Eccl
1:2, 2:21-23; Col 3:1-5, 9-11; Lk 12:13-21
Diha sa ebanghelyo, usa ka tawo ang
nagpatabang kang Hesus sa problema sa ilang pamilya kalabot sa pagbahinbahin sa
katigayonan. Niingon siya, “Magtutudlo, sultihi ang akong igsoon nga bahinan
ako niya sa katigayonan nga gibilin kanamo sa among amahan.” Apan, si Hesus wala
nagpakita’g interes nga manginlabot sa maong problema, ug makusganon siyang
nagpahimangno: “Pagbantay kamo ug likayi ninyo ang bisan unsang kahakog
kay ang tinuod nga kinabuhi sa tawo wala diha sa mga butang nga iyang gihuptan
bisan unsa pa siya kadato.”
Bisan sa atong panahon karon, adunay daghang
pamilya nga nagkabikil sa usag-usa tungod sa pagbahinbahin sa kabtangan. Subo
palandungon nga tungod lamang sa yuta o katigayonan, adunay managsoon nga magbungol,
magkinihaay, ug gani, adunay magpasakitay ug pagpinatyanay.
Aron pagtudlo sa kangil-ad sa kalaog,
gisaysayan kita ni Hesus sa sambingay kalabot sa tawo nga nagpahimo’g dakong
bodega aron sudlan sa iyang dakong abot sa umahan. Ang maong tawo gitawag ni
Hesus og “buang-buang”. Ngano man? Unsa may nabuhat ning tawhana nga gisaway
man siya sa Dios? Ang maong tawo wala man manikas o mamintaha sa uban aron
madato. Apan, nisipyat siya sa duha ka mahinungdanong butang.
Una, ang maong tawo nalipay pag-ayo sa iyang
dakong abot, apan wala siya magmapasalamaton. Nagtoo siya nga nahimo siyang
adunahan tungod sa iyang kaugalingong mga paningkamot lamang. Busa, wala niya
bati-a nga aduna siyay angay pasalamatan, bisan ang Ginoo. Ug ikaduha, ang
maong tawo naghunahuna nga ang iyang daghang katigayonan maoy maghatag kaniya’g
seguridad ug kalipay. Nagtoo siya nga pinaagi sa iyang bahandi, ang iyang
kaugmaon masiguro na.
Para kang Hesus, ang maong tawo nasayop
tungod kay nalimot siya nga ang tanang butang nga nia ning kalibotan
gipanag-iya sa Dios. Walay bisan usa nga atong maangkon nga ato. Ang bisan
unsang kalamposan atong makab-ot tungod sa panabang ug grasya sa Dios.
Kinahanglan natong magmapasalamaton sa Dios sa tanang panahon tungod kay Siya
ang hinungdan sa atong kinabuhi ug sa tanan nga atong mahimo. Ang tawo nga
maghunahuna nga mabuhi siya ug molampos sa iyang paningkamot lamang mahimong
garboso ug laug; samtang ang tawo nga niila sa grasya ug panabang sa Dios mahimong
mapaubsanon ug manggihatagon.
Dugang pa niana, ang maong tawo sa sambingay
nasayop tungod kay naghunahuna siya nga pinaagi sa iyang bahandi maangkon niya
ang kalipay ug kahamugaway. Ang kasinati-an sa daghang mga masulob-ong dato
maoy mopamatuod nga ang bahanding kalibotanon dili garantiya sa kalipay. Sa
pagkatinuod, adunay bahandi nga labaw pa sa kwarta ug materyal nga mga butang,
sama sa gugma ug kahigalaan. Unsa may naa kon maimo ang daghang kwarta ug
kabtangan, apan wala kay higala? Unsa may bili kon molampos ka sa pag-angkon og
mas dakong bahin sa katigayonan sa pamilya, apan mawad-an kag igsoon? Dili ba
diay mas bililhon ang igsoon ug higala kaysa kwarta?
Sa unang pagbasa, ang Libro sa Ecclesiastes
nag-ingon nga “ang tanang butang walay kapuslanan.” Sa pag-abot sa kamatayon,
ang tanan natong kalampusan – apil ang materyal nga kabtangan ug mga pasidungog
– atong biyaan. Tungod niini, si San Pablo nag-awhag nga mas maayo pa nga atong
ipunting ang atong kasingkasing sa mga butang nga langitnon kaysa kalibotanon.
Unsa man kining mga butang nga mas mahinungdanon? Unsa pa kondili ang mga
birtud ug hiyas nga gusto ni Hesus nga atong huptan sama sa pagkamahigugmaon, pagkamanggihatagon,
pagkamaloloy-on ug pagkamapasayloon. Kini sila ang atong madala ngadto sa
langit, dili ang mga kalibotanong bahandi.
Pamalandongan nato kini:
1. Giila ba nato ang Dios nga maoy tuboran
sa tanang grasya sa atong kinabuhi?
2. Unsa may atong buhaton aron makahupot sa
tinuod nga mga bahandi sa kinabuhi sama sa gugma, kalinaw, pagsinabtanay ug
tinuod nga kalipay?
No comments:
Post a Comment