mga batid sa Bibliya, ang pagbuhat sa ingon maoy nabatasan nga buhaton sa mga Hudiyo kon sila bati-on og kabalisa. Ang gihimo ni Hesus nga pagsulat sa yuta naghatag sa mga magtutudlo sa Balaod ug sa mga Pariseo og kahigayonan nga makakita sa kahugaw sa ilang kasingkasing. Sa dihang si Hesus miyahat ug miingon, “Si bisan kinsa kaninyo nga walay sala maoy unang mobato sa maong babaye,” ang mga nanumbong nanglakaw, tagsatagsa kanila, sugod sa mga tigulang. Nakaamgo sila nga sila usab mga makasasala man, sama sa babayeng nanapaw. Ang mga tigulang maoy unang nibiya tungod kay sila man ang mas daghan og sala nga nahimo ning kalibotan.

Si San Agustin nikomentaryo nga sa katapusang bahin sa estorya, ang nahibilin mao na lamang ang makalolooy nga babaye ug ang Dios sa Kalooy, (misera et misercordia). Sa pagdumili sa pagkondena, si Hesus nigawas nga madaugon batok sa mga walay kalooy nga mga magtutudlo sa Balaod ug mga Pariseo.

Nindot kaayo nga bati-on nga ning panahon sa Kwaresma, ang Simbahan nagpunay og pahinumdum kanato mahitungod sa walay kinutobang gugma ug kalooy sa Dios. Imbis nga hadlokon kita sa kalayo sa impyerno ug sa walay katapusang silot, ang Simbahan nagtudlo kanato nga ang kalooy sa Dios mopatigbabaw gayod sa kaulahi-an. Kini ang gipakadak-ang mensahe sa sambingay sa Kahoy’ng Igera ug sa sambingay sa Mausikong Anak.

Kining nindot nga pagtulon-an unta dili magdasig kanato sa pagpadayon sa pagpakasala ug sa pagbalikbalik og pangayo’g pasaylo. Kinahanglan atong dumtan ang sala tungod kay makadaot kini sa atong relasyon uban sa kaugalingon, sa Ginoo ug sa isigkatawo. Mao man gani nga bisan wala kondenaha ni Hesus ang babaye, iya kining gipahimangnoan nga dili na magpakasala pag-usab.

Dugang pa niini, ang Simbahan nagdasig kanato nga dili mahimong mahukmanon sa isigkatawo. Kitang tanan mga masalaypon ug manginahanglan og kalooy sa Dios. Ang Ginoo lamang maoy adunay katungod sa paghukom tungod kay Siya lamang ang walay sala. Adunay nag-ingon nga ang Dios walay plano nga maghukom sa usa ka tawo samtang kini buhi pa. Kita pa kaha?

Pamalandongan nato kini:

1. Kinsa man ang mga tawo nga ato nang gihukman? Imbis nga hukman, mahimo ba nato ang pag-ampo alang sa ilang kabag-ohan ug kaayohan?

2. Nakita ba nato ang atong kaugalingong mga kalapasan ug kasal-anan? Human makita kini, andam ba kitang magpakilooy ug mangayog pasaylo sa Dios?