11TH SUNDAY IN ORDINARY TIME (YEAR C)

2 Sam 12:7-10,13; Gal 2:16, 19-21; Lk 7:36-8:3

Sukad sa pagkabata, daghan na kitag nahimong mga sayop ug sala, kasagaran niini dili seryoso. Apan, dili ikalilong nga nakahimo usab kitag dagkong kasal-anan. Dihay mga higayon nga nakonsensya kita ug nakahukom nga mangayog pasaylo ngadto sa tawo nga atong napasakitan ug ngadto sa Ginoo pinaagi sa pagkumpisal. Human kini nato buhata, ug sa dihang nadawat nato ang kapasayloan, gibati kitag dakong kalipay ug kalinaw diha sa atong kasingkasing. Ingon niini ang gasa sa pagpasaylo nga atong madawat gikan sa isigkatawo ug labi na gayod sa Ginoo.

Ang mga pagbasa ning Domingoha nagpaila sa tulo ka dagkong makasasala nga gipasaylo sa Ginoo. Ang una mao si David, nga nangilog sa asawa sa iyang sundalo nga si Uria. Wala lang niya himoang kabit si Batseba; iya pa gayod nga gipapatay si Uria didto sa panggubatan. Dili basta-basta kining maong sala, apan gipasaylo sa Dios si David human kini magbasol ug mangayog pasaylo. Ang ikaduha mao si Pablo, nga maoy naglutos sa unang mga sumusunod ni Kristo. Dili lang usa kondili daghang kinabuhi ang nakalas tungod sa pagpanglutos ni Pablo. Apan, ang Dios nilihok aron pagluwas kaniya. Matod pa ni Pablo, “Kining kinabuhi ko karon akong nadawat diha sa pagtuo ko sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug nagpakamatay alang kanako.” Ug ang ikatulo mao ang babaye nga salawayon og binuhatan (gitoohan nga nagbaligya sa iyang lawas). Gipakita niya ang iyang pagbasol pinaagi sa mga mahigugmaong lihok: gihugasan niya ang mga tiil ni Hesus pinaagi sa iyang mga luha, gitrapohan niya kini sa iyang mga buhok, gibubo-an kinig mahalon nga pahumot ug gihagkan sa makadaghan. Ang Ginoo natandog pag-ayo sa iyang gibuhat ug giingnan niya ang babaye: “Ang imong pagtuo nagluwas kanimo; pauli nga malinawon.”

Ang estorya ning tulo ka makasasala angay nga magdasig kanato sa pag-ila sa atong pagkamasalaypon. Dili kita manundog kang Simon nga Pariseo, nga maayo lang motan-aw sa sala sa uban, apan wala makakita sa iyang kaugalingong mga sayop. Dili kita angay nga maghukom sa isigkatawo tungod kay kita usab makasasala man. Tawo lamang kita ug dili perpekto. Kon susihon nato pag-ayo ang atong kaugalingon, daghan kitag makita nga kasaypanan ug kasal-anan. Kon magpaubos kita ug modawat sa atong mga sala, maangkon nato ang kapasayloan ug kalinaw sa kinabuhi. Bisan pa og unsay atong nabuhat, maayo man o daotan, ang Ginoo nahigugma kanato sa hilabihan. Bisan pag unsa kadako ang atong mga sala, basta lamang basolan nato kini, maangkon nato ang pasaylo sa Ginoo.

Hinumduman nato nga ang Simbahan gimugna dili sa mga tawong walay sala kondili sa mga tawong nakasala ug napasaylo sa Ginoo. Matod pa, “The Church is not a museum for saints but a hospital for sinners.” Busa karon, gidasig kita nga moyaka sa tiilan sa Dios, sama sa babaye sa ebanghelyo, ug tagamtamon nato ang dakong gugma ug kalooy sa Ginoo.

Pamalandongan nato kini:

1. Unsa may atong batasan nga gipakita sa mga tawong masalaypon - nagmahukmanon ba kita o nagmasinabtanon?

2. Giunsa man nato pagtan-aw ang atong kaugalingon – tawo ba nga santos nga wala manginahanglan og kapasayloan o tawo nga makasasala nga nanginahanglan og kalooy sa Ginoo?