4TH SUNDAY OF EASTER (YEAR C)

Acts 13:14, 43-52; Rev 7:9, 14-17; Jn 10:27-30

Tungod sa sakramento sa bunyag nga atong nadawat, nahimo kitang mga sakop sa panon ni Kristo. Kita ang mga karnero ug si Hesus mao ang Magbalantay, nga nahigugma pag-ayo kanato.

Si Hesus nag-ingon nga ang iyang mga karnero makaila sa iyang tingog, maminaw ug mosunod kaniya. Ingon ani ba kita nga matang sa mga karnero? Maayo ba ang atong pagpaminaw ug matinud-anon ba kita sa pagsunod kang Kristo? Ang pagpaminaw importante kaayo tungod kay kini ang sinugdanan sa pagsabot. Kon kita makasabot, mas dali para kanato ang pagsunod kang Kristo. Unsa may atong buhaton aron makadungog og maayo sa tingog ni Kristo? Una sa tanan, kinahanglan mogahin kita og igong panahon uban kaniya diha sa pag-ampo. Makapaminaw kita kang Hesus pinaagi sa pagbasa sa iyang mga Pulong diha sa Balaang Kasulatan ug sa pagpamalandong niini. Gawas niana, ang mga Pulong ni Hesus atong madungog diha sa mga liturhikanhong kasaulogan, ilabina sa mga Sakramento, diha sa mga pagtulon-an sa Simbahan, ug diha sa mga tambag sa mga tawo nga diosnon ug balaan.

Ang mga karnero mapanalipdan kon sila adunay maayong magbalantay, pero mameligro ang ilang kinabuhi kon sila mahimulag kaniya. Sa samang paagi, kita usab mabuhi ug maampingan kon magpabilin uban ni Kristo, motuman sa iyang kasugoan, ug mosunod sa iyang mga lakang. Apan, kon mopalayo kita sa Ginoo ug mosubay og laing dalan, sigurado gayod nga mameligro ang atong kinabuhi. Sa panahon nga maminaw kita sa tingog sa daotan ug magpadani sa iyang tintasyon, mabutang sa kadaot ang atong kahimtang. Tan-awa unsay nahitabo kang Adan ug Eba human sila naminaw sa yawa. Naguba ang ilang relasyon uban sa Dios ug sa usag-usa, ug nagsugod ang ilang kasakit. Ang nahitabo sa atong unang mga ginikanan mahitabo usab kanato kon kita dili na maminaw ug mosunod sa atong Magbalantay nga si Hesus.

Ang Ginoo nagsaad nga ang mga karnero nga maminaw sa iyang tingog ug mosunod kaniya dili gayod mawala. Kini angay nga magdasig kanato sa pagpabilin uban ni Hesus sa matag adlaw sa atong kinabuhi. Kitang tanan mamatay man pohon. Ang uban mawala tungod sa sakit ug katigulangon. Samtang ang uban mamatay tungod sa aksidente ug katalagman. Gani, ang uban mabiktima sa makalilisang nga kamatayon. Apan, kon kita matinud-anon sa atong pagkasumusunod ni Kristo, ang atong kalag dili makasinati og kamatayon nga dayon. Ang ikaduhang pagbasa naghulagway sa sangputanan sa mga anak sa Dios: “Dili na sila gutomon ug uhawon, ni mag-antos pa sa kainit sa adlaw o sa bisan unsang kainit, kay ang Nating Karnero nga anaa sa taliwala sa trono maoy magbantay ug maggiya kanila ngadto sa tinubdan sa mga buhing tubig; ug pahiran sa Dios ang tanang luha sa ilang mga mata” (Gipadayag 7:16-17). Kalipay nga walay katapusan ang magpaabot sa mga tawo nga matinud-anon sa ilang pagsunod kang Kristo.

Ang pagsunod sa Magbalantay magdala kanato sa kinabuhing dayon, apan kini dili sayon nga buhaton. Ang pagkadisipulo kanunay nga ubanan og mga pagsuway ug pagpanglutos. Ang unang pagbasa nagsaysay giunsa paglutos si Pablo ug Barnabas tungod sa ilang pagsangyaw sa maayong balita ngadto sa mga Hudiyo. Daghan kanato makasinati sa susamang pag-antos diha sa atong pagtuman sa kabubut-on sa Dios. Gani, ang uban kanato mahimong dumtan ug patyon sa mga daotan tungod sa pagpatunhay sa mga hiyas sa ebanghelyo. Apan bisan pa man niini, nasayod kita nga dili kita pasagdan sa Ginoo. Ang Maayong Magbalantay anaa kanunay mag-uban, mogiya, maglig-on, ug manalipod kanato batok sa tanang daotan.

Pamalandongan nato kini:

1. Unsa may angay natong buhaton sa matag adlaw aron kita makapaminaw sa tingog sa Maayong Magbalantay ug makasabot sa iyang kabubut-on?

2. Unsa man ang tingog sa daotan nga angay natong likayan aron kita dili mahisalaag ug aron dili mameligro ang atong kaluwasan?