25TH SUNDAY IN ORDINARY TIME (YEAR C)

Am 8:4-7; 1 Tim 2:1-8; Lk 16-1-13

Ang mga pagbasa ning Domingoha magpahinumdum kanato sa atong pagkapiniyalan sa Dios ug maghagit kanato sa pagbuhat sa misyon nga gisangon kanato uban sa kasingkasing nga matinud-anon ug matarong.

Sa unang pagbasa, si propeta Amos nagsaway sa mga Israelita nga wala motunong sa mga lagda sa Kasabutan. Nagpahimulos sila sa kahimtang sa mga kabos pinaagi sa dili maki-angayon nga pagpataas sa presyo sa ilang mga baligya, pagpanikas ginamit ang dili hustong taksanan ug timbangan, ug pagbaligya sa daot nga mga trigo. Ila usab nga gihimong ulipon ang mga kabos pinaagi sa pagpalit kanila sama sa usa ka butang nga baratohon. Pinaagi ning maong basahon, si Amos nagpahinumdum kanato nga ang mga daotang buhat makit-an sa Ginoo ug dili makapahimuot Kaniya.

Si San Pablo, sa ikaduhang pagbasa, nag-aghat sa mga Kristiyano nga maghalad og mga pag-ampo alang sa tanang tawo, ilabina gayod para sa mga pangulo sa katilingban. Nasayod si Pablo nga dili sayon ang mangulo tungod kay anaa kanunay ang tintasyon sa pag-abusar, pagpahimulos ug pagpangurakot. Pinaagi ning maong pagbasa, si San Pablo nagdasig kanato sa pag-ampo alang sa atong mga opisyales sa gobyerno ug Simbahan nga unta magmatinud-anon sila sa pagsilbi sa katawhan aron nga maangkon ang kahusay, kalinaw ug kalamboan.

Diha sa ebanghelyo, si Hesus nagsaysay og sambingay mahitungod sa tikasan nga piniyalan dili aron pasundogon kita sa gibuhat nga pagpanikas kondili aron nga mahagit kita sa pag-inantigo usab aron makabaton og kaluwasan. Ang tikasan nga piniyalan nag-inantigo aron nga maluwas sa iyang kahimtang. Kon ang daotang tawo makamao mogamit sa iyang utok aron maluwas, kita nga anaa sa kahayag makamao usab unta nga modiskarte alang sa atong kaluwasan. Gamiton nato ang mga gasa sa Dios – talento, kahibalo, kahimsog, pamilya, kahigalaan,  bahandi ug uban pa – sa inantigo nga paagi aron kita maluwas.

Unsaon man nato nga mahimong maantigo ug maayo nga piniyalan?

Si Hesus nag-ingon: “Ang kasaligan sa gagmay'ng butang, kasaligan usab sa dagko.” Kini magpahinumdum kanato nga dili kita angay'ng magpasagad sa atong inadlaw-adlaw nga trabaho sama pananglit sa pagbantay sa bata, pagpanghugas sa kusina, pagpanglimpyo sa nataran, pagbisita sa nasakit nga silingan, pagpangumusta sa atong mga higala, pagtagad sa mga katabang sa balay, pagbantay sa kalinaw, ug uban pa. Nindot ang giingon ni Santa Teresa sa Kolkata: “Buhata ang gagmay'ng trabaho uban sa dakong gugma” (“Do little things with great love”).

Dugang pa niini, si Hesus nagpahimangno: “Ang limbongan sa gagmay'ng butang, limbongan usab sa dagko”. Sa atong pagpanginabuhi, kinahanglan diay kitang magbantay nga dili magtinapolan ug magbinuang bisan sa ginagmay nga paagi. Pananglitan, dili kita angay manikas sa oras sa pagtrabaho, o manikas sa taksanan ug timbangan sa atong pagnegosyo, o mangawat bisan sa sensilyo, o  manintaha sa pagkaon. Diha sa gagmay, magsugod ang dagkong krimen ug binuang.

Ang ebanghelyo nagpasidaan nga sa katapusan, kuwentahan gayod kita sa Ginoo, nga maoy tag-iya sa tanan. Kita mga piniyalan lamang sa Dios. Dili nato kini kalimtan bisan kon kita madato o magamhanan. Magpabilin kita nga sulugoon sa Dios. Ang Ginoo lamang ang angay natong simbahon, dili ang kwarta ug gahum nga kalibutanon. Hinaot unta nga sa katapusan sa atong kinabuhi, kita makaingon sa Dios: “Ginoo, gibuhat ko ang tanan kong mahimo. Ikaw na ang bahala nga magpasaylo kon ugaling aduna akoy wala mahimo.”

Pamalandongan nato kini:

1. Giisip ba nato nga iya sa Dios ang tanan nga anaa kanato?
2. Sa unsa mang paagiha nato gamiton ang atong panahon, talento ug bahandi aron makahatag og pasidungog sa Dios?